„Słodkich korzyści dostarcza przeciwność…” – wypędzony z forum publicznego stary książę pocieszał siebie i swoich towarzyszy niedoli. Owe korzyści z politycznej klęski znajdował w odpoczynku od zgiełku dworu, w bliższym obcowaniu z naturą, w pociechach kultury.
Jeszcze dwa miesiące temu, tuż po wygranych przez Donalda Palikota wyborach, pocieszaliśmy się inaczej. Owszem, wybory przegrane, ale przecież walka na scenie politycznej toczy się. Mamy na niej mocną, choć nie zwycięską, reprezentację.
Cóż, teraz mamy już dwie… Toczą walkę – ale między sobą. Po poprzednich kryzysach i porażkach dostrzegaliśmy nadzieję w tym bodaj, że choć robiło się „po naszej stronie” pusto, ale za to jaśniej. Teraz już tak jasno nie jest. Tymczasem Donald Palikot przejmuje kontrolę nad kolejnymi mediami (za wyjątkiem tych, które kontrolują jego). Wszystko zdaje się wreszcie już rzeczywiście pod „serdeczną kontrolą”. Ale czyją?
Niedawno przejęte pod nadzór ministra Grasia media prezentują już otwarcie opinię, że to nie jest bynajmniej samokontrola (dawniej nazywana niepodległością), ale kontrola zewnętrzna: hegemonia niemiecko-rosyjska, albo tylko niemiecka, a może tylko rosyjska? I że to dobrze, bo jeszcze możemy wybierać (nie my, ale ci, którzy wcześniej wybrali PO-PSL-RJP-SLD): między Niemcami a Rosją.
Inni mędrcy zapewniają, że jedynym dla nas wyjściem (z Polski) jest Europa federalna, też zresztą ze stolicą w Berlinie. Jeszcze inni czekają na Chińczyków, albo na naszych muzułmańskich sąsiadów z południa.
Tak czy inaczej, tylko wielcy uratują nas, małych, za słabych, przed chaosem kryzysu. Tak nam mówią i straszą przykładem Węgier, którym zamarzyła się niepodległość. Pocieszają wizerunkiem dobrej, mądrej, energicznej damy z Berlina, która się nami zaopiekuje. Analizujemy ten strach i ten wizerunek w bieżącym numerze.
Ciąg dalszy:
http://www.portal.arcana.pl/Jak-wam-sie-podoba-wstep-do-102-numeru-dwumiesiecznika-arcana,1965.html
