W pewnym kraju, za górami za lasami a ścislej za jedną góra i za jednym lasem - dlatego zwał się on Górolas, rządził król zwany Elkiem I.
Pewnego dnia część uczonych w piśmie meterologów powiadomiła Elka I-go, że krajowi zagraża kataklizm- oto w kierunku Górolasu zmierza potężna trąba powietrzna, która już wiele szkód wyrządziła w krajach, przez które przeszła. Uczeni dodali, że być może trąba ominie kraj,ale nie można jednak wykluczyć, że przejdzie jednak przez samo jego centrum.
Czasu było niewiele, więc król postanowił wygłosić orędzie do narodu, aby obywatele przygotowali się do tego prawdopodobnego nieszczęścia, aby zabezpieczyli się przed nadciągającym kataklizmem.
Jak postanowił, tak zrobił. Orędzie zostało wygłoszone i aby obywatele go nie zlekceważyli, zostało wzmocnione obrazami przedstawiającymi opłakane skutki nawałnicy, która przeszła przez kraje ościenne.
Jednak obywatele zamiast zabrać się do pracy i zabezpieczać siebie i swój dobytek zaczęli się między sobą spierać.
Jedni twierdzili, że król mówił ochrypłym głosem, przeciw czemu protestowali inni dowodząc, że głos brzmiał jak pienia anielskie.
Inni mówili, że obrazki towarzyszące orędziu były niestosowne, bo pokazując tragedię ludzi z innych państw, naruszały jednak ich godność osobistą.
Jeszcze inni zwrócili uwagę na tło, które ich zdaniem kolorystycznie nie pasowało do szat królewskich.
A jeszcze inni zaczęli się spierać czy spojrzenia dwóch dygnitarzy stojących za przemawiającym królem wyrażały miłość czy nienawiść, i że chyba jakoś krzywawo na siebie spoglądali.
Cały kraj ogarnęła dyskusja i spory. W prasie zaczęły sie ukazywać artykuły na te tematy.
Z zagranicy zaczęły napływać protesty w sprawie obrazków.
Pewni ludzie, którzy ogłosili się elitą Górolasu, zaczęli wysyłać przeproszenia za obrazki.
W kraju rozgorzała dyskusja. I już nikt nie pamiętał, o czym było orędzie króla.
A trąba zbliżała się coraz bliżej i bliżej...
