tańczy "labartdancecompany „nemesis”, za: user you tube „labartdance”
nie ma czasu, nie ma na co czekać.
czas kradziony przez antyspołeczną banksterską lichwę i idącą za nią jak za mężczyzną z pieniędzmi polską lichwą polityczną z jej tanią tancbudą i szmirowatym tanim ping pongiem – musi zostać nie zagubiony. 20 lat za nami: pseudoprzemian, spiskowania przeciwko społeczeństwu, bezczelnego skoku na kasę zamiast solidarności, brudnej piany zamiast ożywczego smaku chmielowego piwa, grillowania pożal się panie boże jako ideału nowoczesnej społecznej wspólnoty zamiast zapełnionych księgarń, galeryjnej hucpy zamiast trafficu pachnącego dobrym tytoniem. dewianci śmierdzą im nogi idź się wymyj
poszukiwania
w zasadzie nie mają końca dlatego muszą zostać rytmicznie ograniczane jak grą na bębnach niewielkimi czasowymi interwałami. są nimi semestry akademickie, zobaczyć należy rozważyć czy nie trymestry. rok akademicki musi być potraktowany luźnie, oznaczone tematy jako punkty wyjścia z rezerwą tematyczną i czasową na wprowadzenie zmian. instytut parateatru jest wyłącznie hasłem wywoławczym, mantrą która pokazuje jakiś skoncentrowany jeden punkt, oraz kilka innych. niekiedy będą rzucane hasła ze względu na czasochłonną technikę blogerską, w zasadzie robotę na klawiaturze. człowiek nie ma się męczyć a żyć, tworzyć i myśleć przede wszystkim. otóż to
pułap rozważań. otóż pewien pułap rozważań będzie wyznaczać technika
sylvie guilleme ruch nóg. inne można dopisać lub nie. pojawią się będą dopisywane w razie potrzeby. po co gadać
tematy. tematy trzeba przepracowywać jako punkty wyjścia rozważań i punkty dojścia. wszystkie jakie się pojawią. stąd plan zajęć też jest tylko rzuceniem planu, pokazaniem raczej tego co się dzieje niż tego co będzie się dziać. w ciągu semestrów pojawią się gdyż będą musiały rzeczy nowe.
kontekst społeczny. kontekst społeczny nie będzie mógł być uwzględniany gdyż pojawiło się pytanie o społeczeństwo: czy ono jest czy jest tylko memem naukowym, czy idiomem językowym który przywołuje się gdyż tak konwencjonalnie się złożyło, czy gramatycznym i stylistycznym nawykiem nałogiem pojawiającym się jako zapchajdziura przy jakichś tam pożal się boże rozważaniach a la z pod magla, albo artefaktem z przeszłości coś w rodzaju kobiety z brodą linoskoczka z xv wiecznego jarmarku ogonka wiewiórki wstrętnej czarownicy bo język mle się gdyż wie że nie ma społeczeństwa knebla.
filozoficzny kontekst wypowiadania zdań z estetyki, teorii sztuki jako
zakład nowe teorie społeczeństwa. proponowane są tutaj jako wyjściowe dwa tematy:
*relatywistyczna teoria społeczeństwa.
*społeczeństwo jako rozpad.
*społeczeństwo jako termin statystyczny koherentny z impotencją, anty-sztuka, zbiór pojęć chaotycznych w bezładzie jako definicji. termin zbędny typowy dla xix wiecznych katedr socjologii, zawracanie dupy zdrowym mężczyznom.
balet. sztuka tańca. z pułapu wynika tutaj stałe odnoszenie się do niego. ma kilka zalet balet: dbałość o ruch, poszukiwanie doskonałości formy – jak w każdej sztuce – ale tutaj jest o tyle potrzebny że jest interdyscyplinarny. w pewnym sensie integralny złożony z kilku dyscyplin. pojęcie integralny jest ważne pojawi się przy rozważaniu wspólnoty i jednostki. więc będzie:
*sylvie guilleme.
*inne ansamble tańca i balet’u.
*ćwiczenia prywatne.
teatr. teatr trzeba wyprowadzić na 2012 i sygnalizować już tamten kalendarz. a tutaj przerobić dość szybko awangardę polską:
*krzysztof warlikowski.
*grzegorz jarzyna.
*no powiedzmy no
teatr dada jako sygnał zajęcia się całym segmentem teatrów eksperymentalnych.
jerzy grotowski jako historia. jerzego grotowskiego należy rozpatrzeć już jako jeden z kierunków poszukiwań ale wyłącznie w sensie parateatru gdyż nie ma żadnej możliwości uczestnictwa w
workcentre of jerzy grotowski and thomas richards. więc nie ma co się wysilać. trzeba założyć, że parateatr może odżyje. więc będzie tutaj:
*uptn
– uniwersytet poszukiwań teatru narodów wrocław 1975 jako pierwsza w świecie demonstracja metody parateatralnej.
*kazimierz dąbrowski o parateatrze.
*jerzego grotowskiego definicje parateatru.
*"przedsięwzięcie góra" - definicje parateatru.
„warsztat ta kul” 1975-1978. skoro wyprzedził jerzego grotowskiego to należy go opisać podać wszystkie definicje i pokazać granice różnicy między warsztatem a grotowskim i kierunki wyprzedzenia. będzie tutaj i opisy i teoria:
*pierwszy spektakl parateatralny 1976 marzec „oddech i sen”.
*„ragi” wielogodzinne akcje parateatralne 1976-1978.
*teoria parateatru w „warsztacie”.
instytut parateatru. będą pokazane ćwiczenia w zasadzie propozycje studialne, czysto wyjściowe. Do obecnego materiału może doda się nowe.
*ćwiczenia.
*teoria tańców rotacyjnych.
*teorie takie jakie będą potrzebne.
*filozofia parateatru: „warsztatu ta kul”, obecna /moja.../.
*w razie niemożliwości wykonania ‘akcji parateatralnej o nazwie X’ w 2011 – opis podany ze szczegółami wraz z planem miejsca i sposobem wykonania.
wtręt metodologiczny: czy należy przepatrzeć ‘filozofię dramatu’ tischnera. społeczeństwo ma we właściwości lekceważenie bowiem spraw ważnych tymczasem możliwe że w tischnerze coś tam jest. tutaj społeczeństwo nie ma zastosowania nie tworzy bowiem definicji. możliwe że zdąża gdzieś do apokatastasis więc szkoda głowy. jednak doświadczenie warlikowskiego i jarzyny jest ważne, krakowska szkoła teatru. więc popatrzeć trochę i tyle. ksiądz józek zawsze uśmiechnięty, w końcu w europejskich podręcznikach filozofii. może coś. a jak nie odjazd ‘tramwajem” do ‘apolonii’.
skręt tytoniu. no dobra –
teoria myślenia a teorie sztuki. o sztuce nie myśli się jak robot. odejść od stołu z papierem i tuszem, od klawiatury, pójść gdzieś, przejść się, tam śnieg mama, góry lato. ha!!! sylvie guilleme studiowanie. chcesz mieć długie włosy noś długie włosy, trampki to trampki. nie chuj: klnie i klnie „strzelili mi w stopę” „strzelili mi w stopę” żali się fircyk świnia midas.
wspólnota i samotność.
zespół i artysta. spektakl i etiuda
*auroville: laboratorium ewolucji, teorie pedagogiczne mother.
*śri aurobindo ghosh: teoria jogi integralnej, idea miasta brzasku.
*zdolny do ewolucji, niezdolny do ewolucji – wnioski dla teorii pedagogicznej. wnioski dla zespołu, wnioski dla etiudy. człowiek jako hipoteza, etiuda jako hipoteza, zespół jako hipoteza.
*arcosantii inne wspólnoty.
*teoria
rabindranatha tagore: teoria jako taka,
viśva bharati. artysta jako hipoteza – studia i praca interdyscyplinarna.
encyklopedia poezji
*rabindranath tagore.
*elizabeth alexainder.
*solentiname jako 3 część ernesto cardenala.
*instytut poezji metafizycznej jako postulat naukowy. możliwość badań nad józefem kurylakiem. chaos pojęciowy polskiej krytyki literackiej. brak bieżącej bibliografii publikacji poetyckich, upadek księgarni. inne możliwości badań.
*festiwale poezji na świecie.
festiwal poezji w przemyślu. zdania o porcie wrocław
*xv festiwal przemyski – dokończenie dokumentacji.
*xvi festiwal przemyski – dokumentacja. przygotowywanie niespodzianki.
poezja sieciująca. dalsza teoria
*technologia poezji sieciującej cz. 5.
*dalsze różnice między klasyczną poezją a sieciującą – precyzowanie wszystkich różnic.
*zmienność sprzętu – eksperymentowanie. poznawanie nowych programów.
*publikacje wierszy sieciujących z tomu ‘las’, eksperymentowanie.
*typologia poezji w sieci.
*systematyka poezji współczesnej.
*teoria internetu, sieci, internet 2.
*ścisła precyzacja: co jest dzisiaj awangardą w poezji, a co już jest klasyką. od lingwistyki e.e. cummingsa upłynie przecież za niedługo wiek. dada...może dada nadal jest twarda.
teoria poezji. dalszy rozwój
metodologia poezji.
filozofia poezji.
f-krytyka.
r-krytyka.
teoria języka, teoria myślenia.
akcja 2011 „czytamy polskich poetów”.
filozofia xx wieku. wprawki. wrzutki z „filozofii xxii” wieku
stylistyka michela foucaulta.
kontestacje paula k.fayerabenda.
polish logic i jej implikacje. jan łukasiewicz i likwidacja parmenidesa .
fraktale, kwanty, geometria kwantowa, implikacje z hawkinga aktu spontanicznego, struny, inne D-dowolne teorie, gałęzie, liście, owoce jarzębiny.
tyle. 1 okres wypadnie do 10 maja. drugi czerwiec, lipiec. Trzeci wrzesień, październik, listopad do 12 grudnia. trymestrowo.
czekać nie ma na co. nic się nie zdarzy. sztuka nie czeka. zwłaszcza, że nie ma tutaj budżetu, sekretarek, budżetu na telefony, faxów, ksero, komputerów budżetowych i drukarek kolorowych, rozliczeń kosztów podróży, dotacji z unii i „unii” z dotacji
skręt za własny pieniądz.
pisze się tak... takie życie. to nie ma tutaj tak, że się coś robi i się nie pisze. mężczyzna.
odjazd
żyleta „tang dynastia” chiny, prowadzi liu yijun
za: user you tube „ltj11024”
Inne tematy w dziale Kultura