Wczoraj w jednym z dialogów pisałam czego nauczyło mnie wieloletnie blogowanie.
Cytuję sama się:
" Manie dystansu na temat blogowych nicków, niedawanie się wciągać w żadne katastroficzne sprawy blogerskie.
Mogę o nich pogadać jedynie jako o pewnym fenomenie, ale emocji i energii nie poświęcam temu ani krzty".
Dziś dodam jeszcze jedno.
W poprzednim życiu blogowym spotkałam się z pewnymi fenomenami.
Pierwszym - zaiste ewenementnym fenomenem - był blog faceta, który zmarł.
Potem się okazało, że jednak zmartwychwstał, bo śmierć była na niby, po to, aby ludzkość całego świata uprawiała jego martyrologię.
Tak też czyniła.
Do czasu.
Drugimi fenomenami były blogi ludzi umierających zwykle na raka.
Umierali w celu ciągnięcia kasy na ratowanie.
A całkiem niechorzy ponoć byli.
Da się ponoć z tego nieźle żyć.
Do czasu.
Trzecimi fenomenami są ekshibicjonistyczne blogi ludzi, których życie realne nie istnieje.
Wymyślają cuda na patyku i robią telenowele, w które wciągają czytelników.
Fajna sprawa przy porannej kawie.
Do czasu, bo kłamstwo zwykle ma krótkie nogi.
Mój apel zaserwowany w chwili, kiedy mam chwilę czasu na kompa :
Bywają ludzie zmarli
Są chorzy na raka
Istnieją zawiedzione miłości
Ale na miłość boską!
- Czytelniku ! Do Ciebie mówię!
Nie bierz wszystkiego od razu tak na serio.
Nie rób z siebie głąba.
Nie produkuj sobie wypieków na wieść, że Helena znów uprała gacie na necie.
Bo tracę wiarę w twą inteligencję...
A tego byśmy nie chcieli.
Za żadne skarby
neta
Nauczyciel, przewodnik po Lubelszczyźnie, pasjonat turystyki,rozkminiania, pisania, życia. Zachęcam do zawodowego kontaktu - nikt tak Lubelszczyzny nie pokaże jak Promiss :-) 508 093 668 Właścicielka bloga na innej platformie, kiedyś tam - wiele lat, w kategorii - "Absurd". Myślę, że to istotna informacja dla komentujących, zwłaszcza, że czasem wchodzę w konwencję. Ale tylko czasem.
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Rozmaitości
