Nie dałeś jej wyboru?

 

2. Zaczynam zdawać sobie sprawę,że kiedy dokonuję świadomych wyborów, wraca do mnie poczucie wolności i mocno staję na własnych nogach.

Jest rok 1961, chwilowo nie ma mnie jeszcze na tym najpiękniejszym ze światów.

Grupa dzieciaków wyjeżdża w nagrodę za dobre wyniki w nauce do pięknej miejscowości nadwiślanej, aby odpocząć po trudach nauki.

Grupa trzynastu wchodzi do wody wraz z nauczycielką w-f, gdzie niefrasobliwie bawią się w kucanego berka, a potem wchodzą bez wyobraźni w głębinę i topią się wszyscy - już z piekielną wyobraźnią końca.

Nauczycielka probuje ratować, na koniec sama chce pójść za dzieciakami.

Milicjant udaremnia ten zamiar, bo przecież ratować tonącego jest obowiązkiem milicjanta.

Dzieci są pochowane w jednakowych grobach. 

Nauczycielka spędza czas jakiś w zakładzie zamkniętym.

Potem - widywana  przez lata na ulicach miasta - z lalką.

Na pytanie : - Co robi?, odpowiada zawsze: - szukam dzieci.

 

Neurotyk nie sądzi, że ma wybór. On płynie bezrefleksyjnie z nurtem...Wisły - chciałoby się rzec.

Neurotyk nie przewiduje konsekwencji, on się poddaje fali... - rzeki, chciałoby się rzec.

Neurotyk jest bezmyślny, nie wie, że rzeka czasem zabija. 

 

Jaki wybór ma neurotyk po fakcie?

On nie ma wyboru.

Może tylko oszaleć.

 

P.S. Nie twierdzę, że bohaterka zdarzenia była neurotykiem.

Temat wpisał mi się w cykl notek o neurotyzmie.

Temat jakże tragiczny - dla wszystkich uczestników dramatu.

Pochylam nad Nimi głowę...