Do mojego czytelnika - gdzies tam...

Witaj,

Przysiadłam po robocie w kafejce na swieżym powietrzu, w zimie przecież będę tęskniła do przestrzeni przedkafejkowych

Za chwilę małe cappuccino wylądowało przede mną w pakiecie z tartą bananową, malinowej nie było

W przestrzeni miasta zwolna przesuwało się życie jak w filmie, pojedyńczy szli na przemian z grupowymi

Obok para Francuzów szemrała miarowo w języku, którego nie znam, miarowosć została wybaczona, nienachalna

Przemknął lokalny mim bez makijażu ze swym psem, o jednym oku niebieskim, w odróżnieniu od drugiego, pozdrawiając mnie jak zwykle:

- Czesć piękna...

Jak zwykle pierwsza mysl na takie dictum jest jednaka i niezmienna i pewnie z taką umrę. 

 

Dzis miałam ochotę na samotnosć i w tej samotnosci myslałam o paradoksie życia

i tego, że ludzie pragną, abym była arogancka, niemiła, złosliwa i chamska

Wtedy mnie szanują, zabiegają, lubią, a nawet lubieją, i im zależy

 Czemu mi to robią?

Przecież chcę być dobra, miła, ciepła i życzliwa, współczująca, kochająca

Kiedy jednak  taka jestem, dostaję wredną informację zwrotną

 

Telefon w trakcie moich przemysleń

Dzwoni kobieta, którą dzis potraktowałam bardzo ostro, miałam jej zwyczajnie dosć

Mało się nie zgięła w pół w przeprosinach, serdecznosci.

Dziwne, powinna obrazić się na smierć

Lubi być traktowana krótko i per noga?

 

Jestem w trakcie dnia w pewnej instytucji

Wyrażam słowa zdziwienia i niechęci wobec jednej sprawy

Wychodząc myslę sobie - przegięłam, zemszczą się na mnie

Nie mija minuta i dostaję telefonicznie trzy zlecenia

Trzy!

Panie Boże - dlaczego?

Przecież byłam aroganckim, bezczelnym sukinsynem, który już miał dosć być miłym i nadskakującym komukolwiek

Swiat chce, abym go lekce ważyła

a może chce, abym siebie ważyła więcej?

Muszę to mądrze rozegrać

Być miłym, autentycznym tylko dla bliskich?

Grać wobec obcych i znajomych?

 

 A co jesli Bóg jest w ogródku kawiarnianym....