Polityka a technologia...
Przeżywamy rewolucję technologiczną, ma ona wpływ na wszystkie dziedziny życia społecznego w tym także na politykę...
Wszyscy koncentrujemy się na niezwykłych skokach ilościowych w zakresie szybkości, skali, objętości i dostępności informacji, które są możliwe dzięki postępom tej epoki.
Mnóstwo uwagi krąży wokół perspektywy, że polityka może być „zhakowana” tak niezawodnie jak życie jednostki, czy to za pomocą algorytmów, dużych zbiorów danych, czy po prostu kwantyfikacji. Dzisiejsza rewolucja technologiczna jest czasem postrzegana jako obietnica bardziej świadomej, wydajnej i celowej polityki, niż tej robionej przez ludzi...
Są media społecznościowe, które entuzjaści postrzegają jako „ulepszacze” produkcji wartości, a nie tylko produkcji wiedzy. Dla nich miara rewolucji technologicznej w polityce jest głębsza i bardziej spójna.
W sferze „społecznej” i „masowej” siła technologiczna jest wywierana na pozorne problemy wynikające z niekwestionowanych i łatwych założeń dotyczących podstaw myśli politycznej, a więc i naszego życia politycznego.
Wielu ludzi korzystających z technologii w świecie polityki na forach, blogach... uważa się za istoty nadludzkie...coś w tym jest, jak się czyta niektóre blogi, choćby w Salonie 24...
Niewielu zdaje sobie sprawę z tego, jak technologia przekształca podstawy teorii politycznej.
Zdaniem wielu technologia uczyniła rozsądniejszym patrzenie na politykę z rosnącym strachem i pesymizmem. Dziś polityka technologii wydaje się silnie przeciwstawiać wolności, a tam, gdzie sprzyjają wolności, przeciwstawiać się często porządkowi.
Z pewnością nastąpiło technologiczne odepchnięcie elity od „uporządkowanej wolności” w klasycznym sensie. Ułatwia to wzrost popularnego ducha politycznego. Internet silnie „demokratyzuje” wszystko, czego dotyka... Nawet obyczajowe kontrolowanie Internetu nie sprzyja wolności słowa, prywatności ani samoobronie.
Wiele można zyskać, rozważając, w jaki sposób rewolucja technologiczna zmienia krajobraz teorii politycznej.
Rewolucja technologiczna w teorii politycznej rozgrywa się w trzech kluczowych sferach:
- w sferze umysłu, technologia przekształca problem pamięci,
- w sferze ciała, rewolucyjny rozwój dotyczy wektorów mobilności jednostki,
- zaś w dziedzinie ducha, fundamentalny projekt współczesnej teorii politycznej jest zastępowany przez radykalną alternatywę, którą jest odciążenie dóbr natury.
Chociaż wirtualna, połączona w sieć „wewnętrzna” przestrzeń nigdy nie może stać się królestwem z krwi i kości, w swojej antykartezjańskiej skali i strukturze. Przygotowuje użytkowników Internetu do założenia takich królestw, wyposażonych w druk 3D, terraformowanie i inne narzędzia, w nowe światy politycznego kosmosu. Obecna rewolucja technologiczna w zjednoczeniu przestrzeni wewnętrznej i kosmicznej ma na celu humanizację obcego (przeciwnika politycznego), a nie alienację człowieka.
Jeśli nasi najlepsi technolodzy podzielają lęk przed leniwym zamknięciem wieczności, zamykając się w wiecznej teraźniejszości, pozbawionej horyzontów w przestrzeni lub czasie, dzielą naszą nadzieję na ponowne otwarcie nieskończoności. Jako abstrakcje te pojęcia mogą dezorientować i wprowadzać w błąd, ale jako praktyczne doświadczenia pomagają nam zrozumieć technologię. W sensie uwolnienia jednostki od starego modelu nauki, gdzie dominował przymus narzucania woli naturze.
Rewolucja technologiczna zamiast uwolnić nas od świata fizycznego przywraca nasze nawyki umysłu do politycznie znaczącej koncepcji jedności między tym, co widziane i niewidzialne, materialne i niematerialne, skończone i nieskończone....
