Brak polityki przemysłowej w Polsce, Premier RP Morawiecki przełamuje niemoc państwa...
Intensywna i konkretna praca ekonomiczna państwa, stwarza widoczne i realne wartości, wpływa na kształtowanie zdrowej psychiki społecznej, uczy patriotyzmu państwowego. Dobra polityka gospodarcza państwa przywiązuje społeczeństwo, wyraźnie widać to w Stanach Zjednoczonych, gdzie modlitwę przed posiłkiem rozpoczyna się od słów: „pobłogosław Panie Boże Ameryce...”
Celem polskiego państwa powinno być podnoszenie stopy życiowej własnych obywateli. Dzisiaj w światowej gospodarce przemysł odgrywa decydującą rolę we wzroście gospodarczym, z reguły tylko on daje dodatni efekt zewnętrzny całej gospodarce. Na funkcjonowanie przedsiębiorstw ma wpływ wielu decyzji państwa: prawo handlowe, opodatkowanie, polityka konkurencji, koszty kredytu. Kiedy występują niedoskonałości rynku obowiązkiem państwa jest być „strażnikiem optimum”. Instrumenty polityki przemysłowej państwa na całym świecie są różnorodne, te najbardziej znane to : sterowanie kursem walutowym, zakazy , kwoty, taryfy celne, normy, transfer własności. W okresie transformacji państwa polskiego okazało się, że kolejne ekipy rządowe (z wyjątkiem rządu Jana Olszewskiego - właściwy kierunek to postawienie na nogi Stoczni Szczecińskiej) nie miały pomysłu na politykę przemysłową państwa. Twierdzono wtedy ,że brak polityki przemysłowej państwa jest najlepszą polityką a „niewidzialna ręka rynku” wszystko załatwi za państwo.
W Unii Europejskiej poszczególne kraje członkowskie prowadziły i prowadzą aktywną politykę przemysłową. Podam tylko kilka jej przykładów. W dziedzinie stali Francja wspierała rodzime przedsiębiorstwa poprzez preferencje kredytowe, wspiera łączenie przedsiębiorstw, tymczasowe kartele. Przemysł okrętowy: RFN, Francja, Wielka Brytania stosowały subsydia lub ulgi podatkowe, preferencje kredytowe, łączenie przedsiębiorstw. Energia atomowa: Francja i Wielka Brytania udzielały wsparcia poprzez subsydia, preferencje kredytowe, zamówienia rządowe na energię oraz wspierały łączenie przedsiębiorstw. RFN w dziedzinie wydobycia węgla kamiennego wspierała łączenie przedsiębiorstw stosowała subsydia lub ulgi podatkowe. Nie wiadomo czemu miało służyć zadłużenie inwestycyjne z lat ubiegłych (strategia Balcerowicza et consortes) wobec państwa? Chyba, że swoi mieli przejąć majątek za przysłowiową złotówkę. Kolejne negatywne zjawiska to: brak długofalowej strategii wspierania wybranych - najbardziej konkurencyjnych przedsiębiorstw; niestabilność regulatorów finansowych; bierna funkcja kredytu bankowego w finansowaniu inwestycji; niepewność statusu własności; brak reprywatyzacji; brak powszechnego uwłaszczenia; niski poziom absorpcji nowych technologii (prawie tylko montownie) i obcego kapitału inwestycyjnego.
Co można było zrobić, żeby było lepiej? Najprościej można było zastosować międzynarodowe naśladownictwo polityki przemysłowej. Korzystając z modeli z Azji Południowo - wschodniej lub z dostosowań gospodarki Europy Zachodniej (EWG – UE) i Japonii do konkurowania z gospodarką USA. Trudności jakie napotkały te państwa w wymianie handlowej z USA(deficyt w handlu) zmusił je do zastosowania nietypowej polityki przemysłowej opisanej przez P. Krugmana w „The U.S.Response to Foreign Industrial Targeting”, Brookings Papers on Economic Activity 1984 r. Nr1. Wytypowano gałęzie w których można było konkurować na zasadach liberalnych (niewielka liczba ) w pozostałych zastosowano pomoc państwa na szeroką skalę. Łącząc dla wybranych gałęzi produkcji pomoc finansowa i prawną. Pomoc pozwoliła gałęzi poprawić swoja sytuacje aż do chwili, w której firmy tam funkcjonujące były gotowe do konfrontacji na arenie międzynarodowej z przedsiębiorstwami europejskimi i amerykańskimi. W wyniku tych praktyk wyeliminowano wiele firm amerykańskich z rynku, a ich pracownicy utracili wysoko płatne zatrudnienie na rzecz niżej płatnych zajęć lub stali się bezrobotnymi ( skąd my Polacy to znamy? - eksport bezrobocia z Unii do Polski). Największym błędem polskich rządów było oddanie za darmo zagranicznym korporacjom polskiego rynku.
Co robi Premier RP Mateusz Morawiecki:
1. Cała Polska staje się strefą ekonomiczną gdzie można rozwijać inwestycje wspierane przez państwo.
2.Tworzenie narodowych czeboli: paliwowy, energetyczny, producentów rolnych.
3. Specjalne programy wsparcia dla drobnych i średnich przedsiębiorców.
4. Diagnozowanie światowego rynku inwestycyjnego pod kątem możliwości Polski (nowe produkty, nowe rynki). Wykorzystywanie doświadczeń Korei Południowej i Izraela.
