Niekonwencjonalne nominacje Trumpa do Fed mówią o gospodarce USA...
Jak wszyscy wiemy, Prezydent Donald Trump jest zwolennikiem rzeczywistego wzrostu i szeroko zakrojonej integracji gospodarczej poprzez produktywne działania w sektorach pracy i przedsiębiorczości. Administracja Trumpa zmniejszyła regulacje w gospodarce i uprościła kodeks podatkowy.
Kandydaci Trumpa do rady Fed mogą wydawać się niekonwencjonalni, ale mają sens, biorąc pod uwagę, że konwencjonalna mądrość w przeszłości nie przyniosła solidnej podstawy ekonomicznej.
Ostatnie nominacje prezydenta Donalda Trumpa do rady gubernatorów Rezerwy Federalnej stanowią typowe dla prezydenta podejście do podejmowania decyzji wykonawczych. Dwaj nominowani przechodzący proces potwierdzenia to: Stephen Moore (krytyk Fed i były doradca Trumpa), oraz biznesmen Herman Cain (kolejny krytyk Fedu, który zasiadał w radzie dyrektorów Banku Rezerw Federalnych w Kansas City). Wybór Trumpa stanowią silny sygnał o stanie gospodarki USA i kierunku rozwoju w ciągu najbliższych kilku lat.
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/948026,jak-zapobiec-kolejnemu-kryzysowi-finansowemu-w-usa
Moore jest konserwatywnym analitykiem gospodarczym wspierającym wzrost. Uważa, że dobrze funkcjonująca gospodarka musi rozwijać się o 4% lub więcej rocznie. Fed, w obecnym kształcie, ma dwa podstawowe obowiązki: osiągnięcie pełnego zatrudnienia i obniżenie inflacji. Moore uważa, że „możemy mieć 3% do 4% rzeczywistego wzrostu bez inflacji, wysokiego zatrudnienia i odrzucam pogląd, że wzrost powoduje inflację”...
Pod administracją Trumpa USA ma „pełne zatrudnienie” mierzone przez modele ekonomiczne Fed. Jednak utrzymujący się niski udział siły roboczej, zwłaszcza wśród mężczyzn w wieku produkcyjnym, osłabił wpływ, jaki pełne zatrudnienie zazwyczaj może mieć na dochody szerokiego sektora Amerykanów.
W następstwie Wielkiej Recesji Fed wstrzyknął biliony dolarów do amerykańskiej gospodarki w postaci sfinansowanych aktywów, zasadniczo niskooprocentowanego długu wydanego bankom i dużym korporacjom. Doprowadziło to do „ożywienie bez pracy” (naprawdę oksymoron), w którym duże korporacje i banki osiągnęły rekordowe zyski pomimo stagnacji wzrostu płac. Wskazywało to na fakt, że istniała zbyt duża dźwignia ekonomiczna i mało dostępnej gotówki na rynku.
Chociaż bodziec spowodował, wzrost dochodów bogatych ludzi i firm, ale nie zwiększył liczby miejsc pracy i wzrostu płac dla przeciętnych Amerykanów. A to dlatego, że uciążliwe regulacje finansowe uniemożliwiały bankom udzielanie pożyczek małym przedsiębiorcom i osobom indywidualnym, utrudniając tym samym wzrost zatrudnienia.
USA osiągnęły wzrost o ponad 3,1% w 2018 r., lepszy niż przewidywała większość prognoz. Był to najwyższy wzrost od ponad dekady. Donald Trump powiedział w wywiadzie udzielonym w Fox Business Network: „Mielibyśmy ponad 4% wzrostu gdyby nie było wszystkich podwyżek stóp procentowych ... Nie jestem z tego zadowolony. Powinniśmy byli mieć znacznie wyższy wzrost ”.
https://www.salon24.pl/u/r8w8b8j8/932631,donald-j-trump-mial-lepsza-intuicje-niz-prezes-fed
Podobnie jak Trump, Moore uważa, że gospodarka USA jest najsilniejsza, gdy dochód pochodzi z pracy i płac. Oznacza to wzrost sektora prywatnego, a nie wzrost poprzez scentralizowane planowanie (bailiwick Fed).
Drugi z kandydatów Herman Cain podobnie jak Prezydent pochodzi ze świata biznesu, a nie sektora bankowego. Był dyrektorem generalnym sieci restauracji Godfather's. Cain to chodzący przykład na to, że Ameryka wszystkim daje szanse, to czarnoskóry geniusz zarządzania, matematyk z wykształcenia, pracował jako specjalista w dziedzinie balistyki w Departamencie Marynarki Wojennej USA. Przypisuje mu się nowatorskie działania w biznesie dzięki wyjątkowej dyscyplinie zarządzania. Jego koledzy z branży wybrali go na przewodniczącego National Restaurant Association.
Jako kandydat na prezydenta w 2012 r. był zwolennikiem wprowadzenia 9% liniowego podatku dochodowego, aby zastąpić bizantyjski federalny system podatkowy, który zawiera luki i pułapki dla wszystkich, z wyjątkiem najbardziej wyrafinowanych i dobrze poinformowanych podatników...
Prostota podejścia Caina była wyśmiewana w niektórych kręgach jako banalny chwyt marketingowy. Ale dla wielu Amerykanów reprezentuje to, czego najbardziej potrzebują, wyraźne oszacowanie ich całkowitego obciążenia podatkowego i obniżenie podatków we wszystkich dziedzinach.
Cain miał także pomysł na „strefy upodmiotowienia” jako sposób inwestowania prywatnych dolarów, które inaczej zostałyby utracone na podatki rządowe w słabo rozwiniętych społecznościach USA. Trump przyjął ten rodzaj oddolnej polityki gospodarczej jako podstawową zasadę swojego podejścia gospodarczego. Ustawa o cięciach podatkowych i zatrudnieniu zawierała przepis, zgodnie z którym szacowane 2 biliony USD niezrealizowanych zysków kapitałowych zostaną przeznaczone na „strefy szans”, aby pobudzić wzrost i inwestycje w tych społecznościach.
Donald Trump zaczął zajmować się opodatkowaniem w ramach Ustawy o cięciach podatkowych i zatrudnieniu z 2017 r….Ustawa ta według wielu stanowi najlepszy podpisany akt prawny, jaki wyłonił się z dotychczasowej prezydencji...Ameryka potrzebuje Donalda Trumpa...
Komentarze