Sierpień Szczawika

 

Jak tu powspominać Sierpień '80?

 

Ja bylem wtedy dwudziestolatkiem, szczawikiem, który rozdziawiał gębę na kończące się w instytutowym kiosku "Ruchu" papierosy, aż zostały paskudne cygaretki "Wisła"..

rozdziawiałem gębę na słowo "strajk"..

rozdziawiałem gębę na transmisje ze Stoczni..

 

Zadziwiło mnie niepomiernie to, ze nagle otrzymałem paszport i moglem wyjechać "na saxy"..

Potem było potem.

 

Przyspieszona edukacja szczawika, psucie oczu na offsetowych tekstach i..

jeszcze większe rozdziawienia gęby.

 

Szczawik, który nie zaniedbywał oglądać "chłopców Górskiego" i "chłopców Wagnera", popatrzył kiedyś na dumnie rozpiętą na ścianie szczawikowatego pokoiku koszulkę z autografem Władka Kozakiewicza

i zreasumował swój wkład w zrozumienie rzeczywistości spontanicznym wstąpieniem do "Solidarności", której zasad istnienia w zasadzie jeszcze nie w pełni pojmował.. i znowu była przyspieszona edukacja z wypiekami na twarzy szczawika, którego rodzona matka należała do PZPR.

Ojciec robił wtedy za arbitra ringowego, bo stół rodzinny wyewoluował narożnik czerwony i biało-czerwony.

Oj działo się i pewnie ten paszport dla szczawika tez nie znalazł się przypadkowo.

 

Wyjechałem wtedy do Wiednia, ale pod polskim kościołem na Rennweg był już stoliczek "Solidarite mit Solidarność" i było szczanie na pobliski pomnik ku czci Krasnej Armii Wyzwolicielki, rzucanie kamieniami w okna sowieckiej ambasady i inne szczawikowate wyczyny.

 

Teraz niewiele znajduje z tego klimatu na portalach internetowych, niewiele. Właściwie tylko owo zaszczywanie i kamienie rzucane na szaniec..