O pisaniu (wiersz)

 O pisaniu (wiersz)

Nigdy nie przestaniemy pisać,
a właściwie: odpisywać.
Odpisujemy niecieleśnie,
tym co napisali wcześniej.
Czasami tylko pośrednio,
a to jest trudne jednak
nieznajomym, których nigdy
nie poznaliśmy, nawet gdy
poznać ich chcielibyśmy,
ale cóż albo za wysokie progi,
albo miłość do innej nogi.

Czasami jednak odpisujemy tym,
którymi gardzimy i wtedy drżą
nam ręce nad klawiaturą - dym,
wtedy hamujemy emocje - wolą,
bo owi pogardzani, psia kość
prowokują nasze reakcje
i liczą, ze wykażemy słabość
i miałkimi tekstami akcje
zawiążemy, by ich zagryźć, 
tak jak oni nas niecnie
próbowali wcześniej.

Czasami to my wywołujemy
łańcuszek listów, czasami
uda nam się postawić
kropkę nad i, 
a czasami
piszemy 
wiersz.