Z zadowoleniem przyjąłem deklarację Komitetu Śledczego FR o jego gotowości do kontynuowania pracy w ścisłym współdziałaniu z polską stroną, z polskimi kolegami. Uważam to za ważne i słuszne– tyle wicepremier Rosji, S. Iwanow. Ani chybi te słowa przez ludzi Tuska i resztę klaki oraz elektorat zostaną przyjęte, jako kolejna oznaka rosyjskich dobrych chęci i tożsamo dobrych stosunków między RP a FR.
Tymczasem polscy śledczy maja permanentne kłopoty (łagodnie mówiąc) z dostępem do podstawowych dowodów – czarnych skrzynek i wraku rządowego tu-154M. Parę dni temu do Rosji poszła kolejna prośba o pomoc prawną. Już siódma. Ma dotyczyć przesłuchania kontrolerów lotu ze Smoleńska – że do tej pory takiego wniosku nie było, to śmiać się trzeba czy płakać? We wniosku jest prośba także o możliwość przeprowadzenia badań rejestratorów samolotu, na miejscu w Moskwie. To oczywiście na wypadek, gdyby nie udało się „wypożyczyć” tychże rejestratorów. Przy okazji śledczy wykonaliby kopie zapisów z oryginalnych nośników. Nie wiem, po co kolejny raz kopiować; czy od Millera nie mogą sobie ich pożyczyć? Byłoby szybciej i latać nie trzeba.
Nawet po pobieżnym li tylko zanalizowaniu słów S. Iwanowa, wygląda na to, że poza gotowością do dalszej współpracy – niewiele się zmieni. Współpraca współpracą, ale dobre stosunki z partnerem muszą być priorytetem. Więc nasi prokuratorzy nadal będą słać wnioski a Rosjanie – częściowo nań odpowiadać. Nie wiadomo nawet dokładnie na ile do tej pory odpowiedziano, bo w materiale tvn24 dyskretnie ten wątek przemilczano (te urocze niedomówienia),zadawalając czytelnika oględnym: sześć poprzednich wniosków o pomoc prawną zrealizowano częściowo.Strona rosyjska się dziwi, bo przecież kontrolerzy zostali już przesłuchani i to w obecności Polaków. Cóż więc począć po usłyszeniu/przeczytaniu takich informacji? Załamać ręce, zakląć siarczyście i upić się – byle nie ruską wódką?
Jesienią ubiegłego roku, bodaj we wrześniu premier Tusk grzmiał, że nie wypowie politycznej wojny Rosji w związku ze śledztwem w sprawie katastrofy smoleńskiej. W grudniu tokował, że raport makowy jest nie do przyjęcia, w styczniu – tylko, że jest niekompletny, ale pewnych ustaleń podważać nie zamierza. Wszystko to w imieniu dobrych stosunków z FR. Parafrazując cytat pewnego doradcy gajowego: nie ma takiej ofiary, której nie można złożyć na ołtarzu pozytywnych relacji z państwem Putina. Śledztwo smoleńskie, śledztwo katyńskie, gaz, Iskandery przy granicy, tiry na granicy. Brakuje jeszcze wspólnej misji wojskowej polsko-rosyjskiej, ale skoro nasi chłopcy gasili już ruskie pożary, to wszystko jest możliwe.
Które z wszystkich wydarzeń dziejących się w blasku wielkiego pojednania po 10-ym, a raczej 7-ym kwietnia, można uznać za probierz i symbol tusko-ruskich stosunków? Wielu polityków i obserwatorów wspominało i przypominało o rdzewiejącym wraku tupolewa na bocznej płycie lotniska, niezabezpieczonym mimo wielokrotnych próśb. Ostatecznie, jesienią przykryto szczątki brezentem na okoliczność pielgrzymki części rodzin ofiar tragedii. Z tym nie zgadzałem nigdy. W moim odczuciu tym ponurym symbolem są przeprosiny, po rosyjsku (eta była prosta oszybka) rzecznika rządu, który okazał w ten sposób skruchę, bo pomylił jednostkę, w której służyły ruskie hieny, które okradły ciało śp. A. Przewoźnika. Natomiast po dziś dzień – Rosjanie nie przeprosili. Ani po polsku, ani w swoim języku, ani w esperanto, ani na migi. I to była, i jest faktyczna pozycja Polski w stosunku do FR.
Skrytykowano Jarosława Kaczyńskiego, za to, że w programie B. Rymanowskiego opowiedział dowcip, czy raczej małą krotochwilę, o tym gdzie mają nas Rosjanie. A dlaczego tak powiedział, jak on mógł, to niepoważne, co on sobie wyobraża? Odpowiedziałem znajomemu, który również nie krył oburzenia:
- A co się miał certolić? Przecież prawdę mówił!
...W HOŁDZIE PAMIĘCI TYCH, KTÓRZY PIERWSI UJRZELI PRAWDĘ O SMOLEŃSKU...
Nowości od blogera
Inne tematy w dziale Polityka
