Mądry naród karze swoich głupców, głupi – mędrców ( Piotr Szreniawski, Autor bajek dla dzieci)
Motto. jak ktoś za młodu chodził w kieracie, to przez całe życie będzie dreptał w kółko
Portal internetowy Salon24, - vide: https://www.salon24.pl/newsroom/1354724,donald-tusk-ma-prezent-dla-najmlodszych-uczniow-politycy-pis-protestuja informuje:
„Premier Donald Tusk przekazał w piątek, że od kwietnia będą obowiązywały nowe zasady dot. prac domowych: w klasach 1-3 nie będzie ich wcale, a w klasach 4-8 będą „tylko dla chętnych i bez oceniania”. Wcześniej tego dnia minister edukacji Barbara Nowacka podała, że rozporządzenie jest już przygotowane. Decyzję rządu krytykują politycy PiS. Środowisko nauczycielskie jest podzielone w tej sprawie..."
Mój komentarz:
Z początkiem lat 50. ubiegłego wieku chodziłem do krakowskiej podstawówki, a mówiąc dokładniej męskiej szkoły podstawowej o, jak to wtedy było, - surowym drylu wychowawczym.
W tej kuriozalnej sztubie męskiej już samo rozmawianie z dziewczynkami miało wzbudzać w uczniach, jeśli nie obrzydzenie to w najlepszym razie politowanie, kpinę i pogardę.
Natomiast pozbawieni wszelkich praw uczniowie byli poddawani wszechobecnemu terrorowi opartemu o kodeks nigdy niepoliczonych nakazów, zakazów, kar oraz restrykcji.
Zaś, za nieodrobione prace domowe, nasza wychowawczyni rutynowo zamykała uczniów po lekcjach w kozie, czasem na kilka godzin.
W naszej klasie, - patrz zdjęcie pod notką, od samego początku zaznaczył się podział na liczną grupę bezwolnych prymusów, kujonów i lizusów oraz zdecydowanie szczuplejszą ilościowo grupę „czarnych owiec” mających charaktery zbyt harde by się potulnie poddać szkolnemu systemowi restrykcji, czyli ferajnę niepokornych oraz z natury inteligentnych i wrażliwych chłopców, za którymi grono nauczycielskie nie zawsze nadążało. Zaś ich, jak na tamte czasy „karygodne” upodobanie wolności i swobody wyrażania myśli sprawiały, że rada pedagogiczna miała ich za uczniów „nierokujących”, którzy najczęściej za karę siedzieli w kozie. Niestety szkolny system nakazów, zakazów, kar oraz restrykcji kilku niepokornych uczniów złamał, co skutkowało tym, że zatracili swe cechy indywidualistyczne i popadli w apatię graniczącą z depresją nie przechodząc do następnej klasy.
Jednakże, późniejsze losy życiowe uczniów naszej klasy wykazały pewną zaskakującą prawidłowość.
Pytacie Państwo jaką?
Ano taką, że prymusi, kujony i lizusi przeszli przez życie bez echa, - zaś z grupy „czarnych owiec” wyrosła plejada błyskotliwych karier.
Tak. Tak. Proszę Państwa. Szkoła podstawowa z systemem wychowawczym opartym na kompleksie różnego rodzaju nakazów, zakazów, kar oraz restrykcji, - już na początku życia łamie ludzkie charaktery, zabija indywidualizm i charyzmę, zawęża wyobraźnię, unicestwia przyjazny ludziom sposób bycia, kaleczy osobowość, przydusza pogodę ducha i chęć cieszenia się życiem, niweczy polot i fantazję, pozbawia dobroduszności, a co najgorsze odbiera ochotę do aktywnego życia i działania. Słowem zabija w ludziach wszystko, co najpiękniejsze, - co w dorosłym życiu skutkuje zwykle zgorzkniałą upierdliwością nieprzyjazną ludziom.
Krzysztof Pasierbiewicz (em. nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla naszego państwa)
