Motto: Wiem, że napisałem bardzo kontrowersyjną notkę, lecz uważam, że sens działalności blogerskiej polega między innymi na tym, iż blogerowi wolno napisać otwartym tekstem to, czego nie wolno, bądź nie wypada powiedzieć politykom.
Portal internetowy „Onet wiadomości” – vide: https://wiadomosci.onet.pl/kraj/wybory-parlamentarne-2019-konwencje-pis-ko-i-lewicy-oraz-psl-kp/x6n6bqe informuje:
„W Łodzi odbyła się konwencja Prawa i Sprawiedliwości, na której Jarosław Kaczyński mówił, że w Polsce jest już nowa elita, która jest w stanie zmienić Polskę. - W Polsce - i to pokazaliśmy - obok tej elity stworzonej przez postkomunizm jest już nowa elita, która jest w stanie zmieniać Polskę - mówił podczas konwencji w Łodzi prezes PiS Jarosław Kaczyński…”
Mój komentarz:
Postanowiłem tedy scharakteryzować tę nową pisowską elitę, na podstawie analizy zarówno jej cech zewnętrznych, jak duchowych, ze szczególnym uwzględnieniem upodobań, przyzwyczajeń i nawyków płynących z jej wewnętrznych potrzeb.
Nie bez znaczenia była też dla mnie w tej ocenie estetyka crême de la crême Prawa i Sprawiedliwości, a mówiąc dokładniej poczucie smaku w kontekście wiersza Zbigniewa Herberta pt. „Potęga smaku”, cytuję:
Potęga smaku
To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
nasza odmowa niezgoda i upór
mieliśmy odrobinę koniecznej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
w którym są włókna duszy i chrząstki sumienia
Kto wie gdyby nas lepiej i piękniej kuszono
słano kobiety różowe płaskie jak opłatek
lub fantastyczne twory z obrazów Hieronima Boscha
lecz piekło w tym czasie było jakie
mokry dół zaułek morderców bark
nazwany pałacem sprawiedliwości
samogonny Mefisto w leninowskiej kurtce
posyłał w teren wnuczęta Aurory
chłopców o twarzach ziemniaczanych
bardzo brzydkie dziewczyny o czerwonych rękach
Zaiste ich retoryka była aż nazbyt parciana
(Marek Tulliusz obracał się w grobie)
łańcuchy tautologii parę pojęć jak cepy
dialektyka oprawców żadnej dystynkcji w rozumowaniu
składnia pozbawiona urody koniunktiwu
Tak więc estetyka może być pomocna w życiu
nie należy zaniedbywać nauki o pięknie
Zanim zgłosimy akces trzeba pilnie badać
kształt architektury rytm bębnów i piszczałek
kolory oficjalne nikczemny rytuał pogrzebów
Nasze oczy i uszy odmówiły posłuchu
książęta naszych zmysłów wybrały dumne wygnanie
To wcale nie wymagało wielkiego charakteru
mieliśmy odrobinę niezbędnej odwagi
lecz w gruncie rzeczy była to sprawa smaku
Tak smaku
który każe wyjść skrzywić się wycedzić szyderstwo choćby za to miał spaść bezcenny kapitel ciała, -
głowa…, koniec cytatu.
Pisałem więc tę moją charakterystykę nowych elit pisowskich, poprawiałem, kreśliłem i wyrzucałem do kosza zmięte kartki, ale wciąż coś było nie tak, czegoś brakowało i opis był niekompletny.
Aż a końcu doszedłem do wniosku, że charakterystyki nowej elity pisowskiej słowami w pełni wyrazić nie potrafię i postanowiłem się podeprzeć coraz powszechniej ostatnio stosowanym, a co ważniejsze skutecznym narzędziem, jakim jest dialektyka kultury obrazkowej, w której przekaz obrazowy dominuje nad tekstem.
Długo szukałem w Internecie obrazka, który wyrażałby to wszystko, o czym wyżej napisałem, aż w końcu znalazłem – patrz fotografia tytułowa, która moim zdaniem o nowej elicie partii Jarosława Kaczyńskiego mówi wszystko, albo nawet jeszcze trochę więcej.
Krzysztof Pasierbiewicz (emerytowany nauczyciel akademicki oraz niezależny bloger oddany prawdzie i sprawom ważnym dla polskiego państwa)
Post Scriptum
Komentator piszący pod nickiem @catrw [14 września 2019, 18:15] zapytał mnie, jaką w tej sytuacji widzę alternatywę. Odpowiedziałem mu tedy, że moim zdaniem najlepszą alternatywą byłoby zaangażowanie w politykę prawdziwych polskich elit o korzeniach przedwojennych, które od roku 1989 z własnego świadomego wyboru pozostają na politycznej emigracji. Niestety Jarosław Kaczyński z takiego wariantu z premedytacją zrezygnował stawiając na kompletnie niewyrobionych politycznie obywateli szeregowych, których można z dziecinną poddawać doktrynerskim manipulacjom. Stąd moja dzisiejsza notka.
Komentarze