czerwonych kciuków w dół. Tak mnie podsumowano za te oto slowa które pozwoliłam sobie umieścić pod newsem oswiadczenie holenderskiego ministra sprawiedliwości: "Co tu dużo gadać. W nowej kadencji Morawiecki będzie musiał poszukać innego ministra sprawiedliwości. Wymiar sprawiedliwości jest zbyt ważny dla obywateli i dla gospodarki. Ziobro może i miał dobre chęci... ale nie wyszło. Ktos musi zrobić porządek na tym pobojowisku. I żeby nie było watpliwości absolutnie nie powinni tego robić Totalni gdyby wygrali co byloby straszne... a którzy przyczynili się do tej demolki więcej niż można było zdemolować." Że będzie to wpis niepopularny, wiedziałam... i może nie powinien sie pojawić w kampanii wyborczej i to ze strony zwolenniczki rządzącego obozu? Ale cokolwiek by mówić, reforma sądownictwa idzie opornie. Ma dramatyczne zwroty. Mizerne efekty naprawcze. Stała się pozywką dla neoTargowicy i jej działań antypolskich w UE. Dostrzegam tylko jeden plus. O paradoksie... przysparza PiSowi zwolenników! Bo żadna władza wywodząca się z mitycznego trój podziału tak bardzo sie nie skompromitowała w oczach obywateli jak wlasnie sądownictwo. Polacy chcą reformy sądownictwa. Polska tego potrzebuje... więc dlaczego to wszystko idzie tak opornie?
Ja na to pytanie odpowiem słowami wieszcza;
"Polsko! lecz ciebie błyskotkami łudzą!
Pawiem narodów byłaś i papugą;
A teraz jesteś służebnicą cudzą —
Choć wiem, że słowa te nie zadrżą długo
W sercu — gdzie nie trwa myśl nawet godziny:"
Myślę, ze zabory, wymordowanie polskiej profesury w czasie II WŚ, sowietyzacja powojenna, wyniszczyła polską myśl prawniczą - filozofię prawa. Polska profesura prawnicza jak pijany płotu trzyma się mitu trójpodziału władzy z którego wywodzi niezalezność władzy sądowniczej... i nie chce zauważyć że ta niezależność ukształtowała się jako samowola korporacyjna. A w ogóle czy gdziekolwiek w jakims kraju mamy modelowy system sądowniczy wywodzący się z idei trójpodziału?
