Wielu już zapewne wie, że na swym oficjalnym twitterowym profilu Olga Tokarczuk (lub ktoś, kto to konto prowadzi) wpadła w nałóg prewencyjnego banowania „prawicowców”. Jest mało prawdopodobne, by miała akurat teraz osobiście głowę do zbanowania np. księdza Daniela Wachowiaka, który nic na jej profilu nie zdążył napisać. Raczej to nie Olga Tokarczuk, ale „Przedsiębiorstwo Olga Tokarczuk”, które administruje twitterowym profilem @tokarczuk_olga, czyli „Olga Tokarczuk official” zadało sobie trud, by nie dopuścić np. Łukaszowi Warzesze do złożenia noblistce gratulacji za pośrednictwem Twittera. Ale po co? Bo lista nieprawomyślnych została chyba przygotowana zawczasu?
Komuś zatem – a raczej nie jest to prawaczek – zależy na tym, by z góry wrogo nastawić ich do pisarki i vice versa.
Do tej pory jakoś nie słyszeliśmy, by wypowiadała się w sprawie „wolnych sądów”, a okazji było co niemiara. Owszem ci, którzy czytali jej powieści, twierdzą, że jej twórczość to hołd dla „Matki Ziemi”, kult Natury itd. A jednak to nie to samo, co jej mowa noblowska, gdzie uznała ochłodzenie klimatu w końcu XVII wieku za karę za zagładę Indian: że spowodowała ona wskutek podbojów i chorób wyludnienie uprawianych w czasach przedkolumbijskich terenów w Ameryce, a w konsekwencji wzrost zalesienia, zmniejszenie stężenia CO2 w atmosferze i „małą epokę lodowcową”. Tę bzdurę opisywał niecały rok temu The Guardian. Ale że te poglądy podzielała Olga Tokarczuk, dowiedzieliśmy się dopiero po przyznaniu jej Nagrody Nobla.
Wydaje się więc, że nasza pisarka nie wie jeszcze do jak potężnego i wzorowo zorganizowanego przedsiębiorstwa się zapisała. I – póki co – nie zamierza podskakiwać. Przyjdzie nam zatem jeszcze nie raz oddzielać poglądy Olgi Tokarczuk od poglądów „Przedsiębiorstwa Olgi Tokarczuk” i porównywać co pisała skromna pisarka z Nowej Rudy z tym, co pisze Olga Tokarczuk – noblistka.
