Zgryz z rozgryzaniem Gruzji. Piękna z niej Pulcheryja czy szpetna bestyja ?

Kutaisi. Aleja Davida Agmeshenebeliego

Jedzenie babeczki zaczynając od wisienki jest tylko pozornie atrakcyjne. Mam na myśli wyrób cukierniczy, a nie najdoskonalsze - jeśli idzie o kształty - boskie dzieło.

Zjemy wisienkę, i co dalej ? im bliżej brzegów ciasteczka tym mniej kremu, a kiedy zapomnimy już o smaku wisienki, natrafimy na suchara bez kremu. I po atrakcjach babeczki z wisienką. W Gruzji analogii do ciasteczka z wisienką nie znajdziemy. Bo to zupełnie inny " wyrób cukierniczy " gdzie indziej niespotykany. Sam nie wiem jak ją opisać, jak pojąć rozumem i sercem. Gruzja to ciasteczko bez wisienki w środku. Co nie znaczy, że nas rozczaruje. Nie rozczaruje, bo choć w środku nie ma wisienki to wisienki odnajdziemy w nadmiarze, w niezwykłej wprost obfitości, na obrzeżach. W Batumi, na Nizinie Kolchidzkiej, w Tbilisi, a najwięcej w Kachetii. Dolina Alazani, ponad 60 tysięcy hektarów winnic. Każdemu według jego potrzeb, każdemu według jego możliwości i upodobań, prawie jak w komunizmie. Na jednym brzegu miłośnicy win białych znajdą przystań, na drugim smakosze czerwonego.

Dla innych atrakcyjny będzie Kaukaz i samotna wędrówka, z dala od cywilizacji. Tylko tu gdzie powinna być wisienka, w samym środeczku Gruzji, znajdziemy dość smutne, szare - z piętnem komunizmu - Kutaisi. Choć to nie tylko stolica historyczna Gruzji, to dodatkowo stolica Kolchidy.

Pomnik Medei w Batumi

Plac Medei w Batumi

Rioni

Kutaisi. Rzeka Rioni

Kutaisi. Teatr Meskiszwilego

Kutaisi. McDonald's to już i inne " часы "

Kutaisi. Centrum handlowe

To tu podążał Jazon z Argonautami, tu rozgrywały się rzeczy, o jakich rozprawiali starożytni Grecy... i nie tylko Grecy. W Kutaisi rezydował ojciec Medei, Ajetes. Gdzieś w tych okolicach znajdował się gaj Aresa, a na dębie złote runo. Niestety nie natrafiłem, widać komunizm z każdej ziemi do cna złoto wypłuka, z każdego dębu złotą skórę zedrze. Nie masz na to śmiałka, nie masz siły i dziś zdolnej się przeciwstawić. Jazonowie przepadli gdzieś w łagrach, nasi również. Bo w Kutaisi znajdował się łagier, w którym przetrzymywano Polaków.

Upadły przemysł Kutaisi

Kutaisi to drugie pod względem wielkości miasto Gruzji. Prawdopodobnie z uwagi na historię, trochę z uwagi na politykę, w 2012 roku przeniesiono do Kutaisi gruziński parlament. Najważniejszym zabytkiem jest dominująca nad miastem prawosławna katedra Zaśnięcia Bogurodzicy, od imienia budowniczego, władcy Imretii Bagrata III, zwyczajowo nazywana katedrą Bagrata.

Dalej jest już tylko lepiej. Tbilisi aspirujące do normalnej europejskiej stolicy. Robiące dobre wrażenie. Zapyziała komunistyczna przeszłość powoli ustępuje, choć nie wszędzie, potrzeba trochę czasu.

Stare Tbilisi

Tbilisi. Most Pokoju

Najbardziej jednak zaskoczy nas wybrzeże Morza Czarnego, tu kompletne oczarowanie, tu sowieckiej bylejakości prawie nie zauważymy. Tu poszły ogromne inwestycje, czasem chyba zbyt ogromne, ponad potrzeby, bo sporo hoteli nie wykończonych, wyglądających na zawieszoną inwestycję. Część hoteli nie uruchomiona. Inwestujący w strefie nadmorskiej uzyskują 15 letni okres wolnizny podatkowej, więc jest ruch w interesie. Po części pewnie rosyjski, mafijny kapitał.

Batumi Hilton

Bo tradycyjnie Batumi i gruziński pas wybrzeża jest przez dawne sentymenty atrakcyjny dla Rosjan, Białorusinów i Ukraińców. Za mniejsze pieniądze mają swoje " Lazurowe Wybrzeże " bo dziś standard hotelowy w Batumi, bez kompleksów. Nie ustępuje hiszpańskim, francuskim i włoskim. W Batumi są ukraińskie restauracje i białoruskie sklepy.

Natrafiłem również na " Семечки " bezsporny dowód na pobyt rosyjskich turystów w Batumi.

Mamy też naszą polską atrakcję. Fontanny tańczące w rytm szlagieru Filipinek " Herbaciane pola Batumi " Na herbaciane pola również nie natrafiłem. Jednak uznałem, że w moim wieku bardziej przystającym trunkiem będą kacheckie wina niż herbata. Specjalnie za polami herbaty się nie rozglądałem.