Czy specjacja jest mechanizmem powstawania nowych gatunków?

Karol Linneusz, szw. Carl von Linné, łac. Carolus Linnaeus (ur. 12 maja?/23 maja 1707 w Råshult, zm. 10 stycznia 1778 w Uppsali) – szwedzki przyrodnik i lekarz, profesor Uniwersytetu w Uppsali.

Jest autorem dzieła Systema Naturae, w którym opisał podstawy stworzonego przez siebie systemu klasyfikacji organizmów oraz upowszechnił zasadę binominalnego (dwuimiennego) nazewnictwa biologicznego (zaproponowaną wcześniej przez braci Gasparda i Jeana Bauhinów), a także klasyfikacji minerałów. Opisał około 7700 gatunków roślin i 4162 gatunki zwierząt (obecnie oznacza się je skrótem „L.” za nazwą łacińską taksonu).

Stworzony przez niego system taksonomiczny, choć był sztuczny, stał się podwaliną współczesnej taksonomii. Był kreacjonistą, uważał, że wszystkie istniejące gatunki zostały stworzone równocześnie. Pod koniec życia dopuszczał możliwość powstawania nowych gatunków wskutek krzyżowania się istniejących już form życia-za wikipedią

Czy specjacja jest mechanizmem powstawania nowych gatunków?

Specjacja jest to proces, który powoduje powstawanie bariery reprodukcyjnej między populacjami odmian w obrębie jednego gatunku. Wielu uczonych twierdzi, że nie ma dobrej definicji gatunku a mimo to twierdzą, że specjacja jest mechanizmem powstawania nowych gatunków. Według zwolenników poglądu, że specjacja jest mrchanizmem powstawania nowych gatunków:

„Powstawanie gatunków albo specjacja to proces biologiczny, w wyniku którego powstają nowe gatunki organizmów. Zachodzi na skutek wytworzenia się bariery rozrodczej pomiędzy wyjściowymi populacjami, czyli zaistnieniu zjawiska, które uniemożliwia między nimi wymianę genów.

Bariera taka powoduje, że nowo powstałe gatunki, mając teraz odrębne historie i brak wymiany genów, nagromadzają niezależnie swoiste zmiany w puli genowej, które w konsekwencji prowadzą do różnic morfologicznych, fizjologicznych i behawioralnych”-za wikipedią

Koń Przewalskiego

Gdyby specjacja była mechanizmem powstawania nowych gatunków, to należałoby powiedzieć, że wszystkie odmiany koni z rodzaju Equus pochodzą od nie-konia, a one pochodzą od pra-konia:

https://www.salon24.pl/u/slawekp7/1323887,hipoteza-ewolucji-konskiego-kopyta-w-wyniku-stopniowej-redukcji-palcow-u-przodkow-idzie-na-smietnik-historii

https://www.wired.com/story/what-ligers-grolar-bears-and-mules-show-scientists-about-evolution/?mbid=social_fb_sci

Wielkie koty ryczące z rodzaju Panthera pochodzą od kociego przodka ryczącego (koty dzielimy na dwie grupy: ryczące i mruczące). Wszystkie psy natomiast z rodzaju Canis od psa zwanego wilkiem. Nic też nie wskazuje na to, że współczesne konie przekształcą się w przyszłości w nie-konie. Koty w nie-koty, a psy w nie-psy.

http://dinoanimals.pl/zwierzeta/wilczak-czechoslowacki/

Koń Przewalskiego (Equus przewalskii) – ssak z rodziny koniowatych, współcześnie jedyny dziko żyjący gatunek koni. Przypomina konia domowego, od którego odróżnia go krótka, stojąca grzywa oraz brak grzywki na czole. Ponadto różnią się liczbą chromosomów, choć mieszańce są płodne -za wikipedią

Nowsze badania archeologiczne sugerują, że człowiek udomowił konie już pięć i pół tysiąca lat temu!

https://blog.oup.com/2011/11/horses/

„(.....) Konie były prawdopodobnie kilkakrotnie udomowione na stepach euroazjatyckich. Nie wiadomo, gdzie i kiedy miało miejsce pierwsze udomowienie. Niedawne wykopaliska w Kazachstanie wskazują, że ludzie używali koni domowych już 5500 lat temu.

(.....)

Konie Przewalskiego i konie domowe mają różną liczbę chromosomów (66 i 64); jednak ich potomstwo jest płodne (z 65 chromosomami). Hybrydy są żywotne, ponieważ różnią się jedynie centralną translokacją fuzyjną, zwaną także translokacją Robertsona.

Proces łączenia chromosomów (homologicznych) w pary podczas mejozy nie zostaje zakłócony. Krzyżowanie powinno być ostatecznością - w celu uniknięcia chowu wspobnego, jeśli dostępnych jest zbyt mało koni Przewalskiego.

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5104162/

Analiza genomów sugeruje również, że od czasu dywergencji konie Przewalskiego i konie domowe zachowały wspólne geny odziedziczone po wspólnym przodku. Że istniał też w historii przepływ genów między populacjami koni udomowionych i koni Przewalskiego.

Wiadomo, że jedna z dwóch głównych linii krwi: linia „praska” ma domieszkę genów kucyka mongolskiego. Uważa się, że druga linia „monachijska”, jest czysta. Uznano ją za pierwotną, taką której przodkowie nie mają domieszek genów koni domowych. Obie te grupy jednak krzyżowały się między sobą.

Ponadto pełne sekwencjonowanie genomów mitochondrialnych z czterech ocalałych linii matczynych ujawniło zaskakującą różnorodność. Trzy mitochondrialne haplotypy, czyli zestawy genów dziedziczonych zazwyczaj jako pojedyncza jednostka - haplotyp. Haplotypy I i II były bardzo podobne, podczas gdy haplotyp III wywodził się z rozejścia się tych linii około od 0,12 do 0,19 miliona lat temu (dystans genetyczny ustalony przy zastosowaniu zegara molekularnego).

Podział ten nastąpił co najmniej sto tysięcy lat przed pierwszym udomowieniem koni!

„Konie Przewalskiego charakteryzują się znacznie większą różnorodnością, niż ktokolwiek z genetyków się spodziewał” – powiedziała Makova (autorka badań).” (1)

Liczba chromosomów u współczesnych koni: Koń ma 64, osioł 62, zebra w zależności od odmiany 32-46 -za wikipedią

FUZJA CENTRYCZNA U CZŁOWIEKA

„Translokacja (z łac. translocatio – przemieszczenie) – w genetyce, mutacja polegająca na przemieszczeniu fragmentu chromosomu w inne miejsce tego samego lub innego chromosomu.”-za wikipedią

Należy przyjąć, że wspólny przodek dzisiejszych ludzi posiadał tyle samo chromosomów, co wielkie małpy człekokształtne. Jak wszystkie stworzenia z rodziny naczelnych, a konkretnie z grupy antropoidów (Anthropoidea), która wraz z małpami człekokształtnymi obejmuje również człowieka. Obecnie ludzie mają 23 pary chromosomów, natomiast szympansy, goryle oraz orangutany posiadają 24 pary chromosomów. Na ilustracji poniżej można porównać chromosomy człowieka H i szympansa C. Kolory oznaczają podobne sekwencje. Jak widać na poniższej ilustracji, u człowieka chromosom 2 powstał dzięki fuzji centrycznej dwóch małych chromosomów.

Kiedy zaszła fuzja centryczna u człowieka, w wyniku której połączyły się te małe chromosomy w okolicy centromerów? Taka zmiana strukturalna zaszła, u potomków pierwszych ludzi, a nie u „małpiego przodka” ludzi! Następnie rozprzestrzeniła się w populacji, w której zaszła. Zaszła prawdopodobnie w jakiejś lokalnej populacji, od której pochodzi cała współczesna ludzkość i znani ludzie z zapisu kopalnego, u których dało się zbadać kariotyp i porównać z naszym. Zmiana ta musiała mieć miejsce bardzo wcześnie w historii człowieka.

https://slawekp7.wordpress.com/2017/05/29/lucy-spadala-z-drzewa-nie-tylko-rodowego-czlowieka/

https://slawekp7.wordpress.com/2021/08/06/bardzo-stronniczy-poglad-na-paleoantropologie-podsumowanie/

Fuzje centryczne, translokacje robertsonowskie, zachodzą na szeroką skalę u wielu zwierząt: ryjówek czy koni i wcale to nie świadczy o pochodzeniu ryjówek od nie-ryjówek czy koni od nie-koni. Tego rodzaju różnice w kariotypach w obrębie jednego gatunku nie muszą powodować specjacji (bariery reprodukcyjnej) - jak wykazano na przykładzie konia Przewalskiego, który mimo różnic strukturalnych w budowie kariotypów z powodzeniem krzyżuje się z koniem domowym. Potomstwo tych dwóch podgatunków jest płodne! Przyczyny specjacji na poziomie molekularnym są słabo poznane. Najlepiej poznane jest powstawanie barier morfologicznych i behawioralnych. W warunkach naturalnych niektóre rasy psów nie mają szans się krzyżować - na przyklad dog niemiecki z ratlerkiem.

Legrys, lygrys – mieszaniec samca lwa i samicy tygrysa. Podobnie jak tyglew, nie występuje w naturze i jest skutkiem przypadkowego lub celowego krzyżowania zwierząt w niewoli. W warunkach naturalnych zasięgi występowania lwów i tygrysów się nie nakładają-za wikipedią

Szablogrzbiet waleniożerny/ orka karłowata/ pseudoorka

„Szablogrzbiety waleniożerne żyją w dużych rodzinnych grupach w wodach tropikalnych, subtropikalnych i niektórych umiarkowanych na całym świecie. Stosunki pomiędzy członkami stada są zażyłe – kiedy badacze próbowali złapać jedną orkę w sieć, żeby ją zmierzyć i zważyć, osobnik ten wydawał dźwięki wołania o pomoc i te delfiny, które były najbliżej, zaczęły przegryzać sieć i szarpać ją, aż uwolniły towarzysza[potrzebny przypis]. Podobnie, kiedy jakiś osobnik osiadłszy na mieliźnie, czy plaży będzie wzywał pomocy innych orek, próbując mu pomóc niekiedy całe stado osiada na brzegu, kiedy zbyt się zbliża. Wtedy akcja wnoszących specjalnymi dźwigami zwierzęta po kolei z powrotem do wody zdaje się nie mieć końca, bo uwolniona orka znów wraca na pomoc uwięzionym członkom stada. Dopiero kiedy pozostałe na plaży delfiny umrą i nie będą więcej ich wzywać, ocalała odratowana część zwierząt wraca do morza.

Zdarza się przetrzymywać szablogrzbiety waleniożerne w delfinariach, gdzie poddają się tresurze. Zdarzyło się, że chowany we wspólnym basenie z butlonosami samiec szablogrzbieta waleniożernego skrzyżował się z samicą butlonosa zwyczajnego. Mieszaniec, który się narodził, został nazwany „wholphinem”. Jego skóra była szaro-czarna; miał sylwetkę ciała szablogrzbieta , ale kształt głowy i pyska butlonosa” -za wikipedią

Kowca - hybryda po skrzyżowaniu owcy i kozy. Chociaż owce i kozy są podobne i mogą być kojarzone zaliczono je do różnych rodzajów w podrodzinie Caprinae z rodziny Bovidae. Owce należą do rodzaju Ovis i mają 54 chromosomy, podczas gdy kozy należą do rodzaju Capra i mają 60 chromosomów-za wikipedią

Kowca nazwana Butterfly

-----

(1)

https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/21803766/

„Zagrożony wyginięciem koń Przewalskiego jest najbliższym krewnym konia domowego i jest jedynym prawdziwym gatunkiem konia dzikiego, który przetrwał do dziś. Kwestia, czy koń Przewalskiego jest bezpośrednim przodkiem konia domowego, była przedmiotem gorącej dyskusji.

Badania nad różnorodnością DNA koni Przewalskiego były nieliczne, ale są pilnie potrzebne, aby zapewnić ich pomyślną reintrodukcję do środowiska naturalnego. Próbując rozwiązać kontrowersje wokół pozycji filogenetycznej i różnorodności genetycznej koni Przewalskiego, wykorzystaliśmy technologię masowego sekwencjonowania równoległego do rozszyfrowania pełnych genomów mitochondrialnych i częściowych genomów jądrowych dla wszystkich czterech ocalałych linii matczynych koni Przewalskiego.

W przeciwieństwie do typowania polimorfizmu pojedynczego nukleotydu (SNP), na które zwykle wpływa błąd potwierdzenia, oczekuje się, że niniejsza metoda będzie w dużej mierze bezstronna. Odkryto trzy haplotypy mitochondrialne – dwa podobne, haplotypy I/II i jeden zasadniczo różniący się od pozostałych dwóch, haplotyp III.

Haplotypy I/II w porównaniu z III nie skupiały się razem na drzewie filogenetycznym, odrzucając tezę o wspólnym pochodzeniu tych trzech linii matczynych koni Przewalskiego. Oszacowano, że powstanie i dywergencja tych haplotypów znacząco poprzedzają udomowienie konia.

W filogenezie opartej na sekwencjach autosomalnych konie Przewalskiego utworzyły klad monofiletyczny, odrębny od linii koni domowych pełnej krwi. Nasze wyniki sugerują, że konie Przewalskiego mają starożytne pochodzenie i nie są bezpośrednimi przodkami koni domowych.”