Wielu komentatorów życia politycznego oraz przedstawicieli lewicowych środowisk politycznych deklaruje konieczność liberalizacji prawa w zakresie warunków dopuszczenia do przerwania ciąży. Wejście w życie ustawy, z dnia 7 stycznia 1993 roku, o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży, ograniczyło dostęp do zabiegów przerywania ciąży – odtąd można dokonywać legalnej aborcji przy zaistnieniu jednej z określonych przesłanek: 1. ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej. 2. badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu albo nieuleczalnej choroby zagrażającej jego życiu. 3. zachodzi uzasadnione podejrzenie, że ciąża powstała w wyniku czynu zabronionego. Część nieodpowiedzialnych środowisk politycznych dla własnych partyjnych korzyści dąży do wywołania w Polsce wojny ideologicznej, nie rozumiejąc, iż kwestia prawnej ochrony życia jest zagadnieniem wieloaspektowym i złożonym dotyczy zarówno spaw sumienia, etyki, zdrowia, biologii, jak i wrażliwości. Prawo do życia należy do fundamentalnych praw każdego człowieka i zajmuje najwyższe miejsce w hierarchii dóbr chronionych w obowiązującym systemie prawnym.
Konstytucja RP precyzyjnie definiuje, iż prawo do życia wypływa z godności ludzkiej! Respektowanie prawa do życia jest warunkiem koniecznym do realizacji przez jednostkę innych przysługujących jej praw. Art. 38 Konstytucji RP, z dnia 2 kwietnia 1997 r., stanowi, że Rzeczpospolita Polska zapewnia każdemu człowiekowi prawną ochronę życia. Umiejscowienie standardu konstytucyjnego chroniącego życie w pierwszym przepisie rozdziału odnoszącego się do wolności i praw osobistych wskazuje na fakt nadrzędności życia ludzkiego wobec innych dóbr podlegających ochronie w polskim systemie prawa. Zatem należy jednoznacznie stwierdzić, iż prawo do życia podlega bezpośredniej ochronie konstytucyjnej i przysługuje każdemu człowiekowi na terenie Polski – i to bez względu na jego cechy osobiste.
Ochrona życia ludzkiego jest jednym z obowiązków władzy. Wiele środowisk lewicowych swe idee dotyczące liberalizacji prawa w kontekście aborcji argumentuje faktem, iż nie ma międzynarodowej definicji pojęć „prawa człowieka” oraz „człowiek”. Prawo międzynarodowe nie określa dolnej granicy prawa do życia, pozostawiając w tej sprawie swobodę wewnętrznemu prawodawstwu państw, pomimo tego nie ulega wątpliwości, że również normy prawa międzynarodowego przyznają prawu do życia wiodącą rolę wskazywać może na to, chociażby fakt, iż według Komitetu Praw Człowieka prawo do życia jest prawem najwyższym w hierarchii. Zarówno prawo międzynarodowe, jak i też systemy regionalne zapewniają prawną ochronę życia ludzkiego. Samo prawo do życia, w zależności od czynników kulturowych, jest jednak rozumiane rozmaicie — nie znaczy to jednak, iż propozycję skrajnie lewicowych środowisk politycznych w zakresie liberalizacji prawa w dostępie do aborcji są rozważne i należycie przemyślane.
Czy postulaty wygłaszane na ulicach podczas takich manifestacji jak czarny protest mają faktycznie na celu wsparcie rodziny pomoc kobietom i dzieciom? Czy kolejne projekty, happeningi i manifestacje, których celem jest wyłącznie wzbudzenie emocji i konfliktu ideologicznego są Polsce potrzebne? Dziwi mnie, że członkowie partii lewicowych składają takie deklaracje jak konieczność liberalizacji prawa aborcyjnego.Najwyraźniej przedstawiciele szeroko rozumianych środowisk lewicowych podchodzą to wyżej omówionego tematu czysto politycznie, nie analizując go natomiast pod kątem merytorycznym.
Życie ludzkie stanowi wartość najwyższą i jest obiektem szczególnego zainteresowania różnych gałęzi prawa. Pozwala ono na korzystanie, przez jednostkę, z innych praw i wolności obywatelskich — dlatego musi być konsekwentnie chronione!
Komentarze