17.04.2022 roku zmarł dr Zbigniew Hałat, guru antyszczepionkowców podczas trwania pandemii COVID-19.
Jego paranoiczne* podejście do kwestii szczepień przeciw COVID-19, zdobyło wielu zwolenników, którzy okazywali podobne podobne paranoiczne skłonności.
*paranoja
(...)- Paranoja jest chorobą psychiczną, która może uaktywnić się u osób w wieku średnim. Jest to dolegliwość, która dotyka nie tylko chorego, ale również jego rodziny i najbliższego otoczenia. Czym jest dokładnie paranoja? Jakie objawy mogą sugerować, że mamy do czynienia z tym schorzeniem? Jak paranoja jest leczona?
Według danych w Polsce na choroby psychiczne choruje około 10 milionów ludzi. Wśród chorób psychicznych najczęściej diagnozowanych wymieniana jest paranoja, która nazywana jest także psychozą paranoidalną. Paranoja może pojawić się w młodym wieku, ponieważ są przypadki, kiedy diagnozowana jest u osób trzydziestoletnich i młodszych. Czym jest paranoja? Są to krótko mówiąc zaburzenia osobowości i niewłaściwy odbiór rzeczywistości.(...)
https://www.medonet.pl/zdrowie,paranoja---rodzaje--leczenie,artykul,1732898.html
W Wikipedii możemy przeczytać, że od wielu lat wykazywał kontrowersyjne zachowania takie jak:
(...)Był krytykowany za swoją działalność paranaukową; dywagował m.in. o szkodliwym wpływie linii wysokiego napięcia na ludzi, twierdził, że GMO rzekomo powoduje alergię i nowotwory, bądź sugerował, że „WHO promuje genderyzm i służy komunistom” oraz krytykował obostrzenia związane z pandemią COVID-19 porównując je do nazizmu i komunizmu. Hałat przez kilkanaście lat prowadził strony dot. dziewictwa, fotografując napotkane na ulicach Wrocławia kobiety i zamieszczając ich opisy w Internecie, zamieszczał także zdjęcia narządów rodnych dziewic porównując je m.in. do migdałów.(...)
https://pl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Ha%C5%82at#Kontrowersje
Dr Zb. Hałat pełnił funkcję wiceministra zdrowia oraz Głównego Inspektora Sanitarnego w latach 1991–1993 roku, w rządzie Tadeusza Mazowieckiego.
O jego kontrowersyjnym i paranoicznym zachowaniu na tym stanowisku, mówił w Sejmie w czerwcu 1997 roku Wiesław Jaszczyński**, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza:
2 kadencja, 110 posiedzenie, 2 dzień (25.06.1997)
22 punkt porządku dziennego:
Sprawozdanie Komisji Zdrowia oraz Komisji Ustawodawczej o poselskim projekcie ustawy o zmianie ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej (druki nr 2066 i 2403).
Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia i Opieki Społecznej Wiesław Jaszczyński**:
Po wyborach z 1989 r. podjął pracę w Zakładzie Higieny Pomorskiej Akademii Medycznej. W 1990 r. otrzymał stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wiceministra zdrowia i opieki społecznej rządzie Tadeusza Mazowieckiego, ale odszedł z funkcji w 1991 r. z powodu konfliktu z ministrem zdrowia***.
(…)
Proszę państwa, po mnie przyszedł pan dr Hałat na to stanowisko i udzielił wywiadu ˝Expressowi Wieczornemu˝, w którym było takie zdanie: Dotychczasowy system zapobiegania i zwalczania chorób był stworzony właściwie dla eksterminacji narodu.
Proszę Państwa! Na stanowisko dyrektora Departamentu Zdrowia Publicznego została powołana pani inżynier chemii, działaczka związku zawodowego, i razem z panem ministrem Hałatem w ciągu 2 lat, 1991-1993, zwolniła 114 lekarzy; pozamieniano lekarzy epidemiologów na inżynierów rolnictwa, pedagogów, chemików, weterynarzy, zootechników, farmaceutów itd., działaczy związkowych. Największą może ciekawostką z tego okresu jest obsadzenie w Krajowym Biurze Koordynacyjnym do Spraw AIDS inżyniera metalurgii, który w dyplomie miał napisane: specjalność metaloznawstwo i obróbka cieplna. Zwalniano wtedy lekarzy bez pardonu. Najlepszy przykład to sprawa dra Ramotowskiego z Ostrołęki, w którego obronie tuż przed emeryturą, kilka miesięcy przed emeryturą, interweniował jedynie pan poseł Nowicki. A przecież w tym okresie wiadomo było, że termin dla nielekarzy kończy się 31 sierpnia 1995 r. W tym czasie w 1993 r. pan prof. Magdzik, specjalista krajowy w dziedzinie higieny i epidemiologii, wystosował dramatyczny list do pana ministra Hałata, z którego przytoczę kilka zdań: Zastępowanie lekarza w tej dziedzinie pracownikiem z innym przygotowaniem, nawet posiadającym stopień specjalizacji z higieny i epidemiologii, najczęściej nie zdaje egzaminu i jest przyczyną licznych nieporozumień. Zatrudnienie wyspecjalizowanych lekarzy na wyżej wymienionych stanowiskach jest niebezpiecznie niskie i pogarszają się. W ostatnim okresie nastąpiło szczególnie szybkie pogorszenie się sytuacji w tym zakresie. Dzieje się tak wbrew ustawie o Państwowej Inspekcji Sanitarnej, nakładającej od 1995 r. obowiązek zatrudnienia w stacjach lekarza na stanowisku inspektora sanitarnego. Jeżeli ta tendencja nie zostanie zahamowana, to można przewidzieć, że wraz z wejściem w życie przepisów tej ustawy, zbiegającym się z nowym podziałem administracyjnym kraju, wiele stacji sanitarno-epidemiologicznych pozostanie bez obsady kadrowej i utraci możliwość efektywnego działania jako Państwowa Inspekcja Sanitarna. Pan prof. Magdzik kończy swoje pismo takim zdaniem: Istnieje obawa, że dalsze pogorszenie w zakresie zatrudnienia epidemiologów chorób zakaźnych doprowadzi do konieczności zapraszania specjalistów spoza Polski w przypadku wystąpienia poważniejszej epidemii.
Otóż, proszę państwa, w czym jest problem? Stanowisko państwowego inspektora sanitarnego jest stanowiskiem decyzyjnym. Państwowy inspektor sanitarny, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów, na podstawie danych - czytam z tego rozporządzenia - zawartych we wniosku, o którym mowa w ust. 1, oraz w wyniku oceny warunków pracy zainteresowanego pracownika, wydaje decyzję o stwierdzeniu choroby zawodowej lub braku podstaw do jej stwierdzenia. Proszę państwa, właśnie te decyzje wywoływały najwięcej problemów. Decyzje te trafiały do Naczelnego Sądu Administracyjnego - często tak się działo. Jeżeli były podpisane przez lekarza weterynarii albo inżyniera rolnika, to oczywiście od razu sąd stawiał pytania. Tak samo protestowały izby lekarskie, gdy decyzje o chorobie zawodowej wydawał lekarz weterynarii. Również programy szczepień ochronnych podpisane przez zootechnika wyglądały nieco dziwnie. Z tego też powodu interwencje Naczelnej Izby Lekarskiej były bardzo częste.
W aktach sejmowej Komisji Zdrowia znajdują się opinie prof. Leowskiego i prof. Indulskiego - założycieli szkół zdrowia publicznego. W tych opiniach jest jednoznaczne stwierdzenie, że na stanowiskach państwowych inspektorów sanitarnych powinni być lekarze.
(…)
** Wiesław Jaszczyński
(...)Po wyborach z 1989 r. podjął pracę w Zakładzie Higieny Pomorskiej Akademii Medycznej. W 1990 r. otrzymał stanowisko Głównego Inspektora Sanitarnego oraz wiceministra zdrowia i opieki społecznej rządzie Tadeusza Mazowieckiego, ale odszedł z funkcji w 1991 r. z powodu konfliktu z ministrem zdrowia.***(...)
*** Władysław Sidorowicz
