W Pensylwanii tamtejsza prokuratura odnalazła tysiąc ofiar trzystu księży pedofilów z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Ofiary molestowania dotąd przeżywają koszmar swego dzieciństwa.
U nas pedofilia duchownych pojawia się w mediach od czasu do czasu, nierzadko w kontekście bezkarności sprawców tego rodzaju przestępstw. Ostatnio znany polityk racjonalizując rzecz próbował twierdzić, że doświadczenia ludzi w dzieciństwie dotkniętych zainteresowaniem seksualnego przestępcy skutkują wyjątkową wrażliwością artystyczną. Można było także znaleźć stwierdzenie, że stosunek z księdzem uświęca dziecko.
Niedawno pojawiła się relacja kobiety, która z powodu stresu odstąpiła od wyznania, głoszącego niedaleki koniec świata. Już jako dziecko przeżywała lęki na myśl, że niewątpliwie zginie w towarzyszącym mu w Armagedonie, bo nie wyobrażała sobie siebie w dziele cotygodniowego a obowiązkowego tam pozyskiwania wyznawców. W tekstach religijnych za budujący przykład podawano pilność wiernych z państw egzotycznych, którzy dla szerzenia nauki wędrują za każdym razem po dwadzieścia kilometrów, przekraczając rzekę pełną krokodyli. Od dziecka żywiąc przekonanie, że za nieśmiałość, czyli unikanie obowiązku czeka ją męczeńska śmierć, ma dotąd depresję i myśli samobójcze.
Hans Selye, który zbadał stres, w ogóle wprowadził jego skutki do medycyny stwierdza, że większość schorzeń wywodzi się właśnie z nerwowego napięcia. Pobudzając wydzielanie stosownych enzymów podnosi ono temperaturę wybranych narządów wewnętrznych, które są potem łatwym łupem drobnoustrojów, normalnie trzymanych w ryzach przez układ odpornościowy. Psychologia już dawno też odkryła, że ludzie pogodni żyją dłużej.
W tej sytuacji straszenie dzieci pośmiertną odpowiedzialnością za grzechy może być wysoce szkodliwe. Pedofile zaś już na pewno nie zasługują na pobłażanie niezależnie od proweniencji i sposobów usprawiedliwiania swego procederu.
