W 1990 roku nieznany wcześniej w Polsce Stan Tymiński zaskoczył wszystkich, pokonując Tadeusza Mazowieckiego w pierwszej turze wyborów prezydenckich. W drugiej turze miał się zmierzyć z Lechem Wałęsą. I wtedy stało się coś, o czym następująco pisze Antoni Dudek w „Historii politycznej Polski 1989–2012”:
„Wysiłki Tymińskiego nie zdały się […] na wiele wobec wymierzonej przeciw niemu zmasowanej kampanii większości środków masowego przekazu. Koncentrowano się w niej na życiorysie kandydata, zarzucając mu niejasną przeszłość, w tym zwłaszcza tajemnicze pobyty w Libii oraz nielegalne interesy w Peru. Spory rozgłos nadano wiadomości, że został przed laty zwolniony z odbywania służby wojskowej dzięki opinii wydanej przez psychiatrę. Po wyborach okazało się, że informacja o pobytach Tymińskiego w Libii była nieprawdziwa, a jej źródłem miała być «pomyłka» komputera MSW, który nie rozróżnił Toronto od Trypolisu. Przy tej okazji wyszło na jaw, że spora część informacji na temat Tymińskiego pochodziła właśnie z MSW, które wyraźnie nie zachowało w tej sprawie bezstronności. Był to pierwszy w dziejach III Rzeczypospolitej przypadek wykorzystania tzw. teczek SB do celów walki politycznej”.
A jak dokładnie wyglądała ta kampania, możecie zobaczyć w załączonym wyżej fragmencie książki. Nie sądzę, abym sam wówczas zagłosował na Tymińskiego (i Antoni Dudek raczej też by tego nie zrobił); był to kandydat, który np. na jednym ze spotkań „oświadczył, że w stojącej obok niego czarnej teczce trzyma materiały kompromitujące Wałęsę i zagroził ich ujawnieniem. Siedzący obok Wałęsa zareagował natychmiast, kategorycznie żądając […] ujawnienia rzekomych dokumentów. Ten jednak nie zdecydował się na to, dając podstawę do podejrzeń, że teczka była po prostu pusta”. Niemniej „kampania nienawiści, jaką przeciw niemu rozpętano, w której obok zwolenników Wałęsy równie aktywnie występowali stronnicy Mazowieckiego, nie przyniosła Polsce chluby i nie najlepiej świadczyła o ogólnym poziomie kultury politycznej”.
[Cytaty z książki Dudka pochodzą z podrozdziału 3.4, „Dwie tury”. Autor co jakiś czas wydaje zaktualizowane wersje „Historii politycznej Polski”, najnowsza została doprowadzona do roku 2015. Wspomniana na zdjęciu publikacja Bartkowskiego i Raciborskiego to tekst pt. „Wybory Prezydenta RP: kampania wyborcza i wyniki”, który ukazał się w 1991 roku w zredagowanej przez Raciborskiego książce „Wybory i narodziny demokracji w krajach Europy Środkowej i Wschodniej”].
======
[EDYCJA]. I jeszcze jeden fragment książki Dudka, który też warto zacytować: „4 grudnia kolejny cios zadał Tymińskiemu I program TVP, nadając audycję o prywatnym życiu kandydata w Kanadzie. Wynikało z niej, że głodzi on własne dzieci i bije żonę, Peruwiankę Gracielę, która zresztą brała udział w kampanii wyborczej, stając się przedmiotem niewybrednych drwin i ataków. Po kilku latach Tymiński wygrał z telewizją proces o zniesławienie, ale miało to już wyłącznie moralne znaczenie”.
