Moralistyczną kulą w płot

Ostatnio ucichł temat antyaborcyjnych zmian w ustawie zasadniczej. Jako że przyroda próżni nie znosi, wyciągnę z otchłani zapomnienia ten zastępczy temat (zastępczy, jako że nie mam lepszego pomysłu na komentarz o tak później porze).

Ciekawi mnie bowiem podejście hierarchów kościelnych do tematu. Istnieje obiegowa opinia, że są oni zdecydowanie przeciwni zabijaniu dzieci nienarodzonych. Nie dajmy się zwieść pozorom – ich wypowiedzi dobitnie świadczą o tym, że ich postawa pro-choice jest zdecydowanie silniejsza niż ta pań Jarugi-Nowackiej i Środy razem wziętych.

Jakże wielu księży wypowiada się przeciwko jakimkolwiek zmianom w prawodawstwie dotyczącym aborcji, przeprowadzanych w drodze ogólnonarodowego referendum – w imię historycznego kompromisu i łagodzenia ostrych sporów. Intencje są może i słuszne, ale argumentacja całkowicie nietrafiona. Kilka dni temu abp Gocłowski w wywiadzie dla „Dziennika” stwierdził, że „Kościół nigdy nie zgodzi się na głosowanie w sprawach moralnych”. Ale przecież obecna ustawa, tak jak każda inna, też została uchwalona w wyniku głosowania. Pośrednio wyciągnąć można z tego wniosek, że Kościół sprzeciwia się jakiejkolwiek regulacji chroniącej życie, gdyż brzydzi się tym, że zadecydować o niej ma demokratyczny plebiscyt.

Idźmy o krok dalej. Większość biskupów to przeciwnicy kary śmierci, jednak sprzeciwiając się „głosowaniu w sprawach moralnych” powinni odrzucić jej zniesienie! Jeśli się dobrze zastanowić, to każda ustawa dotyczy moralności – od restrykcji w zakresie przestępstw bez ofiar, po prawo podatkowe. Tak więc, dzięki swojej wypowiedzi, abp Gocłowski staje się pryncypialnym kontestatorem demokracji – trudno tylko orzec, czy bliżej mu do Narodowego Odrodzeniem Polski, czy Federacji Anarchistycznej.

Rozumiem, że w pewnych okolicznościach można popierać kompromisowe rozwiązania, nawet w tak istotnych kwestiach, jak aborcja. Jednak jeśli się jest za konsensusem, to lepiej nie używać argumentów natury moralnej (za czym duchowni wprost przepadają), bo można skazać się na śmieszność.