Gliński - po pierwszym obejściu Jerycha

 

Profesor Gliński przedstawił wczoraj swój program, opracowany wspólnie ekspertami Zespołu. Będąc w środku muszę powiedzieć, że był to modelowy przykład pracy zespołowej z silnym przywództwem i rozdzielonymi rolami projektowymi, harmonogramem. Owocem tej pracy był szereg konferencji programowych, podczas których prezentowaliśmy poszczególne propozycje, zarówno ogólne, systemowe, jak i szczegółowe. Czuć w Zespole ducha współpracy i co najważniejsze – powstaje nowa wartość. Szczególnie to odczułem wczoraj w sali 118 Sejmu, podczas ponadgodzinnego przemówienia. W miarę upływu czasu i pojawiania się nowych treści programowych słuchacze na sali, a przede wszystkim dziennikarze, zauważyli, czuli, że powstaje nowa wartość, że ten program jest spójny, daje nowe otwarcie, że sposób jego wygłaszania i człowiek, który to mówi ma powagę, której tak bardzo brak w tej chwili ludziom rządzącym. Że to jest alternatywa.

 

Można to było usłyszeć także w prywatnych rozmowach z dziennikarzami. To jest znak, że idzie do zmiany.

 

Sam fakt, że nie pozwolono konstytucyjnemu kandydatowi na premiera przedstawić swojego programu na sali plenarnej Sejmu jest znamienny dla polskiej demokracji. Cenzurę przełamała nowoczesna technologia, tak jak już to stało się wiele razy. I to wydarzenie pokazuje gdzie właściwie Polska się znalazła pod rządami tej ekipy. Porównania z Białorusią narzucają się same, tym bardziej jeśli weźmie się też wygłoszone przez premiera Tuska z trybuny sejmowej twierdzenia na temat konstytucyjnej formy próby odwołania rządu, jakim jest konstruktywne votum nieufności. To co mówił premier świadczy o tym, że nie rozumie zupełnie czym jest demokracja. Oskarżanie opozycji o próbę destabilizacji kraju ponieważ próbowała zastosować konstytucyjny mechanizm zmiany rządu jest czymś po prostu niesłychanym. Jest to bolesne, ale równocześnie tłumaczy, dlaczego ludzie tak słabo oceniają pracę polityków – tego rodzaju demagogia, która wczoraj zaprezentował szef rządu jest przez ludzi dostrzegana i oceniana.

 

Program Glińskiego jest alternatywą. Proszę zauważyć, że w atakach na Zespół i samego profesora nie ma żadnego odniesienia się do programu. Jest jedynie doszukiwanie się ukrytych intencji i chęci startu w jakichś wyborach, a nie ma dyskusji i oceny samego programu. Dlaczego tak się dzieje?

Odpowiedź jest bardzo prosta: bo wtedy trzeba by się odnieść merytorycznie do zawartości programu prof. Glińskiego i jego ekspertów. Trzeba by pokazać przynajmniej część propozycji, nawet jeśli tylko po to, żeby je skrytykować. A to pozwoliłoby przynajmniej w części poznać ten program. Program w którym jest aktywne tworzenie miejsc pracy, umożliwienie młodym Polakom pracy i życia, posiadania dzieci w Polsce przez rzeczywista politykę prorodzinną (albo stypendium albo progresywne ulgi prorodzinne), zlikwidowanie wszystkich ograniczeń biurokratycznych na przedsiębiorczość, które powstały po 1989 roku (opcja nuklearna), nowa, kilkustronicowa ustawa o VAT, zagonienie urzędników do roboty, i wzmocnienie obronności i bezpieczeństwa wewnętrznego, podmiotowa polityka zagraniczna.

A w skrócie – walka z bezrobociem, złodziejstwem i drożyzną.

 

Powszechna wiedza o tym programie byłaby jak dźwięk trąb jerychońskich w polskim życiu publicznym. Dlatego trzeba było ten program zamilczeć, a profesora Glińskiego blokować medialnie.

Częśc opozycji pokazała dziś, że tak naprawdę nie chce zmian i jest po stronie rządu Tuska.

 

Lecz było to dopiero pierwsze obejście Jerycha.

 

A mury runą.

 

----