Siły zbrojne II RP, Lotnictwo.
Lotnictwo wojskowe znajdowało się w gestii Departamentu Żeglugi Powietrznej MS Wojsk. W latach 1923-25 jego szefowie dokonywali wielkich zakupów samolotów i silników lotniczych we Francji, np. gen. Machcewicz zamówił tam 2650 samolotów i 5300 silników lotniczych. W lipcu 1924 szefem lotnictwa został gen. Włodzimierz Zagórski, który zamierzał stworzyć lotnictwo liczące ok. 2300 samolotów w 200 eskadrach (w 1925 było 17 eskadr). Zdołał zakupić 1088 różnego typu samolotów do których nie było personelu, lotnisk, hangarów.
W maju 1926, gdy marsz. Piłsudski po przewrocie wojskowym objął władzę okazało się, że w lotnictwie było sprawnych 150 samolotów, eskadry miały po 6 samolotów, brakowało pilotów - 24% oficerów i 51% podoficerów. Szczególnie fatalny w skutkach okazał się zakup silników bowiem opóźniło to o 5 lat prace nad rodzimymi konstrukcjami silnikowymi i w efekcie do konstruowanych pod koniec lat 30-tych nowoczesnych płatowców nie było odpowiednich silników, polskich jeszcze nie było, a za granicą nie można było ich kupić.
W październiku 1926 Piłsudski zwołał naradę nt. lotnictwa (jedyna broń techniczna analizowana szczegółowo w 1926).
Zapadły decyzje:
• Ustabilizować sytuację (osiągnąć pełne stany w eskadrach);
• Rozbudować zaplecze (lotniska) i wzmóc kształcenie personelu;
• Stworzyć krajowe wytwórnie samolotów (płatowce, silniki);
• Wprowadzać na uzbrojenie samoloty własnej konstrukcji.
Wykonaniem tych zaleceń obarczono nowego szefa lotnictwa gen. Ludomiła Rayskiego.
W latach 1927-29 wprowadzono szereg korzystnych zmian w lotnictwie. Zbudowanie spójny model praktycznego szkolenia lotniczego zapewniający gruntowne wykształcenie wojskowe, profesjonalne wyszkolenie, wychowanie lotnika obywatela, sprawnego sportowca.
W kwietniu 1927 w Dęblinie zaczęła działalność Oficerską Szkołę Lotnictwa (od 1928 Szkoła Podchorążych Lotnictwa).
W 1929 powstało Centrum Wyszkolenia Oficerów Lotnictwa, w skład którego wchodziły: Szkoła Podchorążych Lotnictwa (SPL), Szkoła Podchorążych Rezerwy Lotnictwa (SPRL), Kurs Pilotażu dla Oficerów Młodszych.
W 1930 utworzono Szkołę Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich.
Od 1933 aerokluby podjęły szkolenie kandydatów do lotnictwa w ramach Przysposobienia Wojskowo-Lotniczego (PWL), a później Lotniczego Przysposobienia Wojskowego (LPW).
Przy Wyższej Szkole Wojennej utworzona została Wyższa Szkoła Lotnicza.
W 1932 roku Polska posiada wskaźnik personelu przypadającego na jeden samolot porównywalny z Anglią i Francją.
8 sierpnia 1936 istniejący w MS Wojsk. Departament Aeronautyki przekształcono w Dowództwo Lotnictwa.
Od sierpnia 1929 zaczęły pojawiać się polskie konstrukcje lotnicze. Powstawały ośrodki naukowe i biura konstrukcyjne w których pracowali młodzi utalentowani konstruktorzy. 
Samolot myśliwski PZL P.1 zaprojektowany przez inż. Zygmunta Puławskiego (pierwsza samodzielna konstrukcja PZL) zapoczątkował rodzinę konstruowanych przez Puławskiego myśliwców "P."Prototyp oblatany w sierpniu 1929 przez pilota doświadczalnego Bolesława Orlińskiego.
Do 1931 skonstruowano i oblatano 25 typów samolotów polskiej konstrukcji. W tym było: 10 myśliwców, 7 szkolnych, 5 towarzyszących, 2 liniowe i wodnopłat. W następnych latach – do 1936 oblatano dalsze 17 typów (wszystkie konstrukcje sprzed 1935). Z 54 typów samolotów polskiej konstrukcji, które zostały oblatane do wybuchu wojny zamówienia na 45 samolotów wyszły z wojska za rządów marsz. Piłsudskiego.
W grudniu 1927 utworzono Państwowe Zakłady Lotnicze. W 1932 r. podjęto decyzję o budowie nowych obiektów fabrycznych przy lotnisku Okęcie. Powstały warunki do produkowania rocznie 300 samolotów myśliwskich lub 150 bombowych. Zatrudnienie z 750 pracowników w 1932 r. wzrosło do ok. 4000 w 1939 r.
W skład PZL weszły upaństwowione zakłady: Polskie Zakłady Skody produkujące silniki pod nazwą Wytwórnia Silników PZL Nr 1 w Warszawie. Zwiększono zdolności wytwórcze z 150 do 225 silników rocznie różnej mocy. Zatrudnienie wzrosło z 2500 do 3500 pracowników.
W 1936 r. państwo przejęło zakłady Plage i Laśkiewicz. Na ich 
miejscu powołano Lubelską Wytwórnie Samolotów. W latach 1936-1939 zatrudnienie wzrosło z 500 do 1000 osób. Przejęte zostały też zakłady: Fabryka Maszyn Precyzyjnych Avia S. A. i Doświadczalne Warsztaty Lotnicze (DWL). Avia zajmowała się remontem i produkcją silników. W DWL konstruowano samoloty pod nazwą RWD.
W latach 1937-39 powstały kolejne wytwórnie PZL: Wytwórnia Płatowców nr 2 w Mielcu półtora razy większa od zakładu macierzystego, miała zatrudniać 4500 pracowników i Wytwórni Silników nr 2 w Rzeszowie miała produkować rocznie 420 silników (po uruchomieniu drugiej zmiany zdolność ta wzrastała do 720 silników).
Rozwijało się lotnictwo cywilne. PLL LOT były jedną z najlepiej zarządzanych i dynamicznie rozwijających się firm lotniczych na świecie. Do 1939 udało się zbudować imponującą siatkę połączeń od krajów Bałtyckich po Grecję i Bliski Wschód. W 1940 planowano linię transkontynentalną (Nowy Jork i Chicago).
Wielkim sukcesem okazał się Salon Lotniczy Paryż 1938. Ekspozycja polskich konstrukcji lotniczych, zwłaszcza samolotów bojowych, spotkała się z ogromnym zainteresowaniem ekspertów i znawców lotnictwa. Prasa podkreślała piękno polskich samolotów w tym zwłaszcza „Wilka” (nazwany najpiękniejszym samolotem wystawy), „Suma”, „Wyżła” i „Łosia” (nagrodzony złotym medalem).
Komentarze