uczciwości.
Bo powiedzmy sobie - czołowy polski dziennikarz śledczy, potrafiący wykryć nielczne cząsteczki wysokoenergetyczne we wraku samolotu, potrafiący spod ziemi wygrzebać dowody na spicki i konspiracje zabiera się za rozpracowanie sędziego Tulei i nie znajduje NIC. To znaczy, znajduje matkę, pracownicę MO, ale osobiście na sędziego Tuleyę NIC.
Żadnego skandalu obyczajowego, żadnego sprzeniewierzenia, żadnej nieuczciwości, żadnego świństwa prywatnego lub publicznego,
Tylko matkę.
Więc jeśli najznamienitszy dziennikarz śledczy nie znajduje nic kompromitującego to jedynym wnioskiem musi być, że sędzia Tuleya jest krystalicznie uczciwym człowiekiem. Bo i dlaczego nie miałby być uczciwy?
Cezarego Gmyza i jego metod broni Janina Jankowska.
A ja muszę powiedzieć, że metody Cezarego Gmyza przypominają, nie nie metody stalinowskie, bo tych czasów nie pamiętam, ale bliższe mi lata siedemdziesiąte i dziennikarstwo spod znaku Ryszarda Gontarza, Kazimierza Kąkola i pomniejszych kanalii, których nazwisk już nie pamiętam. W procederz tym specjalizowało się np prowadzone przez Kąkola w nagrodę za załugi dla resortu pismo "Prawo i Życie".
Inne tematy w dziale Polityka
