Beata Bogdanowicz: Chleb życia

Głód, pragnienie, zmęczenie są na poziomie najprostszych zmysłów. Tych niedostatków doświadcza każdy, bez ich zaspokojenia trudno egzystować. Może dlatego łatwiej pozyskać uwagę człowieka, dając mu coś, czego potrzebuje tu i teraz. Głodnemu – chleba. Spragnionemu – wody. Znękanemu – pokoju, niż przyciągnąć jego uwagę kodem Boga wplecionym w codzienność. Może dlatego Jezus zaczyna od alfabetu znanego każdemu: głód – nasycenie, pragnienie – ugaszenie pragnienia, choroba – uzdrowienie. Ale równocześnie wskazuje na coś więcej: „... nie zabiegajcie o taki pokarm, który ulega zniszczeniu, lecz o ten, który przetrwa na życie wieczne ...” (J 6,27)

Od alfabetu biologicznego przechodzi On do niebieskiego. Od życia doczesnego do życia wiecznego.

Ja się upieram przy samochodziku zabawce, a Jezus chce mi dać najnowszy model Porsche. Chce mnie obudzić ze snu codzienności i rutyny, wyprowadzić z rzeczywistości trzech wymiarów (jeść, pić i mieć = Egipt*) do rzeczywistości przenikającej się z wiecznością (ziemia obiecana). Nie wiem, czy w słowach Jezusa słychać zniecierpliwienie czy smutek, że skupiamy się tylko na palcu, nie chcąc dostrzec tego, na co wskazuje - Księżyca.

„ ... Szukacie Mnie nie dlatego, żeście widzieli znaki, ale dlatego, żeście jedli chleb do sytości…” (J 6, 26) Kto potrafi wyciągnąć właściwe wnioski z cudów, które Jezus uczynił? Ktoś mądry nie mądrością akademicką tylko taką życiową. Mądrość - dar od Boga sprawiający, że nagle dostrzegam, rozumiem, czuję tę inną rzeczywistość, która się przeplata z codziennością. Wiem, że trzeba ponieść ofiary i trud, żeby w przyszłości osiągnąć coś cennego, coś wielkiego. I to jest właśnie potęga mądrości - wiedzieć. Komu Ojciec może dać taką mądrość? Temu, kto Go prosi, kto Go rozpoznaje, kto odwraca się od zła i skłania swoje serce do Najwyższego.

Podstawy – wszystko, co jest potrzebne do życia biologicznego (jedzenie, picie, odpoczynek, zdrowie), społecznego (relacje z innymi ludźmi, praca, rozrywka) to w zasadzie maksimum marzeń przeciętnego zjadacza chleba powszedniego. Aby spojrzeć dalej, głębiej, trzeba mieć te podstawowe potrzeby zabezpieczone**.

Ale nawet ten przeciętny zjadacz chleba pewnego dnia zaczyna rozglądać się, szukać, uświadamia sobie tęsknotę - za czymś więcej, czymś, czego nie umie nawet nazwać. Tęsknotę uśpioną do tej pory. Różne są kierunki poszukiwań: New Age, joga, buddyzm, sekty, alkohol, narkotyki, seks.

A to właśnie Jezus jest odpowiedzią na moje najgłębsze pragnienie. Dziś mówi dobitnie: „To Ja jestem chlebem życia. Dlatego ten, kto przychodzi do Mnie, nie będzie już głodny. I ten, kto we Mnie wierzy, nie będzie już nigdy odczuwał pragnienia” (J 6, 35). Z Nim życie jest pełne sensu – tego najgłębszego. Nigdy nie jest puste, bez perspektyw. Z Jezusem świat nabiera barwy życia wiecznego. Szarość mieni się kolorami. Trwając w Nim, zaczynam dostrzegać zapierające dech w piersiach piękno Boga. Wszystkie bolączki, które mnie trapią w perspektywie wieczności nabierają nowego znaczenia***.

Ból przemija – piękno pozostaje****. Kłamstwo przemija – prawda pozostaje. Zło przemija – dobro pozostaje. Nienawiść przemija – miłość pozostaje*****.

 

* Historia wyjścia Izraelitów z niewoli egipskiej 

http://www.recogito.pologne.net/recogito_11/wiara3.htm

** Choć jak od każdej reguły są wyjątki, czasami niedostatek i braki są odskocznią do Boga. Ponieważ ludzie odwracają się od kogoś kto wygląda na „niepełnowartościowego”, taka osoba szuka miłości i przyjaźni nie wśród ludzi, a u Boga. Przykładem może być błogosławiona Małgorzata z Castello 

http://dpsbroniszewice.com.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=53:bmaogorzata-z-castello&catid=13:dps

*** Ludzie błogosławieństw 

http://nowy.tezeusz.pl/blog/200181.html 

**** Opowiadanie o malarzu impresjoniście Auguście Renoir

http://adonai.pl/opowiadania/duchowe/?id=20 

***** Tu cytuję mojego księdza proboszcza Wojciecha Łazewskiego. Zdjęcie chleba pochodzi ze strony 

http://w-moim-zwatpieniu-i-pewnosci.blog.onet.pl/

www.tezeusz.pl