Polska Wolna i Ponętna vol. 2

POLITYKA ZAGRANICZNA

Na potrzeby niniejszego szkicu skoncentrujemy się na polityce długofalowej. Strategicznych celach, które są oparte na pewnych ideach, wyabstrahowanych od bieżącej i średniookresowej polityki. Wynika to przede wszystkim z ubogiego aparatu poznawczego, dostępnego wyłącznie zawodowym dyplomatom i ludziom kreującym na bieżąco politykę państwa. Chodzi więc o brak wystarczającej informacji, który skutkować może błędnymi analizami i diagnozami. 
 

Cele strategiczne da się natomiast formułować, gdyż zakładają one dążenie do pożądanego stanu, który ma nastąpić w przyszłości. 
Na początku postawić należy kilka tez, w oparciu o które da się wyartykułować owe cele strategiczne. Są to następujące zdania:

• Polska nie ma trwałych i prawdziwych sojuszników
• Polska ma niezmiennie fatalne położenie geopolityczne
• Historia się nie skończyła 
• Wartości demokracji liberalnej nie są na zawsze utrwalone
• Polska musi nieustannie wzmacniać swój potencjał militarny i gospodarczy 


W odniesieniu do pierwszej tezy mówiącej o braku realnych i trwałych sojuszników należy rozważyć pozycję Polski w strukturach, które oficjalnie traktowane są jako zakotwiczenie w Zachodnich systemach gospodarczych i obronnych. 

Unia Europejska – dają się zauważać niebezpieczne dla naszego kraju tendencje do scalania politycznego instytucji unijnych i dążenie do utworzenia jednego organizmu państwowego. Naturalnym liderem takiego organizmu będą Niemcy, które w momencie stworzenia Państwa Unii Europejskiej zrealizują swoje cele polityczne sformułowane jeszcze w XIX wieku, czyli zdominują na długi czas politycznie cały obszar zachodniej i centralnej Europy.

Oprócz tego niebezpieczne jest również wzmacnianie socjalistycznych modeli gospodarczych w krajach UE oraz rozszerzanie sfery kontroli i ograniczania wolności obywateli w coraz większej liczbie obszarów życia gospodarczego, społecznego i rodzinnego. Prowadzić to może do całkowitej atrofii gospodarczej oraz społecznej narodów UE, co nieść może tragiczne konsekwencje dla Polski, która z uwagi na gospodarcze zacofanie odczuje skutki takiego kryzysu w stopniu daleko większym niż tzw. Stara Europa. 

Nie dostrzeganym zjawiskiem przez polską dyplomację jest również muzułmanizacja krajów UE. Francja, Wielka Brytania i Niemcy będą musiały się liczyć w perspektywie 20-30 lat z islamskimi wpływami, a w najgorszym scenariuszu staną się państwami wyznaniowymi. Polska, która nie ma mniejszości muzułmańskiej, a wręcz jest postrzegana jako bastion chrześcijaństwa  prawdopodobnie za 30 lat również będzie krajem chrześcijańskim; musi się liczyć z zagrożeniem ze strony Niemiec, ale również innych krajów UE pod kątem wojny na tle religijnym. 

Dlatego w interesie naszego kraju jest maksymalne wykorzystanie obecności w UE do zmodernizowania naszej gospodarki, głównie poprzez nadrobienie braków w infrastrukturze oraz osiągnięcia trwałego wzrostu gospodarczego pozwalającego nadrobić w ciągu 10 lat dystans do bogatych krajów zachodnich. Wbrew pozorom, proces ten jest możliwy i łatwy do osiągnięcia. Dzięki temu pozycja Polski w Europie i świecie znakomicie się poprawi. Po osiągnięciu podobnego poziomu rozwoju gospodarczego należy się zastanowić nad opuszczeniem UE, jeżeli będzie jeszcze istnieć w tym stanie. 

NATO – gwarancje dotyczące naszego bezpieczeństwa należy traktować podobnie jak gwarancje Wielkiej Brytanii i Francji z 1939 roku. W wieku XXI hedonistyczne społeczeństwa zachodnie nie będą chciały, a przez to nie będą w stanie zorganizować szybkiej i skutecznej interwencji na naszym terytorium. 

Dwustronna współpraca z USA – w tej chwili i w przewidywalnej przyszłości jest to najsilniejsza z zagranicznych umów, chroniąca terytorium Polski i zwiększająca pozycję i prestiż naszego kraju. Należy dążyć do jak najściślejszego sojuszu z USA poprzez trwałą i możliwie dużą obecność USArmy w Polsce. W perspektywie należy zabiegać aby centralna baza wojskowa w Rammstein została umieszczona w Polsce, podobnie jak centrum wyszkolenia służb specjalnych w Bad Tolz w Bawarii. 

Analizując położenie geopolityczne Polski, widać wyraźnie, że nie zmienia się ono zasadniczo od 300 lat i kierunki potencjalnych zagrożeń niezmiennie znajdują się na zachód i na wschód od naszych granic. Obydwie te granice nie stanowią żadnej bariery geograficznej (góry, morze, etc) i w przypadku konfliktu są trudne do obrony. 


Rosja – wbrew retoryce i propagandzie cele rosyjskiej polityki są niezmienne. Dominacja w Europie i podporządkowywanie sobie jak największej ilości terytoriów. Polska jest naturalną przeszkodą w ekspansji na Zachód oraz stanowi ważny element układu sił w Europie Środkowej, a także w ramach NATO i UE. Osłabienie i finlandyzacja Polski jest z jednej strony realizacją celu rozszerzania dominacji rosyjskiej w Europie, a z drugiej koniem trojańskim polityki rosyjskiej w strukturach euro-atlantyckich. 
 

Przeciwdziałanie interesom Rosji jest kluczowym i nadrzędnym interesem Polski w pierwszej połowie XXI w. 
Cel ten można realizować poprzez: 
 zwiększenie potencjału gospodarczego, 
 uniezależnienie od dostaw rosyjskich surowców,
 ścisły sojusz wojskowy z USA oraz dwa dodatkowe obszary, które z biegiem lat będą odgrywały coraz ważniejszą rolę

Zbudowanie i w konsekwencji odtworzenie Polskich Kresów Wschodnich – realizacja idei Józefa Piłsudskiego, polegającej na stworzeniu sojuszu państw, który będzie kordonem sanitarnym oddzielającym Rosję od Europy. Chodzi tu o państwa Bałtyckie, Białoruś, Ukrainę, Mołdawię oraz Armenię, Azerbejdżan i Gruzję.

Polska powinna być dominującym pod względem gospodarczym, militarnym i kulturalnym liderem takiego bloku, który stanowiłby realną siłę w UE oraz doprowadziłby do odzyskania przez Polskę wpływu na swoje utracone terytoria po rozbiorach, a zwłaszcza po 1939. Jest to koncepcja podobna do polityki Niemiec, które poprzez instytucje UE dążą do odzyskania kontroli nad terytorium MittelEuropa oraz Bałkanów.

Projekt Polskich Kresów Wschodnich jest ideą dalekosiężną wykraczającą poza dyplomację. Powinien być osią wszystkich posunięć Polski wobec wyżej wymienionych krajów. Należy pamiętać, że z uwagi na stosunek obywateli i państw, o których mowa powyżej do Polski i Polaków, projekt powinien być realizowany dyskretnie lecz spójnie i konsekwentnie. 

Stworzenie i wzmocnienie dwustronnego partnerstwa z Chinami – uzupełnienie dwustronnych sojuszy o Chiny jest korzystne dla Polski zarówno z gospodarczego jak i politycznego punktu widzenia. 

Gospodarczo – stwarza dodatkowe impulsy do rozwoju naszego kraju poprzez napływ FDI oraz ułatwienie dostępu do rynku chińskiego i chińskich technologii, równoważy również bardzo dobre relacje gospodarki chińskiej w Niemczech oraz daje Polsce pierwszeństwo w rozwijaniu współpracy handlowej pomiędzy krajami UE i Chinami.

Politycznie – sprawa o dużo większym znaczeniu, ustawia Polskę w roli strategicznego sojusznika Chin w przypadku nieuchronnego konfliktu z Rosją w perspektywie 20-30 lat. Osiągnięcie takiego sojuszu z Chinami wzmacnia pozycję Polski w świecie w sposób podwójny. Oprócz bilateralnej współpracy z USA posiadamy również analogiczne umowy z Chinami. W takiej sytuacji realne zagrożenia ze strony Rosji i Niemiec przestają istnieć, lub są co najmniej mało prawdopodobne.

Warto zaznaczyć, że partnerstwo to zakłada potencjalny konflikt rosyjsko- chiński, na podstawie obserwacji demograficznych. Trudno przewidywać czy konflikt ten przemieni się w wojnę (są to dwa mocarstwa nuklearne) natomiast realne wyludnianie się Rosji zwłaszcza w części azjatyckiej i gwałtowny przyrost Chińczyków, pobudzony coraz bardziej rynkową gospodarką w pewnym momencie zwróci uwagę Chin na bogatą w surowce, ziemie i inne bogactwa część syberyjską Rosji.