youtube
youtube
Tyndlale Tyndlale
6112
BLOG

„Nie bo nie” czyli sejmowy protest przeciw protestantom.

Tyndlale Tyndlale Religia Obserwuj temat Obserwuj notkę 21

Tradycją polskiego Sejmu jest podejmowanie wszelakiego rodzaju uroczystych uchwał dotyczących różnych wydarzeń, rocznic i wybitnych postaci. Odbywa się to na wiele sposobów. Nieraz posłowie podejmowali uchwały, co do których była jednomyślność i zgoda, a  ich podjęcie odbywało się wówczas przez aklamację. Najczęściej w takich właśnie przypadkach, gdy uchwała dotyczyła wyjątkowej rocznicy lub wybitnej postaci Marszałek Sejmu kierował projekt tylko do uzgodnienia jej treści z władzami klubów parlamentarnych.

Są to jednak wyjątki od reguły. Zazwyczaj projekt uchwały trafia bowiem do Komisji Kultury i Środków Przekazu, której w tej kadencji Sejmu przewodniczy posłanka Pani Elżbieta Kruk z klubu PiS. Następnie tekst uchwały jest w komisji uzgadniany, akapit po akapicie nierzadko w dużych bólach i sporach. Jeżeli uchwała wyda się mocno kontrowersyjna sejmowej większości to wprowadza do projektu szereg poprawek rozwadniających pierwotny tekst i czasem wnioskodawcy potrafią wycofać z tego powodu projekt.

Generalnie zasadą jeszcze do niedawna było, że projekt rocznicowej uchwały trafiał do Marszałka Sejmu, nadawany był mu numer druku, a następnie wędrował  do Komisji Kultury, która projekty omawia mniej więcej według kolejności ich wpływu do Komisji. Zgodnie  regulaminem  Sejmu Marszałek może jednak nakazać Komisji zająć się jakimś projektem uchwały szybciej czyli poza kolejnością, jeżeli przemawiają za tym ważne względy (np. zbliżająca się ważna rocznica).

W przeciwieństwie do projektów ustaw zgłaszanych przez opozycję, bardzo rzadko zdarzało się, że projekty uchwał upamiętniających jakieś wydarzenie lub osobę lądowały w sejmowej zamrażarce tylko dlatego, że nie zgłoszone zostały przez posłów sejmowej większości.

W tej kadencji Sejmu zdarzyło się to jednak już co najmniej  trzykrotnie: do zamrażarki trafiły bowiem projekty uchwał, dotyczące tej samej materii – 500-lecia reformacji. Niby nic, zwyczajny projekt uchwały, który zauważa że, w Polsce są protestanci i obchodzą oni w 2017 roku jubileusz wystąpienia Lutra. Jednak dla posłów sejmowej (i katolickiej) większości  okazał się on być bardzo niewygodnym tematem.

Najpierw w roku 2016 posłanka PSL-u Pani Urszula Pasławska (wyznania ewangelickiego) zgłosiła projekt uchwały w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem Reformacji. I cisza… Nie wnikam w sam fakt pomysłu ustanowienia roku 2017 rokiem reformacji. Trzeba przyznać jednak, że pod projektem podpisali się również posłowie wielu klubów parlamentarnych w tym również z PiS. Na posiedzeniu Komisji Kultury i Środków Przekazu, która rozpatrywała wszystkie projekty uchwał dotyczących ustanowienia roku 2017 rokiem konkretnej osoby albo wydarzenia, w ogóle nie zajęto się akurat tym projektem uchwały. Po prostu tak jakby jej w ogóle nie było, jakby nie istniała. Żadnej dyskusji. Na pytania  wnioskodawcy dlaczego, Pani Przewodnicząca Kruk udawała, że albo nie słyszy pytania, albo że pytanie jest nie na temat.

Słowem: protestanci? Jacy protestanci? A kto to taki?

Sytuacja powtórzyła się w przypadku dwóch innych uchwał, które tym razem dotyczyły tylko zauważenia przez Sejm przypadającej 31 października pięćsetnej rocznicy reformacji, które zgłosili najpierw posłowie z Nowoczesnej oraz ponownie posłanka Pani Urszula Pasławska. Do Marszałka Sejmu projekty uchwał wpłynęły 2 miesiące temu i znowu nic…Zostały skierowane do Komisji Kultury, która projekty ponownie zamroziła. Projekty uchwał  w innych sprawach i rocznic, które wpływały znacznie później do Komisji, były rozpatrywane na bieżąco, w tym co ciekawe nawet dwa projekty uchwał Pana posła Pana Krzysztofa Mieszkowskiego z Nowoczesnej tak bardzo przecież lubianego przez posłów Zjednoczonej Prawicy.

A uchwały dotyczące reformacji leżą i czekają na rok 2018, aż ich przyjęcie stanie się w zasadzie bezprzedmiotowe. Akurat nie wiadomo dlaczego, wszak projekt uchwały Pani Poseł Urszuli Pasławskiej jest bardzo wyważony – mówi o wkładzie środowisk ewangelickich w rozwój kultury i języka polskiego, o polskiej tradycji poszanowania wolności sumienia i wyznania. I tyle, ale dla większości PiS z Sejmowej komisji Kultury to chyba za dużo.
        W ubiegłym tygodniu Poseł Urszula Pasławska, zniecierpliwiona brakiem procedowania projektu, złożyła wniosek o uzupełnienie porządku obrad Komisji o punkt zwierający rozpatrzenie między innymi jej projektu uchwały. Wynik głosowania: 9 posłów za procedowaniem, 13 przeciw. Liczyliście na jakieś uzasadnienie tej decyzji?  To się przeliczyliście: ani słowa wyjaśnienia. Tak to się odbywa: Komisja udaje że projektu nie ma. Nie wypowiada się na jego temat. Po prostu milczy.

Protestanci? Jacy Protestanci w Polsce nigdy nie było i nie ma żadnych protestantów. Żydzi, muzułmanie, Ormianie tak, ale protestanci ? U nas?  Polska należy przecież od stworzenia świata do Rzymu!

W tej kadencji Sejm honorował i koronację świętego obrazu z Częstochowy i rocznice objawień w Fatimie, czcił rocznice urodzin oraz śmierci świętych i biskupów kościoła katolickiego. A żadnej Reformacji nie było (tak wiem była „rewolucja Łotra tfu.. Lutra).. Może wyjaśnieniem będą słowa Pani Posłanki Anny Sobeckiej, która jest wiceprzewodnicząca Komisji: „Ja panu uzasadniam pana błędne myślenie i brak świadomości nad tym, że pragniemy z państwa uczynić państwo katolickie. Podstawy chrześcijaństwa dają najwyższą cywilizację, jaka funkcjonuje wśród narodów świata.” (w odpowiedzi na uwagi posła Mieczkowskiego, że podjęcie uchwały w sprawie ustanowienia roku 2017 Rokiem 300-lecia Koronacji Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej jest niepotrzebne).

Tę ważną dla Polaków wyznania innego niż katolickie rocznice zauważył jednak Senat, zauważył Pan Prezydent, zauważył nawet Episkopat i Prymas Polski, ale Sejm pod wodzą Pana Marszałka Sejmu Marka Kuchcińskiego zauważyć jakoś nie chce.

Interesujące, że ten sam Pan Marszałek 24 października bieżącego roku mówił w Przemyślu podczas konferencji „Tradycje Parlamentarne Europy Środkowej i Wschodniej”:  Konfederacja Warszawska z 1573 roku, była czymś wyjątkowym, akt ten bowiem gwarantował tolerancję religijną. A więc państwo bez stosów w otoczeniu inkwizycyjnym.” Ciekawe i znamienne jak katolicy w Polsce lubią się powoływać na akt Konfederacji Warszawskiej wskazując jaki to wspaniały i wyjątkowy przykład religijnej tolerancji oraz świadectwo polskiej wolności, zapominając przy tym, że to heretycy byli inicjatorami jej podjęcia w obawie przed ograniczaniem ich praw po śmierci ostatniego z Jagiellonów. Natomiast katolicy z Hozjuszem i Piotrem Skargą na czele ją zwalczali.

Zatem hipokryzja? A może strach? Przecież jedna z posłanek w ubiegłym roku postulowała aby niekatolicy podpisywali lojalki na wierność Konstytucji pod groźbą deportacji.

Tylko jak tu teraz czcić teraz 100-lecie odzyskania niepodległości skoro jej główny architekt to ewangelik? A tak ładnie mówił dzis nowy premier o tolerancji w Sejmie. Słowa, słowa, słowa...

Tyndlale
O mnie Tyndlale

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Społeczeństwo