Wieża Babel

Odkąd nauczyłam się czytać pochłaniałam książki. Raz nawet zdobyłam ogromną fioletową śliwę nad okiem, bo czytałam idąc ( sport ekstremalny) i zaliczyłam uderzenie w rurę od rusztowania. Mamie coś skłamałam.

Pani Bibliotekarka podsuwała mi ambitne pozycje - czasami protestowałam, bo "źle się kończyły", ona cierpliwie tłumaczyła, że takie jest życie, to nie bajka. No więc czytałam,ale...Wiem, że niektórzy za Boga się nie przyznają, nawet przed sobą - nie lubicie, kiedy Zło zostaje potępione, kiedy Dobro zwycięża?  Ja niestety tak. Może dlatego lubię czytać po raz setny kryminały Agaty Christie czy Millenium Larsona Stiega. Specjalnie wymieniam tych autorów, aby pokazać o co mi biega. Nie o ckliwe opowieści dla nastolatek czy romansidła dla pań. Nie, trup może się słać gęsto, bohaterka może być spod ciemnej gwiazdy, ale reszta spod jeszcze ciemniejszej i ta reszta musi albo zostać zastrzelona, albo wylądować w więzieniu. Najlepiej po straceniu ostatniego dolara:))

Tak jest w książce. W życiu nie zabiłabym nawet kury, więc o żadnym strzelaniu, wieszaniu mowy nie ma. Więzienia, w którym ktoś miałby spędzić resztę żywota za swoje niegodziwości też jakoś nie widzę na horyzoncie. Jestem realistką. Pan Jaruzelski, Kiszczak wcześniej umrą po najdłuższym życiu niż ich sprawa zostanie doprowadzona do końca. Pani Sawicka - za rok następne wybory, a nawet nie wiem, na jakim etapie sąd. Też wczesniej doczekamy komercjalizacji szpitali.

Pan Piskorski z jego sfałszowaną (?) umową wypłynął w okolicach wyborów prezydenckich i znowu zapadło milczenie.

A mimo wszystko żal. Chciałby człowiek przeczytać "Baśń o Polsce" ale jak ją napisać, kiedy słowa straciły swoje znaczenie? I kiedy wszyscy ze wszystkimi kłócą się o interpretację?

 Jesteśmy jednym z najbardziej jednorodnych etnicznie krajów. Ale mam wrażenie, że przez te dwadzieścia jeden lat zbudowaliśmy tylko jedno - nową Wieżę Babel.