Na Ikara

Miałam nic nie pisać, bo wiele osób było. Ale nie wszyscy z Warszawy, kiedy spojrzałam na notkę jednego z blogerów szlag mnie trafił

A więc bez oceniania same suche fakty.

Ile było osób nie mam pojęcia - byłam blisko willi, ulica Ikara wąska, ja niska - trudno oceniać, nie chciałabym podawać żadnych liczb.

Flagi, transparenty - Solidarności Walczącej, Młodzieży Wszechpolskiej, Ligi Obrony Suwerenności, Nowej Huty - te w moim pobliżu.Duża, dobrze zorganizowana grupa z Krakowa

Pierwsze wrażenie - masa młodzieży.

Przed północą znane i niezapomniane piosenki ze stanu wojennego Zielona Wrona itp, znane z demonstracji hasła - Znajdzie się pała na d... generała, "A na drzewach zamiast liści"  i nowe - SLD-KGB. No i chętnie wykrzykiwane "Raz sierpem raz młotem czerwoną hołotę" Wszyscy doskonale zorganizowani, z nagłośnieniem, z reflektorami. W pewnym momencie parę gorących minut poświęconym mediom: "Media kłamią", "TVN-WSI" czy "Kłamstwa Michnika wyrzuć do śmietnika". I jeszcze jedno hasło - "Byłeś w ZOMO, byłeś w ORMO, teraz jesteś za Platformą".

Chwila śmiechu, bo ktoś rzucił "Wystaw koksowniki" i parę osób ochoczo podjęło skandowanie.

Potem już poważniej. Organizatorzy cały czas oddzieleni dwoma nisko umieszczonymi transparentami, w środku krzyż z płonących zniczy. O północy hymn, a potem Apel poległych. Nazwiska prawie setki osób podawane wraz z wiekiem. Najmłodszy 17 lat, najstarszy 75. Po każdym nazwisku tłum powtarzał "Polegli za wolną Polskę".

Potem przemówienia - Wildsteina, Kornela Morawieckiego, Semki i Sakiewicza. I jeszcze ? Pawłowskiego? z Ligi Obrony Suwerenności.

Poza oczywistym powodem dla którego się tam zebraliśmy podkreślono ten masowy udział młodzieży i to, że mimo różnic między środowiskami potrafiliśmy się tam dzisiaj spotkać.

Na koniec puszczono duże kłęby czerwonego dymu.

Organizatorzy zadbali o wszystko - rozchodzący się mogli dostać kubek gorącej kawy, a jeden z panów nawet częstował piernikami z bakaliami.

Poza dziennikarzami obok których stałam nie spotkałam niestety nikogo znajomego. Ale tak jak napisałam - praktycznie trudno się było ruszyć, więc nic dziwnego.

 PS Zupełnie OT, ale ważne, a nie chcę pisać osobnej notki.

Wywiad z Małgorzatą Wassermann

www.blogpress.pl/node/6872