Z pozdrowieniami dla pana Stankiewicza

Miałam pisać o czymś innym, ale jeszcze z tym zdążę.Zwłaszcza, że to będzie co najmniej trylogia:)
Kilka razy wspominałam w komentarzach, że cenię pana Stankiewicza -  ale komentarz to mało.Notkę może ktoś przeczyta,przekaże - będzie mu miło.Zwłaszcza, że chyba ostatnio niezbyt dobrze mu się wiedzie - dzisiaj powiedział o sobie nie "wolny strzelec" ale  " zupełnie wolny", a więc pewnie ta sytuacja mu doskwiera.
No więc za co cenię pana Stankiewicza? Przede wszystkim za to, że nie mam pojęcia kogo popiera - przyznacie, że to kuriozum w naszym dziennikarskim światku.I nie chodzi mi o to, że wielu dziennikarzy uważa się za obiektywnych. Ja też mogę uważać, że jestem wysoką brunetką- i co z tego - każdy widzi, że nie jestem.
A pan Stankiewicz nawet jak ma jakieś poglądy polityczne to starannie je ukrywa.Jak trzeba przywali Platformie, jak trzeba - PISowi. No i dopiero on - żaden z "niepokornych"- zadał Premierowi to niewygodne pytanie w sprawie Konwencji Chicagowskiej.Co z tego, ze po wielu miesiącach? Wcześniej nikt na ten pomysł nie wpadł.
No i nigdy nie używa słowa "ale". Wiecie o co chodzi? Platforma xyz, ale PIS...
Dlatego wcale się nie dziwię, że jest wolny - nie pasuje do żadnej strony naszej politycznej układanki. Ale trzymam kciuki za jego dalszą karierę - bo właśnie tacy dziennikarze są nam potrzebni