To jest po prostu sprawa smaku

Wiesi z Żywiciela i Krystynie - sierocie po cywilnych ofiarach dedykuję

Co roku jest to samo. Wszyscy przypominają sobie o Powstaniu. Jedni potępiają, inni bronią. Ostatnio modne jest - powstańcy tak, wypaczenia nie. Czyli przekładając na nasze - byliście bohaterscy, ale głupi. Waszą głupotę wykorzystali i wykorzystują zbrodniarze. Itd itp

Miałam milczeć, jak zwykle. Bo to się w końcu przewali, do następnego sierpnia. Ale nie mogę. Nie mogę, bo oni jeszcze żyją. Żyje Wiesia, która machała do marszu w obronie Telewizji Trwam ubrana w mundur, ze wszystkimi odznaczeniami - prosiła o pozdrowienie wszystkich żyjących Powstańcow. Żyje moja koleżanka, której rodzice zginęli pod gruzami kościoła św. Jacka. Jej ciotka, której mąż zginął w Powstaniu i ktora wyszła z Warszawy z niemowlęciem na ręku - już nie żyje. Ale chyba nie wychowała jej w nienawiści do Powstańców, skoro chodzi od lat na Powązki?

Ja doskonale rozumiem, że można mieć różne spojrzenie na Powstanie. Tak, można dyskutować, ale czy na pewno dzisiaj? Dyskutanci - macie tak zawsze? Chodzicie zapalić świeczkę na grobie kogoś z rodziny, spotykacie się tam z innymi i korzystacie z okazji? Z okazji, aby zmarłemu wypomnieć wszystkie jego grzechy i przewinienia? Bo przecież wy jesteście chodząca doskonałością, prawda?

Macie tyle miesięcy, przed wami tyle lat...zdążycie. Ale w sierpniu ten temat doskonale się sprzedaje, prawda?

Ja niestety nie lubię sezonowych promocji. Przeczytam, podyskutuję - ale nie dzisiaj. Dzisiaj dajcie nam po prostu wspominać, zamyślić się, zapalić znicz. I pamiętajcie o krzesełkach dla Nich!