Witam miłych czytelników.
Emituję wpis o tematyce religijnej.
Dotyczy on Ewangelii czytanej w niedzielę, 29 czerwca 2025 roku.
Tu muszę się z Wami podzielić moim aktualnym odkryciem. Że inna jest Ewangelia czytana wieczorem w sobotę, a inna w niedzielę. Choć Msza sobotnia wieczorna liczy się jako niedzielna.
W sobotę czytany jest fragment z Ewangelii według świętego Jana, zatytułowany: “Piotr otrzymuje władzę pasterską”.
A w niedzielę czytany jest fragment z Ewangelii według świętego Mateusza, zatytułowany “Wyznanie Piotra”.
Druga ciekawostka jest taka, że gdyby nie Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, to by była czytana inna Ewangelia, właściwa dla Trzynastej Niedzieli zwykłej. Ponadto nie byłoby wtedy rozróżnienia Ewangelii dla soboty wieczorem oraz niedzieli. Czyli by wtedy była ta sama Ewangelia, ale inna niż wymienione wcześniej.
Tak mi wyszło z analizy.
Przeczytajmy fragment Ewangelii według świętego Mateusza, czytany w kościołach w dniu 29 czerwca 2025 roku:
“Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: «Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?»
A oni odpowiedzieli: «Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków».
Jezus zapytał ich: «A wy za kogo Mnie uważacie?»
Odpowiedział Szymon Piotr: «Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego».
Na to Jezus mu rzekł: «Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr, czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie». “.
A teraz trochę komentarza.
Cezarea Filipowa leży jakieś 200 km na północ od Jerozolimy. Leżała ona już na terenach pogańskich.
Miasto Cezarea rozbudował tetrarcha Herod Filip. Nazwał je Cezareą na cześć cesarza Augusta Oktawiana. A nawet wzniósł w niej świątynię ku czci cezara.
W mieście tym było wiele miejsc kultu greckiego bożka: Pana. Tak się nazywał: Pan. Bożek Pan był bogiem rozpusty, żądnym krwi dzieci. I wywołującym w ludziach panikę swoim krzykiem. Był też bożkiem pasterzy, dzikiej natury, muzyki i tańca, a także płodności.
Świątynia greckiego bożka Pana stała na olbrzymiej skale, mającej kilkadziesiąt metrów szerokości i kilkanaście wysokości. Była tam także szczelina, która uważana była za bramę piekielną, niemającą dna.
Jest możliwe, że Jezus Chrystus mówiąc o skale, jako wiecznym fundamencie kościoła, oraz bramach piekielnych, nawiązywał aluzyjnie do otoczenia, w którym przebywał z uczniami.
W takiej scenerii Jezus pyta uczniów: za kogo ludzie go uważają.
A apostołowie wymieniają proroków.
Eliasz miał się znów pojawić na ziemi zwiastując przyjście Mesjasza. Tak było napisane w Księdze Malachiasza.
Wymieniono go może również dlatego, że wiele cudów dokonanych przez Jezusa przypominało cuda proroka Eliasza.
A niektóre wypowiedzi Jezusa Chrystusa nasuwały podobieństwo do proroka Jeremiasza. Ponadto Jeremiasz był otaczany przez Żydów wielkim szacunkiem.
Zaś sam Herod sądził, że Jezus Chrystus jest zmartwychwstałym Janem Chrzcicielem.
Potem pyta apostołów: za kogo oni go uważają.
Szymon Piotr mówi: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Ten fragment to najważniejszy, centralny punkt tej Ewangelii.
Hebrajskie słowo „Mesjasz”, użyte przez świętego Piotra, znaczy „namaszczony”, co na grecki tłumaczy się jako „Christos”.
Od tego greckiego słowa powstał powszechnie używany tytuł Jezusa, czyli ”Chrystus”.
Tu pewna ciekawa uwaga. Mesjasz i Chrystus to jest to samo słowo. Jeśli ktoś mówi, że Jezus Chrystus jest Mesjaszem, to jest to tautologia, czyli powtarzanie podobnych znaczeń.
Skąd Szymon Piotr o tym wiedział, że Chrystus jest: “Synem Boga żywego”. Ano, dzięki objawieniu.
Jezus podkreśla: „Nie objawiły ci tego ciało i krew, lecz Ojciec mój, który jest w niebie”.
Wyrażenie: „ciało i krew”, w tym fragmencie oznaczają ludzką naturę, a konkretnie wiedzę pochodzącą z doświadczeń zmysłowych i rozumowania, które są ograniczone i nie są w stanie poznać tajemnic Bożych. To wyrażenie podkreśla, że wiedza o boskich prawdach jest darem objawienia, a nie efektem ludzkiego poznania.
Dokładnie to: “Wyznanie Piotra”, pochodzące z objawienia, dało właśnie tytuł analizowanemu fragmentowi Ewangelii.
Apostoł złożył wyznanie wiary w imieniu swoim, oraz w imieniu dwunastu apostołów.
Piotr złożył wyznanie na terytorium pogańskim, przy skale na której wznosiła się świątynia bożka Pana, wzbudzającego lęk wśród pogan. W miejscu, które uważano za „bramę piekieł”, otchłań bez dna. Ta sceneria też ma znaczenie.
Jezus stwierdził, że od tej pory Szymon będzie nazywał się Piotr, czyli po grecku Petros. Jego wiara będzie bowiem skałą, po grecku petra, na której Jezus zbuduje swój Kościół. I która będzie gwarantować trwałość i stabilność nowej wspólnoty ludu Bożego.
W języku aramejskim „Piotr” i „skała” to jedno i to samo słowo.
A dwa greckie słowa je tłumaczące, to Petros i Petra. I one brzmią podobnie. Tak to na tym etapie wiedzy zrozumiałem. Ale jeśli się mylę to proszę o odpowiedni komentarz.
Po wyznaniu wiary Piotr otrzymał od Jezusa przywilej pierwszeństwa, który wyniósł go ponad pozostałych jedenastu apostołów.
Ponieważ została mu objawiona prawda, to został Piotr wybrany przez Boga. Więc będzie fundamentem kościoła.
Wyraźnie Jezus czyni Szymona, syna Jony, głową kościoła.
Ustanawia w tym fragmencie papieski prymat.
Jezus Chrystus daje też istotną obietnicę w odniesieniu do całego Kościoła. Jezus mówi, że piekielne bramy go nie przemogą. Szatan nie ma takiej siły, aby pokonać kościół. It to jest bez wątpienia “Dobra Nowina”.
Jak rozumieć wyrażenie “bramy piekielne”. Tutaj te „bramy piekielne” są upersonifikowane i wyrażają moce zła. To są wrogie potęgi świata szatana, uderzające na skałę oraz na Kościół, na niej założony.
A teraz trochę o “kluczach królestwa niebieskiego”.
Klucz od najdawniejszych czasów jest symbolem władzy.
Jezus przekazał Piotrowi szczególną władzę duchową.
W praktyce władza ta może wyrażać się w orzekaniu, czy dana nauka jest słuszna.
Z pojęcia darowanie kluczy wyprowadzić możemy właśnie dziedziczność papiestwa. Czyli te klucze, nadane Piotrowi przez Jezusa Chrystusa, są przekazywane kolejnym zarządcom kościoła. Czyli kolejnym papieżom.
Tak jak od zawsze zarządca majątku przekazuje klucze swojemu następcy.
Na zakończenie komentarza wspomnijmy osobę świętego Piotra.
Kim był święty Piotr.
Szymon był rybakiem z Betsaidy, który później osiedlił się w Kafarnaum. Jego brat Andrzej wprowadził go do grona uczniów Jezusa. Ale być może Szymon został przygotowany na spotkanie z Jezusem już przez Jana Chrzciciela.
Chrystus zmienia jego imię i nazywa go „Opoką”, czyli skałą. To się właśnie dzieje w dzisiejszej Ewangelii.
Apostoł Piotr miał też chwile bardzo trudne. Był moment, kiedy nawet zaparł się Jezusa, zaprzeczył, że Go zna, ale wtedy: „Pan obrócił się i spojrzał na Piotra. Wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu powiedział: «Dziś, zanim kogut zapieje, trzy razy się Mnie wyprzesz». Wyszedł na zewnątrz i gorzko zapłakał”.
Jezus Chrystus przebaczył Piotrowi, bo on uznał swój grzech.
Szymon Piotr jest jednym z pierwszych świadków, który widzi pusty grób. I ma szczególne objawienie zmartwychwstałego Jezusa.
Ponieważ 29 czerwca jest Uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła, to warto wiedzieć jak zginął święty Piotr, pierwszy papież.
Piotr został zabrany do starożytnego Cyrku Nerona, który w tamtym czasie stał w miejscu obecnego Placu Świętego Piotra. Został ukrzyżowany głową na dół, prawdopodobnie w roku 64 podczas prześladowań chrześcijan za Nerona.
Dziękuję za przeczytanie mojej analizy.
Moje nagrania, baza wiedzy o Kosmitach i dowody na ich obecność, oraz muzyka: https://www.youtube.com/@piotrh.3567
Inne tematy w dziale Rozmaitości
