Z Dziejów Nieudolności - Bitwa pod Batohem
W 1652 roku jeden szlachcic zerwał sejm, przez co nie było pieniędzy na zaległy żołd dla żołnierzy. Hetmanem polnym koronnym był nieudolny, prawie ślepy Kalinowski, który przegrał już wcześniej kilka bitew, a na swoją pozycję dostał się dzięki koneksjom (jego syn ożenił się z córką Ossolińskiego). Cześć chorągwi koronnych nie stawiła się na wezwanie, wbrew rozkazom. Od 4 lat trwało powstanie Chmielnickiego.
Wojska koronne założyły obóz na uroczysku Batoh. Nie dokonano rozpoznania. Obóz był za duży, żeby go skutecznie bronić. Kiedy rozpoczęły się pierwsze potyczki pomiędzy oddziałami jazdy na przedpolach, w obozie doszło do buntu części polskich oddziałów z powodu zalegania z żołdem. Następnego dnia kozacy szturmowali obóz. W środku bitwy część oddziałów polskich znów się zbuntowała, na co Kalinowski nakazał piechocie cudzoziemskiego autoramentu strzelać do zbuntowanych oddziałów. Wówczas kozacy przeprowadzili generalny szturm i jakby tego było mało w obozie wybuchł pożar. Zacięty opór stawiały regimenty cudzoziemskie, ale Polacy przegrali, hetman zginął i większość ówczesnej „elity wojskowej Rzeczypospolitej” też.
Przykłady żałosnej nieudolności należy ciągle i w koło przytaczać, żeby wyrobić obrzydzenie i pogardę do niej. System w którym przez humor jednego szlachciurki żołnierze narażający swoje życie nie dostają za to obiecanej zapłaty – to nieudolność. Powierzanie odpowiedzialnych stanowisk nieudolnym idiotom, którzy już kilka razy dowiedli swojego „braku talentu”– to nieudolność. Podnoszenie buntu w środku bitwy, kiedy ci po drugiej stronie chcą was wszystkich wymordować – to jakiś wyjątkowy rodzaj głupoty.
Ps. Data na mapie jest błędna
