Wesoły autobus

 

-Roboty publiczne -  poinformowała mnie niechętnie pan opiekun -  Ludzie muszą do pracy dojechać! A pani się czepia. 

 

Czepiam się. Wściekła podpytałam kolegów Wojtka -  dzieciaki z gimnazjum w Rucianym -  co to właściwie ma znaczyć. 

 

 

- A oni tak zawsze -  machnęła ręką jedna z moich młodych sąsiadek -  Cholery można dostać, bo śmierdzą, miechem rzucają, śpiewają...

- Ci panowie są chyba chorzy -  snuł przypuszczenia Wojtek -  Brzuszki ich bolą.

 

Postanowiłam panów z bólu brzucha wyleczyć. W tym celu zadzwoniłam do burmistrza, któremu podlega zarówno gimbus, jak i gimnazjum w Rucianym, do którego pojazd należy. Burmistrz tradycyjnie był w delegacji, więc z braku laku opierniczyłam jakąś panią z wydziału oświaty, która miała mi do powiedzenia tyle, że nic nie może. Dyrektor gimnazjum, który teoretycznie za gimbusy odpowiada, wprawdzie nie był na delegacji, ale uznał, ze ma do czynienia z wariatką, która się czepia dla zasady (o wożenie robót interwencyjnych z dziećmi było już kilka awantur). Poszłam za ciosem i czepiałam się nadal. Tym razem zadzwoniłam do powiatu, chociaż -  jak słusznie przypuszczałam -  powiatowi nic do tego, bo kretyńska ustawa samorządowa praktycznie nie zakłada żadnego przełożenia między powiatem a gminą. Tu udało mi się dowiedzieć tyle, że o sprawie wiedzą, sporo osób się skarżyło, ale nic nie mogą.  Podpowiedziano mi policję i złożenie pisemnej skargi do burmistrza:

 

-Tylko niech pani zażąda potwierdzenia -  ostrzegła mnie pani z powiatu -  Bo tam często skargi nóg dostają...

 

Na wszelki wypadek zadzwoniłam do dyrektorki przedszkola mojego syna:

 

- My wiemy -  jęknęła -  Rozmawialiśmy o tym z burmistrzem, ale my nie mamy na to wpływu, bo gimbus jest własnością gimnazjum...

 

Jasne. Dzwonię na policję:

 

-Mogę jedynie przeprowadzić rozmowę z dyrektorem gimnazjum -  oznajmił pan policjant -  Ci panowie w gimbusie nie popełniają wykroczenia ani przestępstwa. Ta rozmowa to moja dobra wola...

 

To gdzie ja mam zadzwonić?! Do kurii biskupiej?! Teraz szlag mnie trafił na dobre i postanowiłam ściągnąć kolegów po fachu z lokalnego wydania Wyborczej. O dziwo -  załapali bez problemów. Co więcej -  odnalazł się burmistrz. Cud jakiś. 

 

Panowie z robót interwencyjnych zajmują się dwiema rzeczami -  nicnierobieniem (zazwyczaj siedzą na chodnikach, które mają zamiatać i plotkują przy piwku) i chlaniem. Mają jak widać dość krótki dzień pracy - zaczynają o 9 kończą o 13. Najwyraźniej nikt ich w tym czasie nie pilnuje, bo nie uwierzę w to, że zalali się w trupa w kilka minut między końcem pracy a przyjazdem gimbusa. Co ciekawsze -  panów z tych robot jakoś przybywa. Nie wiem ilu z nich faktycznie pracuje na rzecz gminy, a ilu to łebki wożone przez kierowcę. O 7 rano dokładnie trasą gimbusa jeździ puściuteńki PKS, pięć minut później przyjeżdża zapchany panami gimbus. No tak, ale PKS kosztuje 4 złote, a gimbus pewnie znacznie mniej, jeśli się jedzie nim na łebka. Interwencyjni mają transport za friko. Swoją drogą, fajna robota -  za darmo dowiozą, przywiozą i robić nic nie trzeba...

 

Jutro Wojtek o 7 rano wsiada do gimbusa i jedzie się edukować. Mam szczerą nadzieję, że po licznych interwencjach, których byłam sprawczynią, mój syn nie usłyszy złego słowa. Mam też nadzieję, że pijanych meneli o 14 nie będzie. Nie mam pojęcia, gdzie jeszcze mogę się udać, ale stanę na uszach, żeby mój syn był bezpieczny. 

 

Jeśli ktoś z Was ma pomysł, co z tym fantem zrobić – niech się nim podzieli. Będę zobowiązana.

 

***

 

Dzisiaj w gimbusie panów nie było. Widać wczorajsza awantura tym razem dała skutek. Co wiecej -  opiekun dzieci wysiadł i serdecznie mi podziękował, bo panowie... obrzygiwali im autobus.  Ciekawe, czy panowie pojawią się popołudniu....