Prawa absolutne – których praw nigdy nie można ograniczyć? Istnieją prawa, zwane absolutnymi, których nie można ograniczyć w żadnym przypadku.
Prawo do "wolności" to prawo absolutne do nie bycia cudzym niewolnikiem. Prawem wolności jest też prawo nie bycia "ofiarą tortur".
Naruszenie tych praw absolutnych to naruszenie istoty człowieczeństwa.
Prawo absolutne nie obejmują prerogatyw.
Poza tym istnieją
Prawa indywidualne: pojedynczy człowiek. To prawa jednostki należącej do grupy np.: mniejszości
narodowych.
Prawa niezbywalne: żadna władza nie może ich odebrać, tak jak żadna osoba nie może zrzec się swoich praw czy zrezygnować z nich. Ludzie posiadają prawa człowieka, nawet jeśli nie uznają tego prawa w ich kraju czy wtedy gdy są one naruszane.
Prawa przyrodzone: istnieją niezależnie od woli władzy czy przepisów praw państwa ich nie nadaje, a jedynie tworzy system ich ochrony przysługują one każdej osobie z racji urodzenia, faktu bycia człowiekiem.
Prawa powszechne: są takie same dla każdego człowieka na całym świecie. Niezależnie od wyznawanych wartości, religii czy kultury, każdy ma prawo do życia, bezpieczeństwa czy wolności osobistej.
Prawa naturalne: człowiek posiada je z racji godności osobowej, człowieczeństwa, a nie z powodu czyjejś decyzji czy nadania.
Prawa prezydenta są prawami wynikającymi z urzędu oraz tzw. "przywilejami" wynikającymi z pełnionej funkcji.
Prerogatywa to tak naprawdę tylko - akt urzędowy Prezydenta nie wymagający kontrasygnaty.
Prawo wynikające z prerogatywy jest także prawem łamania prawa - aktem naruszający konstytucyjną zasadę równości wobec prawa "nowoczesne przywileje" są udzielane przez konstytucję lub uprawnione organy państwowe określonym grupom społecznym.
Jednym z takich praw jest tzw. list żelazny - prawo bezpiecznego przemieszczania się osoby ściganej.
Drugim jest prawo łaski - przywilej ochrony przed uzasadnionym prawnie pozbawieniem wolności.
W aspekcie prawnym - ochrony życia - prawem takim jest zasada zachowania życia - przywilej generalny ochrony włamywacza przed zabiciem przez właściciela posesji ( obecnie zasada generalna ).
Jak widać - prawo łaski jest prawem ochrony przed uwięzieniem a nie prawem ochrony przed osądzeniem.
I to właśnie zgubiło wszystkich prawników KPRP i samego Andrzeja Dudę.
Nie znając definicji prawa łaski jako prawa ochrony przed uwięzieniem zastosował je ogólnie jako prawo ochrony przed "zatrzymaniem, przesłuchaniem, osądzeniem".
Prerogatywą Prezydenta nie jest także prawem do mianowania lub odmowy mianowania sędziego. Mianowanie jest bowiem ustawowym prawem indywidualnym. Aktem który powinien wymagać uprzedniego postępowania.
Zastosowanie prawa łaski wbrew jego "istocie" zrodziło paradoks "prerogatywy" w ramach której została ona zastosowana wobec osoby wolnej, nieosądzonej, nie ściganej, nie zatrzymanej.
A w takim przypadku "zastosowanie" zwolnienia z równości wobec prawa "przed zastosowaniem norm równości" jest pogwałceniem zasad konstytucyjnej równości obywateli.
Pogwałcenie art. 2,7,41,42,45,139 Konstytucji jest możliwe jeśli ... nie rozumie się relacji między słowami.
Art. 2.
Rzeczpospolita Polska jest demokratycznym państwem prawnym, urzeczywistniającym zasady sprawiedliwości społecznej.
Art. 7.
Organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa.
Art. 41.
1. Każdemu zapewnia się nietykalność osobistą i wolność osobistą. Pozbawienie lub ograniczenie wolności może nastąpić tylko na zasadach i w trybie określonych w ustawie.
Art. 42.
1. Odpowiedzialności karnej podlega ten tylko, kto dopuścił się czynu zabronionego pod groźbą kary przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. Zasada ta nie stoi na przeszkodzie ukaraniu za czyn, który w czasie jego popełnienia stanowił przestępstwo w myśl prawa międzynarodowego.
3. Każdego uważa się za niewinnego, dopóki jego wina nie zostanie stwierdzona prawomocnym wyrokiem sądu.
Art. 45.
1. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy bez nieuzasadnionej zwłoki przez właściwy, niezależny, bezstronny i niezawisły sąd.
Art. 139.
Prezydent Rzeczypospolitej stosuje prawo łaski. Prawa łaski nie stosuje się do osób skazanych przez Trybunał Stanu.
Prawo stosuje się według wykładni językowej - prerogatywa jest prawem naruszenia zasady równości wobec prawa a w zakresie tzw. praw łaski stanowi ochronę przez uwięzieniem osoby wyrażoną tylko przez dwa przypadki. Pierwszym z nich jest nie skierowanie osoby do odbywania kary a drugim jest przerwanie odbywania kary.
Prawo łaski stosuje się tylko wobec "winy" i tylko w zakresie "ograniczenia wolności" poprzez uwięzienie. Inne aspekty prawa łaski nie mają zastosowania czyli ... nie mogą zatrzeć kary, nie mogą przywrócić ograniczeń wykonywania uprawnień, nie mogą stanowić przesłanki do zniesienia roszczeń finansowych wobec osoby.
Prawo łaski nie może np. zwolnić od zadośćuczynienia, nie może zwolnić z prac społecznych, nie może zwolnić z obowiązków alimentacyjnych, nie może umożliwić pełnienia funkcji której pełnienia zakazano.
Jedynym elementem prawa łaski jest - ochrona przed uwiezieniem osoby w zakładzie penitencjarnym.
Prawo łaski nie zwolni natomiast osoby z odbywania kary w innym typie zakładu związanym np. z stanem psychicznym i brakiem rokowania poprawy.
Prawo łaski nie może być stosowane w przypadku gdy "zaoferowano" komuś korzyść majątkową lub dokonano wprowadzenie w błąd Prezydenta za "zagwarantowanie" zwolnienia z zakładu penitencjarnego.
To dlaczego się nie rozumie tej prostej zasady w ramach której istnieją inne narzędzia stosowane wobec obywateli jak "zwolnienie z odbywania kary". Tak zwane warunkowe przedterminowe zwolnienie,
Zwolnienie z odbywania kary z czyn o podłoży politycznym powinno być rozpatrywane również wraz z inną normą. Podstawa oceny czy kogoś można zwolnić jest "pełniona funkcja". Jeśli osoba naruszyła prawo w związku z pełnioną funkcją przez co mogłaby być postawiona przed Trybunałem Stanu?
Prawa łaski stosować nie można, nie należy bo łamie to konstytucyjną odpowiedzialność urzędników Państwowych wobec których Trybunał Stanu może orzec poza karne sankcje.
Art. 198.
1. Za naruszenie Konstytucji lub ustawy, w związku z zajmowanym stanowiskiem lub w zakresie swojego urzędowania, odpowiedzialność konstytucyjną przed Trybunałem Stanu ponoszą: Prezydent Rzeczypospolitej, Prezes Rady Ministrów oraz członkowie Rady Ministrów, Prezes Narodowego Banku Polskiego, Prezes Najwyższej Izby Kontroli, członkowie Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, osoby, którym Prezes Rady Ministrów powierzył kierowanie ministerstwem oraz Naczelny Dowódca Sił Zbrojnych.
2. Odpowiedzialność konstytucyjną przed Trybunałem Stanu ponoszą również posłowie i senatorowie w zakresie określonym w art. 107.
3. Rodzaje kar orzekanych przez Trybunał Stanu określa ustawa.
I tak w przypadku skazanych.
Maciej Wąsik - sekretarz stanu.
Mariusz Kamiński - minister
Czyny popełniona klasyfikowane muszą być według okresu ich popełnienia. Niezależnie od tego fakt popełnienia ich przez ministrów musi rodzić przesłankę - braku prawa zastosowania prawa łaski gdyż w sytuacji orzeczenia odpowiedzialności przed trybunałem stanu za to samo - prawo to nie mogłoby być zastosowane.
Dlatego zasadę "logiki prawa łaski" należy stosować według "tożsamości kar".
Trybunał może bowiem ukarać "wskazanego ustawą funkcjonariusza" za przestępstwa i przestępstwa skarbowe – kary i środki karne zastosowane przez Trybunał stosuje się odpowiednio według ustaw związanych z tymi karami.
Oznacza to że prawo łaski na zasadzie tożsamości nie może być zastosowane wobec kar i środków karnych za przestępstwa popełnione przez osoby które mogą stanąć za te czyny przed Trybunałem Stanu.
Kot Schrödingera PAD to sytuacja w której istniał proces w którym kara w formie więzienia zostanie orzeczona i wtedy to prawo łaski mogłoby być zastosowane ( kot by został uwolniony z śmiertelnej pułapki" ) , a jeśli kara nie zostanie orzeczona ( kot byłby żywy i nie zagrażałoby mu niebezpieczeństwo ) to prawo łaski nie będzie miało zastosowania.
Nie da się natomiast orzec że coś nastąpi skoro obie sytuacje są w prawie równie prawdopodobne. Sytuacja taka wynika wprost z zasady art. 43 ust. 3 Konstytucji.
Jesteś niewinny do momentu w którym zostaniesz uznany winnym. Jesteś żywy do momentu w którym staniesz się martwy.
Niepewność jaki jesteś określa "obserwator" - którego w przypadku eksperymentu ocena czy kot jest żywy czy martwy wymaga otwarcia pudełka ( w rozumieniu prawnym - oceny stanu czyli - wyroku ).
Zgodnie z regułami tzw. interpretacji kopenhaskiej, do momentu przeprowadzenia pomiaru, tzn. stwierdzenia, co dzieje się z kotem, jego stan jest fundamentalnie nieokreślony – kot jest jednocześnie żywy i martwy. Fizycy mówią o superponowanym stanie żywego i martwego kota. Dopiero pomiar rozstrzygnie jego losy.
W przenośni " dopiero wyrok" rozstrzyga o losie człowieka. Czego niestety wierzący w super stosowanie prawa łaski jako "przywileju" nieograniczonego Pan Andrzej Duda nie zrozumiał że jest to prawo "uwolnienia" nie od winy, nie od kary a od "pozbawienia wolności" w rozumieniu swobody dalszego swobodnego przemieszczania się.
