Teatr na wodzie

Jezioro Zachodnie w Hangzhou jest miejscem przyciągającym turystów i mieszkańców nie tylko ze względu na duuuużo wody, różnorodny wypoczynek, urokliwe miejsca, ale również spektakle teatralne – efektowne i specyficzne, bo na wodzie.
Dobra passa tego przedsięwzięcia zaczęła się wraz ze Szczytem G 20 w 2016 roku, kiedy gospodarzem spotkania były Chiny. Aby uświetnić jego zakończenie stworzono fantastyczny spektakl, którego reżyserię powierzono panu Zhang Yimou, odpowiedzialnemu za ceremonie otwarcia i zamknięcia Letnich Igrzysk Olimpijskich w 2008 w Beijing.

Dzięki temu, że szczyt odbywał się w Hangzhou gospodarze mieli możliwość pochwalić się swoją perełką - Jeziorem Zachodnim. Do urokliwego miejsca dodano walory artystyczne z odpowiednią oprawą… i sukces był murowany. I tak West Lake Show Impression stało się złotą wizytówką miasta Hangzhou, dając światu ucztę kulturalno-krajobrazową.
Dla potrzeb Szczytu opracowano różnorodny program mający z jednej strony przybliżyć tradycyjne instrumenty i muzykę chińską, a z drugiej, aby uczcić gości z całego świata, znalazły się w nim znane arie, balet z Jeziora Łabędzie oraz Oda do radości Ludwiga van Beethovena.

Przedsięwzięcie było przysłowiowym strzałem w dziesiątkę oraz kropką nad i projektu znanego od lat, gdyż składając pokłon władzom Hangzhou, trzeba przyznać, że Szczyt G20 jedynie rozsławił trwające od 2007 przedstawienia o tym samym tytule. Sam pomysł i wprowadzenie go w życie już funkcjonowały, jedynie całość zaadaptowano dla widowni międzynarodowej.

Wersja wcześniejsza i późniejsza przedstawienia między innymi oparte są na legendach regionalnych. Do nich należy Legenda o Białym Wężu (白蛇传, bái shé zhuàn). Oryginalna historia była opowieścią o dobru i złu, a buddyjski mnich Fahai postanowił ocalić duszę Xu Xian przed białym duchem węża, który został przedstawiony jako zły demon. Jednak przez wieki legenda przeistoczyła się z opowieści grozy w romantyczną, a Bai Suzhen i Xu Xian stali się kochankami, mimo że ich związek jest zabroniony przez prawa natury.

Drugą wplecioną adaptacją jest Legenda o miłości motyli, choć chińska nazwa wywodzi się od tragicznej historii miłosnej pary kochanków, Liang Shanbo ( 梁山伯 ) i Zhu Yingtai ( 祝英台 ), których imiona stanowią tytuł tej historii. Tytuł jest często skracany do Liang Zhu ( 梁祝 ). Młodzi poznali się razem studiując, jednak, aby dziewczyna mogła to robić przebrała się za mężczyznę, a więc w pierwszym okresie wskazywało na wielką przyjaźń dwóch młodzieńców. Kiedy wszystko wyszło na jaw, zgodnie z tradycją młodzi już byli przeznaczeni do małżeństwa z umówionymi przez rodziców partnerami. Gdy Liang dowiaduje się o rychłym zamążpójściu Zhu załamuje się, zapada na zdrowiu i umiera. W dniu ślubu dziewczyny silne wiatry uniemożliwiają palankinowi weselnemu swobodne przejście w pobliżu grobu Liang. Zhu opuszcza korowód, aby złożyć wyrazy szacunku na grobie Liang. Gorzko rozpacza i błaga, aby grób się otworzył. Nagle grób pęka za sprawą błyskawicy. Bez dalszych wahań Zhu rzuca się do grobu, by dołączyć do Liang. Ich duchy wynurzają się w postaci pary motyli i odlatują razem, nigdy więcej nie rozdzielając się.

Niestety Europejczyk, z powodu braku wiedzy sinologicznej nie jest w stanie docenić legend, ale potrafi stwierdzić, że obrazy przedstawienia wodnego pokazują nieszczęśliwą miłość… Trzeba się cieszyć ze scenografii oraz choreografii… i podziwiać, bo jest co…

Wykorzystano sukces międzynarodowy po G20, aby od maja 2017 ponownie dla publiczności krajowej i zagranicznej powstała nowa wersja spektaklu na wodzie Enduring Memories of Hangzhou (w wolnym tłumaczeniu Nieprzemijająca pamięć o Hangzhou). Przestawienie zawiera bardzo wiele elementów programu koncertu Szczytu G20, przez co z produkcji typowo chińskiej przerodziło się w międzynarodową.
Uświetniający wieczory ciepłych dni, nowy spektakl został dopracowany właśnie przez słynnego reżysera Zhang Yimou. Nowa nazwa wywodzi się od bardzo znanego wiersza napisanego przez Bai Juyi (772-846), wielkiego poetę i polityka dynastii Tang. Zapisał się on w historii miasta Hangzhou jako jego burmistrz szanowany i kochany przez miejscową ludność, ponieważ wykonał wiele prac dla poprawy bytu zwykłego człowieka.

Jako estrada wykorzystywana jest tafla jeziora w jego górskim otoczeniu z pawilonami, świątyniami oraz mostkami typowo chińskimi. Zastosowanie ciekawej choreografii i scenografii, bajecznie oświetlone tło z naturalną scenerią oraz występ odbywający się na pływającej platformie narzucając wykonywanie tanecznych układów w płytkiej wodzie, robią niesamowite wrażenie. Soliści, pieśniarze oraz muzycy z instrumentami na szczęście platformę mają posadowioną trochę wyżej, dzięki czemu z założenia uzyskują bardziej komfortowe warunki pracy, a cenne instrumenty nie ulegają niszczeniu.
Mimo skąpej scenografii w naszym rozumieniu tradycyjnego teatru (chińska opera właśnie tym się charakteryzuje), podświetlenia, gra świateł oraz układy choreograficzne wielu tancerzy tworzą rewelacyjny układ. Świeże powietrze, krajobrazy, ukryte audytorium zapewniające każdemu widzowi dobrą widoczność, no i wspaniałe nagłośnienie oferujące najwyższej jakości muzyczne doznania. To wszystko robi niezapomniane wrażenie. W naturalnym otoczeniu, z fantastyczną muzyką oraz ariami solistów, występem baletu… no i oglądamy coś spektakularnego.