Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie...

Katarczycy jadą! Tak powiedział minister Grad zapowiadając dzisiejszą (27.08.09) wizytę rządowego inwestora z Kataru, fundusz Qatar Investment Authority.  Prawdopodobieństwo jest równe lądowaniu UFO na ziemi kieleckiej, ale cuda w rządzie PO się zdarzają. Jak widać na stronie Ministerstwa Skarbu, w kalendarium na dzień dzisiejszy,  widnieje tylko jedna informacja:Komisja Skarbu Państwa rozpatrzy informację najwyższej izby Kontroli o wynikach kontroli restrukturyzacji i prywatyzacji sektora przemysłu stoczniowego w latach 2005-2007.

 

A więc wizyta niezapowiedziana, tym bardziej przyjemna.

 

Ktokolwiek więc będzie świadkiem dziś wizyty, bodaj jednego szejka, uprzejmie proszę o uwiecznienie tego faktu.  

 

Sprawa jednak jest podstawowa, o której nie wiedzieć czemu, milczy minister Grad. Zostało mu już tylko dwa dnia, bo rozpoczynający się ramadan,  zawiesza  wszystkie transakcje biznesowe. Katarski fundusz Stichting Particulier Fonds Greenrights, który miał nabyć stocznie w Gdyni i Szczecinie, nie wywiązał się z zobowiązania – to wszyscy wiemy. Nie może scedować prawa kupna na kogokolwiek innego tym bardziej, że  fundusz rządowy nie brał udziały w przetargu, a agencja rządowa nie może nabywać aktywów stoczni.

Zgodnie z polskim prawem upadłościowym i przetargowym tylko podmiot wygrywający przetarg może nabyć dobro będące przedmiotem przetargu, a przysługujące mu uprawnienie nie może być przekazane innemu podmiotowi. -Nie ma możliwości wstąpienia w prawa podmiotu, który wygrał w przetargu. Byłoby to zaprzeczenie istoty przetargu, w którym ważnym elementem jest wybór osoby nabywcy - mówi radca prawny Piotr Zimmerman, w kancelarii Wardyński i Wspólnicy,  specjalista od prawa upadłościowego.

 

Bój o stocznie w rzeczywistości obchodzić będzie swoje trzydziesto, a nie dwudziestolecie, bo rozpoczął się de facto w grudniu 1970 roku, od rzezi stoczniowców i mieszkańców Wybrzeża, którzy wystąpili w obronie godności i miejsc pracy przed obcą grabieżą.

 

Sprawcy tamtych mordów są nadal bezkarni.

 

O historii stoczni polecam:  http://www.polonica.net/NarodSpi6.htm

 

Chciałabym jednak przypomnieć (ku przestrodze) tylko jeden fakt z historii boju o stocznie. Gdy w sierpniu 1998 roku Sąd Rejonowy ogłosił upadłość stoczni gdańskiej, wbrew prawomocnemu wyrokowi Sądu Wojewódzkiego, zarząd nad „masą upadłościową” przejął syndyk mec. Andrzej Wierciński z poznańskiej kancelarii adwokackiej.  Działał on z takim rozmachem na szkodę owej „masy" i załogi Stoczni, że w styczniu 1999 roku spontani­cznie zawiązało się Stowarzyszenie Akcjonariuszy i Obrońców Stoczni Gdańskiej.

 

Pod nazwą ARKAzostało zarejestrowane jako podmiot prawny w czerwcu 1999 r.

Prezesem został  Jan Koziatek, a członkiem Komisji Rewizyjnej kpt. Żeglugi Wielkiej Bolesław Hutyra. W krótkim czasie stowarzyszeniu udało się:.

- zjednoczyć 2 426 akcjonariuszy spośród załogi i uzyskać od nich pełnomocnictwa do obrony ich praw;

- zjednoczyć 4 000 emerytów i rencistów Stoczni Gdańskiej - jedynych w Polsce emerytów nie posiadających żadnych rekompensat za sprywatyzowanie przedsiębio­rstwa;

- powołać ugrupowanie „Zjednoczeni w Obronie Stoczni Gdańskiej";

- wystąpić do Zarządu Stoczni Gdańskiej S.A. o zwołanie Nadzwyczajnego Walne­go Zebrania Akcjonariuszy;

- wysłać 112  protestacyjno-informacyjnych pism do przedstawicie­li rządu, organizacji społecznych i politycznych,  Sądu i Prokuratury;

- zorganizować  kilka konferencji prasowych demaskujących kłamstwa i niszczyciel­skie działania Syndyka i Sędziego Komisarza, a także skierować do prokuratury Okręgowej w Gdańsku, zawiadomienie o przestępstwie wraz z wnioskiem o wszczę­cie postępowania sadowego, przeciwko mec. Andrzejowi Wiercińskiemu - Syndyko­wi masy upadłościowej Stoczni Gdańskiej S.A. 

 

 

--------------

 

 

W niecały rok później, 15 wrze­śnia 2000 w „wypadku samochodowym" giną dwaj członkowie Zarządu „ARKI": kpt z.w. Bolesław Hutyra i Marian Moćko, a także prowadzący samochód  Andrzej Bugajski. Jechali na umówione spotkanie z Ministrem Skarbu. Koło Nidzicy „uderzyli" w poruszająca się w tym samym kierunku maszynę drogową Jezdnia była sucha, widoczność doskonała. Kpt. Hutyra nie zginął  natychmiast. Po „wypadku" zdążył połączyć się przez telefon komórkowy z członkiem Zarządu Polskiego Ruchu Uwłaszczeniowego. W pewnej chwili rozmowa urwała się w pół słowa. W związku z tym, mgr inż. Jan Grudniewski z Polskiego Ruchu Uwłaszczeniowego, w imieniu tej partii skierował doniesienie do Prokuratora Generalnego o domniemane przestępstwo morderstwa na zlecenie, wskazując na następujące okoliczności:

1. Sekcja zwłok kpt. B. Hutyry wykazała, że miał zmiażdżoną głowę, wiec nie mógł wybrać numeru telefonu i rozmawiać.
2. Przy ofiarach służba zdrowia nie znalazła dowodów osobistych, pieniędzy i dokumentów Stoczni Gdańskiej, mimo  ich posiadania, ponieważ jechali na spotkanie z Ministrem Skarbu. Trzy ofiary tego wypadku zaliczono wiec do osób nieznanych.
3. Brak też było postronnych świadków wypadku, mimo że  to bardzo ruchliwa trasa.

 

Kolejne morderstwo polityczne na zlecenie? Do dziś sprawa pozostaje tajemnicą i niewielu Polaków o niej wie. Ile jeszcze ofiar pochłoną złodziejskie prywatyzacje, które wypaczają ich ideę i sens  na poprawę jakości rządzenia?  Czy to, czego byliśmy świadkiem  przez ostatnie 20 lat można nazwać prywatyzacją?  Nie. To była sprzedaż dóbr produkcyjnych Polski kupcom zagranicznym, sprzeniewierzenie bogactw narodowych , a więc nowych źródeł finansowania, dla finansowania międzynarodowej polityki ekonomicznej. A słabe wyniki prywatyzacji powinny nam otworzyć oczy. Na fakt, że to zwykle samobójstwo  kamikadze Grada, który na stronie Ministra Skarbu wymienia 781 firm do „prywatyzacji”.