Autoportret z zomowcem

Jerzy Wieteszka

4 czerwca na Skwerze Hoovera Jerzy Wieteszka pokaże wybór swoich cennych fotografii z lat osiemdziesiątych oraz przedstawi poezję okolicznościową z tamtego okresu.

***

Przez całą młodość byłem humanistą, liczył się dla mnie tylko romantyzm i poezja. Ale później odkryłem, że słowem nie da się komuny zniszczyć. Zostałem więc chemikiem, przynajmniej mogłem zrobić bombę!

Nie pamiętam już nawet, z ilu prac mnie wyrzucano za „Solidarność”. Najważniejsze dla mnie było to, że mogłem robić zdjęcia. Miałem świadomość, że dzieją się sprawy o wielkiej wadze historycznej. Po raz pierwszy potrafiliśmy przeciwstawić się systemowi policyjnemu. Musiałem to pokazać. Rozpędzali nas armatkami wodnymi, niszczyli krzyże kwietne, próbowali rozjechać samochodami. Zabijali. Robiłem zdjęcia na pogrzebie ks. Jerzego Popiełuszki.

Przychodzę do Ciebie ks. Jerzy

O siłę odwagi i męstwa,

By w modlitwie naszych pacierzy

Iść z tobą aż do zwycięstwa.

Od stanu wojennego do ’89 roku zrobiłem ok. 1000 zdjęć. Fotografowanie było zabronione. Można było przypłacić to zdrowiem albo nawet życiem. Zawsze ratował mnie jednak spokój. Tym bardziej że byłem osobą samotną, więc nikogo nie narażałem.

Pewnego sfotografowałem zomowców z autobusu. Kiedy mnie zobaczyli, zaczęli biec do przystanku, żeby mnie złapać. W ostatniej chwili wyszedłem, a oni wpadli do środka, nie zauważając mnie. Patrzyłem, jak poszukiwali człowieka z aparatem, który tymczasem siedział sobie spokojnie na zewnątrz. Jeśliby mnie złapali, ze zdjęć nic by nie zostało.

Ocalmy pamięć tamtych zdarzeń,

Niech żyje w każdym z nas

Siłą czynu naszych marzeń

Przesłaniem na każdy czas.