Mój bohater: Jan Osiecki

O polskich dziennikarzach zdanie mam nie najlepsze. Owszem, znam kilku sensownych, ale masa, a zwłaszcza dziennikarskie "osobistości" przedstawia się nieciekawie: niedouczeni, aroganccy, przekonani o swojej wartości, bardzo źle reagujący na krytykę.

Salon24 pogłębia to przekonanie. Daje okazję obcowania z dziennikarzami w sposób bardziej bezpośredni, bo tu można z nimi dyskutować. Dopóki się nie obrażą. A obrażają się łatwo.

Ostatnio obraził się Pan Osiecki. Obraził się, bo większość komentatorów obnaża miałkość jego tekstów. Wielu z nich zaczęło nawet sądzić, że infantylność zawartych tam myśli to nie poza i nie udawanie, tylko rzeczywiste odzwierciedlenie umysłu autora. I napisali to. Trochę niegrzecznie, bo przecież to, że pan Osiecki wypisuje idiotyzmy wcale nie znaczy, że jest idiotą. Może robi to z jakichś innych względów. Bawi go to? Płacą mu za to? Chce sprowokować do myślenia?

Można by Go o to zapytać. Ale już za późno. Obraził się i tnie wszystko równo. Już się nie dowiemy, czy udaje, czy naprawdę taki jest.

Po tym wstępie przejdźmy do meritum. Ta notka jest tylko po to, żeby zachować komentarz, który umieściłem pod ostatnim wpisem Pana O. Wyciął inne moje komentarze (mimo, że bardzo się pilnowałem, żeby nie obrażać), zobaczymy, czy ciachnie i ten:

I jeszcze jedno - niech Pan się zdecyduje: albo potępia Pan używanie inwektyw typu "idiota, kretyn, głupek", albo sam tych inwektyw używa. Jeżeli uważa Pan te słowa za obraźliwe, ale nie waha się nazywać tak swoich interlokutorów, to kim Pan jest? Człowiekiem niewychowanym, mówiąc grzecznie.

Taką samą niekonsekwencję wykazuje Pan wszędzie - piętnuje Pan "donos" na siebie (to zresztą nie donos, tylko zwrócenia Pańskiemu szefowi uwagi, że Pan tutaj i jego i, co najważniejsze, siebie kompromituje), a sam biegnie do pana Janke krzycząc "Igorku, Jarecki nawymyślał mi od kretynów".

 Ciachnął!