Z nieznanych powodów 4.06.1989 r. został uznany za dzień upadku komunizmu. Nie rozumiem po co kolejne święto tego typu – taką rolę znakomicie odgrywa rocznica Porozumień Sierpniowych. Chyba, ze swojego święta potrzebuje jakaś inna Polska niż ta sierpniowa – na przykład wspólna Polska panów Kwaśniewskiego i Unii Wolności a obecnie salonu postkomunistycznego i postliberalnego.
Wybory 4.06.1989 r. dały spora satysfakcję emocjonalną większości Polaków a 260 reprezentantom drużyny Wałęsy mandaty poselskie i senatorskie. Trudno mówić o upadku ustroju skoro po upadku listy krajowej gen.Kiszczak postraszył i oddano 69 mandatów w Sejmie bez walki. Dym się rozwiał po czym okazało się, że zmieniło się w gruncie rzeczy niewiele. W krajach ościennych komunizm panował nadal a „Gazeta Wyborcza” podlegała cenzurze. Wybory 4.06.1989 r. wolne i demokratyczne były jedynie w przypadku Senatu RP. Po wyborze gen.Jaruzelskiego na prezydenta RP do głosu zaczynały stopniowo dochodzić ugrupowania antyokragłostołowe.
Momentem upadku komunizmu mogło być powołanie rządu Tadeusza Mazowieckiego w sierpniu 1989 r. Taki był pierwotny plan Jarosława Kaczyńskiego podrzucony do realizacji Lechowi Wałęsie. W swojej pierwszej zaskakującej lewicę laicką i katolicką deklaracji Lech Wałęsa powiedział „będę zabiegał o koalicję OKP, ZSL i SD”. Pod wpływem lęku przed komunistami (wtedy jeszcze PZPR) oddano resorty siłowe a także współpracę gospodarczą z zagranicą. „Pierwszy niekomunistyczny rząd” był niekomunistyczny tylko z nazwy skoro na straży w najważniejszych resortach siłowych stali „fachowcy”. Stosunek rządu do komunizmu pokazało zaangażowanie w usuwanie członków ugrupowań autentycznie antykomunistycznych okupujących lokale PZPR i domagających się oddania majątku PZPR na cele społeczne. Adam Michnik mówił wtedy w Sejmie o nienawiści a małżonek obecnej minister edukacji o przestrzeganiu prawa.
Jak opisuje prof.Antoni Dudek przed „pierwszymi wolnymi wyborami” 4 czerwca milicja i SB rozbijała wiece i spotkania KPN, Solidarności Walczącej i innych przeciwników okrągłego stołu. Dwa dni przed rozpoczęciem obrad okrągłego stołu 4.02.1989 r. SB i milicja zatrzymały uczestników kongresu KPN w Warszawie. Podjęta 25.02.1989 r. próba organizacji Kongresu Opozycji Antyustrojowej w Jastrzębiu Zdroju (Grupa Robocza Komisji Krajowej „S”, KPN, Solidarność Walcząca, PPS-Rewolucja Demokratyczna) skończyła się zatrzymaniem kilkudziesięciu osób. Masowe demonstracje ”grupy krakowskiej” w lutym i maju 1989 r. zostały skrytykowane przez media komunistyczne jak i „Gazetę Wyborczą”. 2.04.1989 r. milicja rozbiła wiec KPN w Lublinie, 11.04.1989 r. rozpędzono wiece KPN i NZS w Lublinie i Poznaniu, Dzień przed rejestracją „Solidarności” ze zmienionym statutem czyli 16.04.1989 r. doszło do strać demonstrantów z ZOMO pod gmachem komitetu wojewódzkiego PZPR. 25.04.1989 r. ZOMO rozpędziło wiec KPN w Warszawie. 1 i 3.05.1989 r. rozpędzono wiec Solidarności Walczącej w Gdańsku z udziałem Andrzeja Gwiazdy. Najwyraźniej funkcjonariusze komunistycznych resortów siłowych o końcu komunizmu nie słyszeli i muszą ich dzisiaj nieźle bawić rozważania rządu Tuska o upadku komunizmu 4 czerwca.
4 czerwca 1989 r. przybliżał upadek komunizmu w takim stopniu jak niepodległość Polski przybliżał Akt 5 Listopada wydany przez państwa zaborcze. W obydwu wypadkach należało zrobić kolejne kroki aby zrealizować zamierzony cel. Ja upadek komunizmu wolę świętować 31 sierpnia – w dniu gdy powstał największy w Europie niezależny ruch społeczny „Solidarności”. Zakłamywanie historii przez rząd Tuska nie pomoże – komunizm niestety upadał od jesieni 1989 r. w innych krajach.
Wyznaczenie przez premiera Donalda Tuska daty upadku komunizmu na moment przypieczętowania umowy „okrągłego stołu” pokazuje, że przyjął wersję całkowicie zgodną z poglądami patriotów III RP. Może niektórzy liberalni publicyści udający prawicowych przestaną nareszcie bełkotać, że PO jest nadzieją na cokolwiek innego niż reaktywacja raju dla „przedsiębiorców” pokroju Lwa Rywina.
Inne tematy w dziale Polityka
