Antywolnościowa wolta Korwina strachem podszyta.

          Jak zapewne wielu z Was wie jestem ojcem niepełnosprawnego dziecka – pięcioletniej dziewczynki. Dzień po dniu choroba Sanfilippo zamyka ją w jej własnym świecie. Dla osób postronnych wygląda to jak ADHD połączone z autyzmem … Póki możemy , nie chcemy zamykać się w ścianach naszego mieszkania, więc spotykamy się z przeróżnym ludzkimi reakcjami na niepełnosprawność naszej Córki. Oprócz dwóch skrajnych reakcji jakimi są obojętność z jednej strony  i chęć niesienia pomocy z drugiej, najpowszechniejszą reakcja jest strach. Strach , że zwrócimy się o jakąś pomoc i głupio będzie odmówić; strach wynikający z niewiedzy czym jest MPS ; strach , że nie uda się zamaskować uczucia ulgi że choroba nie dotknęła własnych dzieci; strach , że Córka może skrzywdzić bawiące się z nią dzieci… Strach wynikający z niemożności zrozumienia . Nie litość , nie współczucie, nie obojętność - strach.

        Ja Córki nie będę uczył grać w brydża… A jeśli nawet , jakkolwiek byłoby to irracjonalne, nie dorówna to irracjonalnością lękowi Korwina przed ludźmi niepełnosprawnymi (dotyczy to też ich opiekunów)  i  ich skutecznymi  staraniami by żyć bez ograniczeń jakie ta niepełnosprawność  nakłada…