Nowa religia zastępuje starą
Nowa religia zastępuje starą
Paweł Łęski Paweł Łęski
206
BLOG

Narodziny nazizmu

Paweł Łęski Paweł Łęski Historia Obserwuj temat Obserwuj notkę 4

Narodziny nazizmu


   Podczas wyborów w 1928 roku naziści otrzymali 2.6 procent głosów. W tych z 1930 roku aż osiem razy więcej. 25 lutego 1932 roku Adolf Hitler otrzymał obywatelstwo niemieckie. Hitler legalnie został kanclerzem Rzeszy w 1933 roku. Co mogło się wydarzyć w ciągu tych pięciu lat?


Kryzys 1929 roku przybrał w Niemczech ekstremalnie gwałtowną formę. Przemysł ze swoim nowoczesnym wyposażeniem żył eksportem. Banki szczodrze udzielały pożyczek, bez wystarczającego zabezpieczenia, przemysłowcom, junkrom. Na początku 1929 roku można było jednak zaobserwować wycofywanie się kapitału zagranicznego.


Jeszcze przed "czarnym czwartkiem" nastąpił wzrost bezrobocia z 800 000 w lipcu 1927 roku, do 2,3 mln. w kwietniu 1929. Więc kryzys dotarł do kraju już osłabionego. Kilka tygodni później zanotowano 10 000 bankructw i 3 mln. ludzi bez pracy. Kanclerz Bruning prowadził politykę deflacyjną, która redukowała płace, czynsze, ubezpieczenia społeczne, dostęp do kredytów i wypłatę świadczeń z tytułu bezrobocia. Rynek wewnętrzny, już osłabiony, dotknął spadek siły nabywczej. W 1930 bezrobocie osiągnęło rozmiar 6 mln. ludzi bez pracy, duża liczba ferm rolnych, placówek handlowych i drobnych przedsiębiorstw była w ruinie.



Ten kryzys był trzecim wielkim szokiem dla społeczeństwa niemieckiego, po dyktacie wersalskim i kryzysie monetarnym z 1923 roku. Dodatkowo, Republika Weimarska była odpowiedzialna za przejście zdesperowanej ludności do partii skrajnych, komunistów a przede wszystkim nazistów. Partie te zwiększyły liczbę miejsc w parlamencie w 1930 roku, z 12 do 107. Takie wybory zaniepokoiły inwestorów zagranicznych i przyspieszyły ucieczkę kapitału, jeszcze bardziej pogłębiając kryzys. Walka polityczna przeniosła się na ulicę. W końcu 1931 roku sekcja egzekutorów partii nazistowskiej dokonała 62 morderstw i 3200 poranień.


Przed 1930 rokiem nikt serio nie traktował Narodowo Socjalistycznej Partii Robotników Niemieckich, powstałej przecież dopiero dziesięć lat wcześniej, która okazała swoją aktywność puczem monachijskim z 1923 roku, posiadającej skromny elektorat w 1924 (6,6 procent głosów). Od tego czasu dokonywała jednak regularnej rekrutacji wśród chłopów, klasy średniej i młodych robotników, przyciągając do siebie 25 000 w 1925 i 200 000 zwolenników w roku 1930.




Za tym wzrostem poparcia stał, urodzony w 1889 w Austrii, w rodzinie drobnomieszczańskiej, Adolf Hitler. Próbował na próżno, po miernych naukach dostać się do Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1909 - 1913 pędził nędzne życie, sprzedając sporadycznie akwarele, posiłkując się publiczną zupą i szukając na noc schronienia. Tutaj zetknął się z antysemickimi broszurami, tutaj ukształtował swoje poglądy w nienawiści do kosmopolityzmu, demokracji. Wierzył w wyższość narodu niemieckiego i mobilizację mas.


image

W 1914 roku Hitler zaciąga się do oddziałów bawarskich. Awansowany do stopnia kaprala czasowo traci wzrok w ataku gazowym, w lutym 1918 roku. Wstrząśnięty porażką Niemiec, pozostaje w armii jako informator i politruk, wchodzi w kontakt z grupą nacjonalistyczną, antymarksistowską i antysemicką, Partią Robotników Niemieckich, do której dołącza. W latach następnych ten ruch zamienia się w rzeczywistą partię, przyjmując nazwę - Nationalsozialistische Deutsche Arbeiter Parti, w skrócie N.S.A.D.P. ( partia nazistowska), swoją doktrynę precyzując w 25 punktach, przyjmując jak na socjalistów przystało, czerwony sztandar z białym kołem i czarną swastyką pośrodku. Partia przyciąga kombatantów jak Rohm i Goering oraz półintelektualistów zafascynowanych mitem aryjskim, jak teoretyk Rosenberg czy fantastyk Rudolf Hesse.




image

Na zdjęciu, naziści tworzą swoje struktury młodzieżowe. Na drugim, powstaje nowa religia.



image

Klęska puczu monachijskiego, to dodatkowa szansa dla Hitlera. Jego proces stał się sławny w całych Niemczech, dodając mu prestiżu pośród ekstremów. Wyrok zmniejszony do 9 miesięcy to czas na napisanie książki Mein Kampf. Wpada on wtedy na pomysł legalnego dojścia do władzy. By to osiągnąć w 1926 roku tworzy społeczeństwo równoległe ze stowarzyszeniami pracowniczymi, organizacjami młodzieżowymi i kobiecymi. Jego milicja, utworzona w 1920 roku, dowodzona przez Rohma przyjmuje nazwę S.A. Gdy zbytnio się usamodzielnia Hitler organizuje w 1925 roku S.S. Wraz z kryzysem 1930 roku do partii zaczynają przystępować desperaci, obejmuje ona swoim zasięgiem coraz większą część społeczeństwa a idea nazizmu staje się nową religią.



image

Hitler na mszy żałobnej po śmierci Piłsudskiego. 

Politycy Rzeszy z Hitlerem na czele starali się pozyskać sympatię i wdzięczność rządu polskiego stosując różne chwyty. 12 maja 1935 r. w dziesiątą rocznicę zamachu majowego, zmarł Józef Piłsudski, niemieckie dowody solidarności były w skali europejskiej wyróżniające. Oprócz depesz kondolencyjnych, w całych Niemczech opuszczono flagi do pół masztu 13 maja oraz w dniu pogrzebu. Adolf Hitler, Konstantin von Neurath, Joseph Goebbels, Werner von Blomberg uczestniczyli w nabożeństwie żałobnym urządzonym przez Ambasadę Polską w Berlinie. Po mszy świętej Hitler jeszcze raz złożył kondolencje ambasadorowi Lipskiemu. Przed kościołem dwie kompanie oddały honory wojskowe. Posiedzenie Reichstagu zostało z powodu pogrzebu przełożone z 17 na 21 maja. Hermann Göring, który uczestniczył w uroczystościach pogrzebowych po powrocie wygłosił przemówienie poświęcone pamięci zmarłego.

Istnienie u Hitlera planu rozprawienia się z chrześcijaństwem potwierdza Werner Maser, który przytacza jego słowa na ten temat. Stwierdził on mianowicie, że jeśli chodzi o Kościół katolicki, to pewnego dnia trzeba będzie „wytrzebić go siłą”

Również za sprawą nazizmu antysemityzm osiągnął swoje apogeum w latach 30., w niemieckiej III Rzeszy, gdzie był jądrem oficjalnej ideologii państwowej.



Jednak nie wszystkie organizacje żydowskie wskazywały na niebezpieczeństwo płynące z nowej ideologii, część syjonistów widziała w niej szansę na deasymilację a przynajmniej powstrzymanie asymilacji Żydów niemieckich i przyśpieszenie zasiedlenia Palestyny.



image

Tak pisała Hannah Arendt:



"W owych początkowych latach istniało porozumienie -wysoce zadowalające obie strony - pomiędzy władzami nazistowskimi a żydowską Agencją Palestyńską, znane pod nazwą Ha'avarah (Porozumienie transferowe), na mocy którego osoba emigrująca do Palestyny mogła dokonać tam transferu swych pieniędzy w formie towarów niemieckich i wymienić je po przybyciu na funty. Rychło stało się to jedynym legalnym sposobem, w jaki Żyd mógł wywieźć z sobą swoje własne pieniądze (alternatywa polegała wówczas na założeniu zablokowanego konta, które można było zlikwidować za granicą jedynie ponosząc stratę sięgającą od 50 do 95%). Skutek był taki, że w latach trzydziestych, kiedy to Żydzi amerykańscy, zadawszy sobie mnóstwo trudu, zorganizowali bojkot produktów niemieckich, Palestyna zarzucona była wszelkiego rodzaju towarami z etykietą "Made in Germany". "



image

Mussolini i Hitler, jeden 160 drugi 175 centymetrów. Choć spotkałem się z opracowaniami, że Hitler miał 165 centymetrów, no to wtedy Mussolini wg zdjęcia musiałby mieć 150 cm. Faktyczne dane zapewne były wówczas tajemnicą państwową. Stalin nosił buty na wysokim obcasie i zaczesywał się do góry co dawało wrażenie osoby wyższej. Niechętnie fotografował się z osobami wyższymi, raczej takimi jak "krwawy karzeł" Jeżow.




Hitler nosił duże wąsy, jak wielu ówczesnych mężczyzn. Pod koniec XIX wieku w USA stał się modny drobny wąs, w kontraście do sumiastych. Nowy styl był uważany po I WŚ w Europie za nowoczesny i młodzieńczy. Hitler trwale zmniejszył swoje wąsy ok. 1918, jednak później taki styl nie był już uznawany za modny

There have been many comedians who have become great statesmen and vice versa.

Nowości od blogera

Komentarze

Inne tematy w dziale Kultura