Na zdjęciu żołnierze marokańscy odbywający szkolenie przed wypłynięciem do Hiszpanii. Mimo haseł krucjaty to muzułmanie stanowili większość marokańskiej armii gen. Franco.
Fragment hiszpańskiego podręcznika do historii wydanego w jedenaście lat po śmierci dyktatora. Historia de Espana, Bup 3, Santillana, 1986:
"Przygotowania: Od czasu triumfu "Frontu Ludowego" w wyborach w lutym 1936 roku, grupa generałów i wyższych oficerów rozważała rebelię przeciw rządowi Frontu Ludowego.
Bunt: 17 lipca , garnizon w Melilia (Maroko) zbuntował się i następnego dnia Franco wyleciał z Wysp Kanaryjskich do Maroka by stanąć na czele Armii Afrykańskiej. 18, rebelia przeniosła się prawie na cały półwysep, z różnym jednak skutkiem. Gen. Mola zajął Navarrę z pomocą rojalistów. Queijo de Liano przejął błyskawicznie kontrolę nad garnizonem w Sevilli, i Cabanellas triumfował w Saragossie. W Marycie i Barcelonie, buntownicy kierowani przez Fanjul i Goded szybko zostali poddani rządowej kontroli.
Przejście przez przesmyk gibraltarski oddziałów afrykańskich został ograniczony. Przegrupowania miały miejsce w pierwszych dniach sierpnia pod bezpośrednim dowództwem Franco, który otrzymał wsparcie eskadry lotniczej wysłanej przez Mussoliniego.
Obecność Legionu i Armii Afrykańskiej na półwyspie pozwoliła kontrolować Dolną Andaluzję i wejść do Badajoz (14 sierpnia) otwierając również szerokie przejście komunikacyjne ze starą- Kastylią. " (Tłum. własne)
Na zdjęciu generał Sanjurjo, którego samolot lecący z Lizbony uległ katastrofie, spowodowało to przejęcie władzy nad buntem wojskowych przez gen. Franco.
Fragment hiszpańskiego podręcznika do historii z okresu rządów gen. Franco. Historia de Espana contemporanea, Anaya, 1969:
" W tej decydującej godzinie, większość partii hiszpańskich była wdzięczna z szansy, że mogła być reprezentowana przez gen. Franco, ponieważ jego talent militarny i jego bezdyskusyjny prestiż był najlepszym gwarantem zwycięstwa.
To ilustrowało żołnierza, dowódcę wojskowego Wysp Kanaryjskich, po przeprowadzonym skutecznie buncie na archipelagu, który zaraz potem poleciał do Maroka by przejąć tu komendanturę 18 czerwca 1936 roku. W podobnych okolicznościach gen. Sanjurjo lecący z Lizbony, gdzie przebywał od 1932 roku na wygnaniu, do Hiszpanii, by wzmocnić rząd swoją dzielną współpracą, zginął w nieszczęśliwym wypadku lotniczym. Tego samego dnia powstanie narodowe miało miejsce w wielu hiszpańskich miastach. Jednak trzeba sobie zdać sprawę, że walczono gołymi rękami z olbrzymimi siłami rządu, zdominowanego przez marksistów. Madryd, Barcelona, Valencia, Bilbao, Murcie, Malaga i w innych miastach Ruch Wolnościowy został krwawo zduszony przez przeważające siły przeciwnika. Ale walka narodowa zakończyła się triumfem po, trzeba sobie zdać sprawę, momentach szczególnie poważnych i dramatycznych" (tłum. własne)
