"Rasie niższej nigdy nie może przysługiwać obywatelstwo USA"
Logiczna wykładania prawa własności w świetle konstytucji.
Przez dziesięć lat (1847–1857) Dred Scott walczył w sądach o uznanie go za wolnego. Argumentował, że przestał być niewolnikiem, ponieważ mieszkał wraz ze swoim panem na północy w wolnym stanie. Ostatecznie w 1857 sprawa trafiła przed Sąd Najwyższy. Sąd odrzucił jego argumentację (7 głosami do 2) uznając, że Piąta poprawka do Konstytucji zabrania pozbawiania osób ich własności, a jednym z rodzajów własności, która podlega ochronie konstytucyjnej, jest własność niewolników. Sąd uznał ponadto, że Murzynom nie przysługuje obywatelstwo Stanów Zjednoczonych i jako "rasie niższej" nigdy nie może im przysługiwać obywatelstwo USA.
Prezydent James Buchanan uważał, że taki werdykt powinien zakończyć spory, lecz stało się dokładnie odwrotnie – abolicjoniści z Północy jeszcze bardziej zaostrzyli protesty. Dodatkowo, w Kansas, które aby być przyjęte do Unii, musiało uchwalić konstytucję stanową, dochodziło do ostrej walki politycznej. Abolicjonistów było znacznie więcej niż zwolenników niewolnictwa, ale to właśnie ci drudzy mieli większość w legislaturze, która wybierała delegatów na konwencję konstytucyjną. Buchanan poparł polityków proniewolniczych. Kiedy prezydent otrzymał do podpisania gotową konstytucję, przesłał ją do Kongresu, gdzie toczono o nią spór aż do 1861 roku.
Buchanan krytykował polityków z Północy i ich abolicjonistyczne poglądy, jednocześnie prosząc polityków z Południa, by wstrzymali się z jakimikolwiek działaniami. Jednak pozycja samego prezydenta także była słaba, dlatego też 20 grudnia 1860 Karolina Południowa postanowiła wystąpić z Unii. W ciągu dwóch następnych miesięcy takie same decyzje podjęły Floryda, Alabama, Luizjana, Missisipi, Teksas i Georgia.
Masakra, która doprowadziła do największej tragedii w dziejach USA
9 lutego 1861 – Nowo powstałe Skonfederowane Stany Ameryki wybrały swoim prezydentem Jeffersona Davisa.
Masakra, która doprowadziła do największej tragedii w dziejach USA
W nocy 24 maja 1856 roku w Pottawatomie Creek doszło do masakry, która pociągnęła za sobą serię zdarzeń prowadzących do największej tragedii w dziejach USA.
Za bohatera uznało go wielu pisarzy, w tym Victor Hugo, Cyprian Kamil Norwid poruszony wieścią o jego skazaniu napisał wiersz :
DO OBYWATELA JOHNA BROWN
(Z listu pisanego do Ameryki w 1859, listopada ko)
Przez Oceanu ruchome płaszczyzny
Pieśń Ci, jak mewę, posyłam, o! Janie...
Ta lecieć długo będzie do ojczyzny
Wolnych - bo wątpi już: czy ją zastanie?...
- Czy też, jak promień Twej zacnej siwizny,
Biała - na puste zleci rusztowanie :
By kata Twego syn rączką dziecinną
Kamienie ciskał na mewę gościnną!
Więc, niźli szyję Twoją obnażoną
Spróbują sznury, jak jest nieugiętą;
Więc, niźli ziemi szukać poczniesz piętą,
By precz odkopnąć planetę spodloną -
A ziemia spod stóp Twych, jak płaz zlękniony,
Pierzchnie -
więc, niźli rzekną: "Powieszony..." -
Rzekną i pojrzą po sobie, czy kłamią? - -
Więc, nim kapelusz na twarz Ci załamią,
By Ameryka, odpoznawszy syna,
Nie zakrzyknęła na gwiazd swych dwanaście:
"Korony mojej sztuczne ognie zgaście,
Noc idzie - czarna noc z twarzą Murzyna!"
*
Więc, nim Kościuszki cień i Waszyngtona
Zadrży - początek pieśni przyjm, o! Janie...
Bo pieśń nim dojrzy, człowiek nieraz skona,
A niźli skona pieśń, naród pierw wstanie.
...................
Osadnicy z północnych stanów chcieli za wszelką cenę zachować Kansans wolnym od niewolnictwa. Osadnicy z Południa przeciwnie, Missouri przemycało przez granicę uzbrojone grupy mające wpłynąć na wybory, zastraszyć osadników przeciwnych niewolnictwu, dokonywać zajazdów na osady abolicjonistów. Z Nowej Anglii zaś szły skrzynie zapełnione karabinami, nazywane Bibliami Beechera, prześmiewczo od nazwiska Wielebnego Henry Ward Beechera, brooklińskego pastora, który w swoich antyniewolniczych kazaniach wskazywał na wyższość karabinu nad Biblią. Północ wysyłała również gotowych na wszystko fanatyków, z których największą sławę zyskał John Brown.
W 1855 zaczęły się problemy. Patrole sprzyjające niewolnictwu potykały się patrolami "antyniewolniczymi", palenie stodół, kradzieże koni, sporadycznie strzelaniny. Wtedy, w odwecie za incydent w Lawrence, John Brown i jego zwolennicy zamordowali pięciu południowych osadników niedaleko Pottawatomie Creek. I kiedy doszło do wyborów każda ze stron zaczęła je podważać oskarżając przeciwników o manipulacje, bojkotujac i wskazując własne zwycięstwo, stworzyły się dwie legislatury i gdy wynikła kwestia konstytucji rozpoczął się ogólny bojkot, zupełnie nieważne już były decyzje wyborców.
Wraz ze swoimi zwolennikami, nocą 16 10 1859, John Brown z zamiarem rozpoczęcia powstania na Południu, zajął federalny arsenał z bronią w Harpers Ferry. Niestety nie był w stanie doprowadzić do buntu niewolników a nawet jego działania spotkały się z obojętnością. Oddział marines czasowo dowodzony przez płk. Roberta E. Lee spacyfikował zamiary konspiratora. Szybko został osądzony za zdradę a na początku grudnia powieszony. W czasie rozprawy Brown oświadczył, że wykonywał tylko wskazania Biblii. Odrzucił wniosek swego adwokata o traktowanie go jako niepoczytalnego. Te jego zdawałoby się zwariowane działania przeniosły nieoczekiwany efekt. Uruchomiły nieszczycielski wirus myśli. Dla ludzi Południa, potwierdzały się najgorsze obawy, że oto Jankesi, nie bacząc na ewentualny bezmiar przelanej krwi i rabunku, w rzeczywistości chcą doprowadzić do insurekcji niewolników, i dokonać tego na terenie całego Południa. Abolicjoniści Północy zaś przedstawiając Johna Browna jako męczennika jeszcze bardziej pogarszali sytuację. Pieśń John Brown's Body, poświęcona śmierci Johna Browna, stanie się jedną z pieśni bojowych. Gdy jeszcze przed incydentem z Johnem Brownem można było myśleć o pokojowym zażegnaniu sporu, teraz stało się to już niemożliwe. Wybuch najkrwawszej wojny w dziejach USA był już bliski. Bo historia tego uczy, że wojny domowe z reguły pociągają za sobą najwięcej ofiar.
Obejrzyj „John Brown's Body” w YouTube
https://youtu.be/bSSn3NddwFQ
