Dura sex sed sex
Kierowanie przestępców do zakładów opieki zdrowotnej istniało w teorii, lekarze zazwyczaj odmawiali wnioskowania o leczenie psychiatryczne, nawet wtedy gdy stawiali diagnozy mówiące o zaburzeniach chorobowych. Brakowało jednoznacznych terapii. Ustawodawcy wprowadzili psychiatrów na salę sądową, mając nadzieję, że ich ekspertyzy wiele wyjaśnią. Wydawali się nieświadomi, że seksuologia nie jest prostą nauką jak balistyka, dającą jednoznaczne ekspertyzy.
Radzieccy psychiatrzy orzekali, że mimo oznak chorobowych, przestępcy wciąż odpowiadają za swoje zbrodnie. Psychiatrzy współpracowali z policją i sądami w sposób, który podważał ich naukową bezstronność. Podejmowali moralne decyzje dotyczące przyszłości oskarżonych lub ich ofiar, kryjąc się za mętnymi naukowymi definicjami.
Inny dylemat bolszewickiego ustawodawstwa dotyczył wieku dojrzałości płciowej. Kodeksy karne z 1922 i 1926 r., stwierdzały, że stosunek seksualny z osobą, która nie osiągnęła dojrzałości płciowej, jest przestępstwem; defloracja lub wypaczone formy stosunku w takich przypadkach pociągają za sobą dodatkowe kary. Rewolucyjni prawodawcy zrzekli się jednak odpowiedzialności za podanie konkretnej granicy wiekowej, to lekarze mieli każdorazowo dokonywać definicji. W rewolucyjnym prawie ktoś, kto osiągnął dojrzałość płciową, mógł swobodnie wyrażać zgodę na stosunek, zwykły lub wypaczony, utratę dziewictwa.
Radzieckie prawo zajmujące się przestępczością seksualną dążyło do oczyszczenia języka ze słownictwa religijnego i moralizatorskiego. Było prawie całkowicie neutralne jeżeli chodzi o określenia płci, co było nowatorskie jak na owe czasy. Pojęcie dojrzałości płciowej pozostawało w rosyjskim i radzieckim prawie bez określenia konkretnego wieku do 1997 r., Kiedy to pierwszy postkomunistyczny rosyjski kodeks karny ostatecznie przyjął wyznacznik wiekowy.
Dlaczego prawodawcy rezygnowali z określenia konkretnej granicy wiekowej, kryjąc się za ogólnikową frazą "autonomia seksualna"? Urzędnicy wysokiego szczebla Komisji Sprawiedliwości stwierdzili, że koncepcja ta ma na celu uwzględnienie czynników rasowych i społecznych w Sowietach: "Dziewczęta z regionów północnych rozpoczynają miesiączkowanie później niż dziewczęta z cieplejszych regionów, południowych. A na południowych i wschodnich obrzeżach kraju, społeczeństwa prymitywne, w większości islamskie, dopuszczają szokująco wczesny dostęp seksualny do młodych narzeczonych. Widoczne są również różnice między Rosjanami: cywilizowani robotnicy dojrzewają później, podczas gdy prymitywni chłopi stosują się do tradycji wczesnych zalotów i małżeństwa". Większość lekarzy przyjęła własne kryteria, wsparte przeprowadzanymi ankietami badającymi "autonomię seksualną". Porównanie tych badań pokazuje, że istniały fundamentalne różnice w mierzeniu i definiowaniu dojrzałości płciowej.
