Duży udział w tworzeniu na świecie wizerunku wojny hiszpańskiej mieli lewicowi pisarze świata zachodniego. Takie dzieła jak "Les Grands cimentieres sous la lune" Bernanosa, "L'Espoir" Malraux czy "Komu bije dzwon" Hemingway'a znacząco wpływały i wpływają na opinię społeczną dotyczącą wojny domowej.
Płótno zostało zamówione przez rząd republikański do pawilonu hiszpańskiego podczas Paryskiej Ekspozycji w 1937 roku. Dzięki dziełu Picassa Guernica stała się symbolem wojny hiszpańskiej.
Film zrealizowany w trakcie działań wojennych, w dość ryzykownych warunkach, jest to jedyna realizacja filmowa André Malraux, znacznie lepiej znanego jako jako pisarza, a później jako ministra kultury w rządzie de Gaulle'a. Porażka jako reżysera sprawiła, że nigdy już więcej nie stanął za kamerą.
Hemingway na planie filmu "Ziemia hiszpańska." Joris Ivens nakręcił ten dokument między marcem a majem 1937 r. , jako wsparcie dla hiszpańskich republikanów. Ten film propagandowy był finansowany przez stowarzyszenie wspierające Republikę Hiszpanii.
"Kraj Hiszpanii jest twardy i suchy, a twarze ludzi, którzy pracują, są suche i twarde pod wpływem słońca" tymi słowami lektora rozpoczyna się film. Głosy komentarza Ernesta Hemingway'a i Johna Dos Passosa.
Wioska Fuentendueña między Walencją a Madrytem jest bastionem republikańskim, które oddziały Franco próbują zdobyć. Chłopi i republikańscy żołnierze walczą z agresorem wspieranym przez włoskich i niemieckich faszystów.
W Madrycie, działa piąta kolumna, żołnierze Franco zdobywają przewagę. Republikanie są zmobilizowani, ale mają braki w uzbrojeniu. Joris Ivens filmuje niektóre z wielkich postaci ludowej armii: "Pasionaria" Dolores Ibarruri, republikański zastępca Jose Diaz i przywódcy sił republikańskich, komandor Martinez de Aragón i Enrique Lister. Prezydent Manuel Azaña, wycofany do Walencji ze swoim tymczasowym rządem, potępia właścicieli gruntów za wsparcie faszystów i próby odebrania ziemi chłopom. Miejscowość Fuentendueña opiera się agresorom, most, który stanowi strategiczną oś między Walencją a Madrytem zostaje uratowany.
"Mourir à Madrid" jest francuskim filmem dokumentalnym Frédérica Rossifa, zrealizowanym w 1963 roku, poświęconym hiszpańskiej wojnie domowej. Obraz nagrodzony Prix Jean-Vigo. W filmie widać widać olbrzymią pracę dokumentacyjną, reżyser korzysta z, w owym czasie dostępnych, archiwów sowieckich i amerykańskich.
