To będzie długa wojna
Na obrazie Hindenburg i Ludendorff bohaterowie drugiej bitwy pod Tannenbergiem, bo pierwszą niemiecka historiografia nazywa bitwę pod Grunwaldem. Choć ta druga w rzeczywistości nie toczyła się pod Tannenbergiem to propagandzistom pasowało zachowanie takiej nazwy by przedstawiać ją jako rewanż za klęskę zadaną im przez żywioł słowiański kilkaset lat wcześniej. Zwycięstwo było zasługą planu Ludendorffa i spokoju Hindenburga: " w tym miejscu Hindenburg spał przed bitwą, tu po bitwie a tam w trakcie".- opowiadano żartem, poszukując miejsc kultu historycznej bitwy.
Rosjanie zaatakowali zanim została ukończona mobilizacja, czym zaskoczyli niemieckich strategów. Zostali jednak pobici w Prusach Wschodnich pod Tannenbergiem, 27-30 sierpnia, przez marszałka Hindenburga wspomaganego przez taktyka Ludendorffa. Błędy w dowodzeniu podczas bitwy Rosjanie zaczęli przypisywać zdradzie rosyjskiej generalicji pochodzenia niemieckiego. Pomimo tej porażki ofensywa rosyjska miała pozytywny skutek dla wojsk alianckich, odciążyła front zachodni, ponieważ Moltke przerzucił z Zachodu 4 dywizje, których zabrakło później podczas przegranej nad Marną. Goryczy dodawał fakt, że te cztery dywizje nie dotarły na czas i nie wzięły udziału w walkach.
W Galicji Rosjanie zmusili Austro-Węgry do jej opuszczenia, w dużym stopniu przyczyniło się do tego masowe oddawanie się do niewoli żołnierzy słowiańskich, nie czujących więzi z Austrią.
Nowym państwem przystępującym do konfliktu była Japonia, sprzymierzeniec W. Brytanii, wykorzystała sytuację by zająć niemieckie posiadłości w Chinach i na Pacyfiku, nie przystępując jednocześnie do wojny w Europie. Jeszcze kilkadziesiąt lat wcześniej armia uzbrojona często w łuki, zmodernizowana dzięki wzorom pruskim teraz występowała przeciw Niemcom. Japonia obok USA najbardziej wzbogaciła się na I wojnie światowej. Do jej skarbca wpłynęło aż 891 ton złota. W tym samym czasie skarbce państw europejskich zostały opróżnione. Japonia zaczęła wyrastać na mocarstwo gospodarcze, potęgę polityczną nie wykrwawiając się jednocześnie w morderczych walkach I WŚ.
Niemcy zaś przyciągnęły na swoją stronę Imperium Ottomańskie, które zamknęło Rosji komunikację z Zachodem poprzez Bosfor i zagroziło zablokowaniem kanału Sueskiego, drogi wiodącej do Indii.
Pod koniec 1914 roku już czuło się, że to będzie długa wojna.
