100 lat temu niemiecki architekt Walter Gropius starał się połączyć formalne style sztuki z kunsztem, który wcześniej był blokowany przez rzemieślników i projektantów. Deklarowany cel Gropiusa był na owe czasy rewolucyjny.
Bauhaus to szkoła w pełni orginalna, założona przez Gropiusa w 1919 roku, celem jej była nauka studentów w wielu dziedzinach sztuki związanej z życiem codziennym, od funkcjonalnej urbanistyki, projektowania mebli poprzez malarstwo, fotografię i plakaty. Promuje w budownictwie nowe materiały jak szkło, beton, stal. Przenosi idee również na poziom literatury, motyw szklanych domów pojawia się np. w opowieści Baryki. Nie zaniedbuje jednak estetyki w projektowanych obiektach wykorzystywanych w życiu codziennym. Idee Gropius rozpowszechnia wśród artystów całej Europy. Artyści skupiają się na życiu codziennym zwykłych ludzi. Wpływ szkoły jest nie do przecenienia aż do jej zamknięcia w 1933 roku.
Zbiegiem okoliczności stało się, że w 1926 roku władze państwowe poszukiwały rozwiązania trwającego od zakończenia wojny, kryzysu budownictwa mieszkaniowego. Odpowiedzią archtektów był zwołany w 1928 roku, pod hasłem: " budownictwo miejskie nigdy nie będzie odwoływać się do estetyki ale do funkcjonalności", Międzynarodowy Kongres Architektury Współczesnej (CIAM). W 1929 roku Gropius wygłosił na kongresie swój wykład o minimalnych potrzebach, które powinny wypełniać mieszkania w wielkich miastach. A swoje minimalistyczne idee architektoniczne wprowadził dzięki programowi sfinansowanemu przez Simensa i pierwszym budynkom, które powstały w Berlinie w 1929 roku.
"W tej stali i kamieniu tworzymy pomnik prezydenta Kennedy'ego.”
Na zdjęciu JFK Federal Building w Bostonie, 1964. Gdy wyemigrował w 1937 roku do USA, Gropius, już jako profesor Harvardu, popularyzował idee Bauhausu zarówno w Ameryce Północnej jak i Południowej aż do swojej śmierci w 1969 roku.
Paul Klee, Portret Madame P.,1924. On i jego kolega, rosyjski malarz Wassily Kandinsky , obaj uczyli w szkole sztuki, projektowania i architektury Bauhausu, malarstwa. Ten z pochodzenia Szwajcar tworzył dzieła figuratywne i abstrakcyjne.
Studentem Bauhausu był Franz Ehrlich, jako komunista dostał się do Buchenwaldu gdzie w obozie koncentracyjnym zaprojektował dla SS bramę wjazdową. Począwszy od 1956 roku seria mebli 602 została wyprodukowana w Deutsche Hellerau Werkstätten (Niemieckie Warsztaty Hellerau) według jego projektu.
Jedem das Seine to niemiecki idiom, będący tłumaczeniem łacińskiej frazy Suum cuique, na język polski można to przetłumaczyć jako każdemu co mu się należy. Według zaś komunizmu „od każdego według jego zdolności, każdemu według jego potrzeb” . Jeszcze jedno świadectwo na wspólne dziedzictwo dwóch zbrodniczych ideologii.
